หลังจากที่คุณ OneMan ส่งสายให้ผมเมื่อต้นสัปดาห์ที่ผ่านมา ผมอดใจไม่ไหวที่จะต้องหาปลั๊ก RCA มาเข้าคู่กับสายที่ดูน่าเกรงขามคู่นี้ทันที ตอนแรกตั้งใจจะรอซื้อหัว RCA ของ Canare จากเวบคุณพจน์ แต่อดใจไม่ได้ จึงไปหาซื้อหัว RCA Amphenol จากร้านณัฐพงษ์แทนในราคาหัวละ 40 บาท ส่วนสายของคุณ OneMan ผมนำมาตัดแบ่งอกมาเป็น 3 เส้น สองเส้นแรกยาวหนึ่งเมตร ที่เหลือผมยังไม่ตัดสินใจว่าจะเอาไปลองโมสายภายในลำพงดีหรือเปล่า
การเข้าหัว RCA สายของคุณ OneMan เป็นสายแกนเดี่ยวสี่เส้น โดยมีสายฝอยเป็น Shield ผมเอาสายแกนเดี่ยวแยกออกเป้นสองกลุ่มสำหรับเข้าหัว RCA โดยข้างหนึ่งยังคงเก็บสายฝอย Shield เอาไว้ ส่วนอีกด้านหนึ่งตัดออก
กว่าจะเข้าหัวได้คล่องก็อันสุดท้ายพอดีครับ ผมไม่ได้ถ่ายภาพด้านในมาให้ดูเพราะว่ามันค่อนข้างเละครับ�
ด้านที่ผมเอาท่อหดใส่ลงไปเป็นด้านที่ตัดสายฝอยออก
หลังจากทำเสร็จ ผมลองฟังจากชุดเล็กที่อยู่ในครัวฟังก่อนครับ ชุดเล็กของผมเป็น Reciver รุ่นเก๋ายี่ห้อเทคนิค จากพ่อตาราคา 2,000 บาท ผมโมสายไฟใหม่ทำให้พละกำลังของมันดีขึ้น เครื่องเล่นซีดี Teach ที่ใช้มานานแล้วเปลี่ยนหัวไปเมื่อเจ็ดปีก่อนยังใช้งานได้ดีเช่นกัน แล้วก็เพิ่งโมสายไฟใหม่ ฟังแล้วไม่ค่อยเปลี่ยนแปลงนัก ส่วนลำโพงเป้นลำพง Family ของเหลือใช้ของคุณแม่ แต่ผมนำมาเปลี่ยนสายลำโพงภายในและขั้วลำโพงใหม่ด้วยเกรดธรรมดา พร้อมกับใส่ใยซับเสียงลงไปในตัวตู้ ชุดนี้ของผมเสียงดีกว่าชุดคอมโปเน้นท์ Sony ที่ผมเคยใช้มาก ๆ ทั้งที่ราคาต่างกันเยอะ
ผมเปลี่ยนสาย OneMan Dream Catcher ลงไปแทนสายสัญญาณเก่า ที่เป็นสายเงินเหมือนกัน โดยใช้ขั้วดำเข้ารีเซิฟเวอร์ เสียงปรากฏว่าออกไปในทางอุ่น มีมวล แต่ผมจับได้ว่าเสียงมันขุ่น ๆ ยังไงไม่รู้ ฟังเพลงร้องออกไปในทนอุ่นไม่ถึงหวาน แต่พอเปลี่ยนเป็นเพลงแชมเบอร์วงไหมไทย เสียงดูอ่อนระทวยไป ผมคิดในใจว่า สงสัยเพราะการเข้าหัวของผมคงจะเละตุ้มเป๊ะเป็นแน่
ตกกลางคืนผมเอาขึ้นไปลองกับชุดใหญ่เพื่อฟังแนวเสียง ซึ่งตอนนี้พิการอยู่ซีกหนึ่ง เพราะว่า C ที่พาวเวอร์มันรั่ว น้ำมันไหลเยิ้มเลยครับ ผมกำลังจะเอาไปให้เขาแก้วันจันทร์นี้ ปรากฏว่าฟังจากแอมป์หลอด เสียงยิ่งขุ่นมัวกว่าเดิมเสียอีก แต่รายละเอียดก็ยังมีครบนะครับ แต่เสียงมันหนามากผิดจากสายเงินที่ผมเคยใช้ ในใจคิดว่ามันน่าจะออกไปในแนวสดใสกระจ่างรายละเอียดเยอะ แต่สายเส้นนี้กับให้ความอบอุ่นไม่บาดหูเหมือนสายเงินที่เคยลอง
ที่เล่ามาผมคิดว่ามันคงยังเบิร์นไม่ได้ที่นัก ตอนเช้าวันนี้ รวมแล้วใช้ไปสักสิบชั่วโมงได้ ผมนำกลับไปใช้กับรีเซิร์ฟเวอร์อีกครั้ง โดยคราวนี้กลับข้างขั้วดำเข้าทางซีดี และขั้วทองเข้ารีเซิรืฟเวอร์ เปิดเพลงร้องฟังอีกหน คราวนี้ต้องตะลึงครับ เพราะเสียงเปิดโปร่งโล่งขึ้นอย่างกับฟ้าและเหว ไม่ขุ่นมัวเหมือนครั้งแรก แต่ก็ยังคงความหวานหนาเอาไว้
ที่เขียนมายังไม่พ้นเบิร์นนะครับ แล้วก็ยังไม่ไฟงอย่างจริงจังนักเพราะต้องมาทำงานต่อ เอาไว้วันอาทิตย์จะกลับไปฟังอีกรอบ
« แก้ไขครั้งสุดท้าย: 13 สิงหาคม, 2005, 03:02:39 pm โดย paganini »
เมื่อสิบกว่าปีก่อน คอลัมน์หนึ่งในหนังสือสตาร์พิคคือ VinylMania เขียนโดยปัญญรักษ์ พูลทรัพย์ ทำให้เด็กคนหนึ่งคลั่งไคล้ตามหาเพลงที่เขาเขียนถึง แม้จะไม่มีเงินซื้อแผ่นเสียงก็ตาม วันนี้เ็ด็กคนนั้นกำลังตามหาสิ่งเดียวกัน
http://niwatblog.com/
