นานมาแล้วมี สามีภรรยาคู่หนึ่ง เก็บของป่ารอบๆ
หมู่บ้านเอาไว้ขายที่ตลาด เพื่อเลี้ยงชีพ ตามอัตภาพ
วันหนึ่งสามีก็ออกเก็บของตั้งแต่เช้าได้หน่อไม้ เห็ดป่า พอควร
ก็ใก้ลจะเย็น ใก้ล พลบคําแล้ว ก็ยังเหลือ หน่อไม้อีกหัวหนึ่ง
จะขุดเท่าไหร่ก็ดึงไม่ขึ้น สักที นั่งขุดก็แล้ว ก้มโค้งขุดดีกว่า
ชายสามีก็รําพึง กับตัวเองว่า "วันนี้ไม่ได้
เอาไว้พรุ่งนี้ก็มาเอาก็แล้วกัน"
ทันใดนั้นเองก็มีเสือตัวหนึ่ง เดินหิวโซมา
เสือก็รําพึงรําพันกับตัวเองว่า
"วันนี้เดินหาเหยื่อมาทั้งวันยังไม่มีอะไรตกถึงท้องเลย"
สงสัยวันนี้ต้องอดโซแน่นๆเลย
ทันใดนั้นเองก็เหลือบไปเห็นอะไรไม่รู้ ตะคุ่มๆ
จึงค่อยคลานเข้าไปดูใกล้ๆ พอแหงนหน้าก็เห็นเป็น
คล้ายๆผลไม้ ก็เพ่งดู ก็อุทานในใจว่า
"มันยังไม่สุกนี่ เห็นแม่เคยบอกว่าถ้าผลไม้มันไม่สุก
รสชาดมันจะขมๆ ขื่นๆ ถ้ายังงั้นเดี๋ยวรอเอาไว้พรุ่งนี้
ค่อยมาแต่เช้ามาเก็บกินน่าจะสุกพอดี ทิ้งไว้สักคืน
คงไม่เป็นไร"เสือก็ค่อยคลานถอยหลังไปหาที่นอนไม่ใก้ลจากที่นั้น มากนัก
ฝ่ายสามีกลับบ้านมานอนกะว่าเช้าจะออกไปเก็บหน่อไม้ที่เดิม
แต่เช้า ปรากฏว่าลุกไม่ไหว ไข้ขึ้น ฝ่ายภรรยาเห็นสามี
ไม่สบาย ก็บอกกับสามีว่า เดี๋ยวฉันออกไปเก็บเอง
เพื่อจะได้เอามาขาย จะได้เงิน เอามาเลี้ยงชีพ
ฝ่ายภรรยาออกจากบ้านมาถึงกอไผ่เพื่อจะดึงหน่อไม้
ที่สามีบอก ระหว่างก้มโค้งดึงอยู่นั้น
เสือซึ่งตื่นเพื่อมาเก็บผลไม้ กําลังค่อยๆคลานมาพอดี
พอมาถึงก็ค่อยๆ เงยหน้า มา พอเห็นก็ตกใจ
อุทาน เบาๆ
''เฮ้ย ใครกันมันมาเก็บผลไม้ก่อนเรากัน
แถมเก็บยังดึงซะ เป็น
แผลถลอกแดงเป็นทางยาวเชียวรู้งี้กินตั้งแต่เมื่อวานแล้ว"
แต่แด่ง แต่แด่ง แต่แด่ง
