ของทุกอย่างมันจะมีช่องว่างของกาลเวลาอยู่ช่วงนึง
ที่มันจะถูกมองว่าเป็นของล้าสมัย โดนทิ้งขว้างอย่างไม่รู้คุณค่า
ผมเคยยกวิทยุหลอดยี่ห้อฟิลลิป ขายให้คนเก็บของเก่าในราคาเศษเหล็ก
ในช่วงที่วิทยุทรานซีสเตอร์กำลังมาแรง ยังนึกเสียใจอยู่จนทุกวันนี้
กับอีกหลาย ๆ อย่าง เช่นแผ่นเสียงที่เอาไปไล่แจกอย่างไร้คุณค่า
ในช่วงที่เห็นว่าเทปคาสเซ็ทนั้นแสนวิเศษ
คงจะเหมือนกับเครื่องเล่นเทปคาสเซท เครื่องเล่นซีดี ที่ทุกวันนี้
ถูกพวกเรามองข้าม และเห็นว่าเป็นขยะอีเลคทรอนิคส์
ผมว่าอีกไม่ถึงสิบปี ถ้าผู้ผลิตสู้แรงพวก ไอ้ป๊อด นาโน ทั้งหลายแหล่ไม่ไหว
เลิกผลิตไป ของพวกนี้จะมีคุณค่า เหมือนเครื่องเล่นแผ่นเสียง หรือวิทยุหลอด
ที่ถูกมองว่าล้าสมัยในช่วงเวลานึง
แนะนำว่าถ้าพอจะหาได้ เก็บไว้เถอะครับ
ถึงมันจะยังไม่ใชของเก่าที่คุณค่าควรแก่การสะสมในช่วงชีวิตของเรา
แต่ถึงอย่างไร มันก็จะกลายเป็นของที่ทรงคุณค่าและหายากในรุ่นลูกรุ่นหลาน
และที่สำคัญคือของที่จะเอามาเก็บสะสมไว้
ต้องเป็นของสภาพใหม่ ใช้งานได้ 100% เต็ม
อย่าไปเลือกหาเอาขยะราคาถูกมาเก็บไว้เป็นเด็ดขาด
เพราะมันก็คงจะเป็นขยะไปจนถึงอนาคต
ไม่มีทางที่จะกลายสภาพเป็นของล้ำค่าน่าสะสมได้
