จากหนังสือ Audiophile โดย ดร. ชุมพล เรียบเรียงใหม่เล็กน้อยให้อ่านง่ายขึ้นนะครับ
โดยมาตรฐานทั่วๆ ไปฟิวส์ที่ใช้ในเครื่องเสียงจะมี 2 ขนาด คือ 20 มม. (ตัวสั้น) และ 30 มม. (ตัวยาว) ซึ่งในปัจจุบันเครื่องเสียงที่ออกมาใหม่ๆ มักจะใช้ขนาด 20 มม. และให้พิจารณาว่าฟิวส์เดิมที่ติดมากับเครื่องนั้นเป็นชนิดขาดเร็ว (Fast Blow) หรือขาดช้า (Slow Blow) แล้วให้เปลี่ยนเป็นฟิวส์ชนิดเดียวกัน โดยฟิวส์ชนิด Fast Blow จะมีอักษร "F" ปั๊มอยู่บนขั้วด้านใดด้านหนึ่ง หรือหากไม่มีตัว "F" ให้ลองดูว่ามีเลข 314 อยู่หรือไม่ ถ้ามีอยู่ก็แสดงว่าฟิวส์ตัวนั้นเป็นชนิดขาดเร็ว ส่วนฟิวส์ชนิดขาดช้าจะเป็นตัว "T" ปั๊มอยู่บนขั้วใดขั้วหนึ่ง (ย่อมาจาก Time-Delay) หรือหากไม่มีตัว "T" ให้ดูว่ามีเลข 326 ปั๊มอยู่หรือไม่ ถ้ามีก็แปลว่าเป็นชนิดขาดช้า
เครื่องอุปกรณ์ที่บริโภคกระแสไม่ดุเดือด เช่น cd player, dvd player, pre-amp มักจะใช้ฟิวส์ป้องกันชนิดขาดเร็ว (Fast Blow) ส่วนพวกซดกระแสเปลืองๆ เปิดปิดทีนึงกระชากไฟรุนแรง เช่น power-amp หรือ เครื่องควบคุมกระแสไฟฟ้า (Stabilizer) จะใช้ฟิวส์ชนิดขาดช้า
ถ้าเอาฟิวส์ Fast Blow ไปใช้กับ power-amp ผล คือ อายุการใช้งานสั้นและทำให้ต้องเสียงเงินเปลี่ยนฟิวส์กันบ่อยๆ หรือในทางกลับกันเอาฟิวส์ขาดช้าไปใส่ในเครื่องเล่นซีดี หรือปรีแอมป์เสียงอาจจะหนาขึ้น แต่ลมหายใจดนตรีลดลงและที่แย่ที่สุดคือมันจะไม่ตัดเวลาที่เกิดความผิดปกติในระบบกระแสไฟฟ้า ผลก็คือเครื่องฟังครับ
สิ่งสุดท้ายที่ต้องพิจารณาคือระดับความต้านทานว่าฟิวส์ตัวนั้นรับกระแสไฟฟ้าได้กี่แอมป์ เช่น ในเครื่องเล่นซีดีจะใช้ฟิวส์ที่มีความต้านทาน 0.5-1 แอมป์ ในปรีแอมป์จะใช้ฟิวส์ขนาด 2-3 แอมป์ หรือในพาวเวอร์แอมป์จะใช้ฟิวส์ขนาด 3-6 แอมป์ เลือกใช้ให้ใกล้เคียงกับสเป็คเดิมมากที่สุด อนุญาตให้ "เกิน" ได้เล็กน้อย (ไม่ควรจะมากกว่า 0.5 แอมป์) ไม่ควรลดขนาดแอมป์ลงมาเนื่องจากอาจทำให้ฟิวส์ขาดบ่อย ส่วนการใช้งานฟิวส์ที่แอมป์สูงขึ้นมากๆ มีข้อเสียคือไม่ได้ประโยชน์ในทางป้องกันกระแสไฟฟ้าลัดวงจรหรือมีความผิดปกติ อันอาจก่อให้เกิดความเสียหายกับเครื่องเสียงได้ครับ
