อนิจจัง ทุกข์ขัง อนัตตา
สรรพสิ่งทั้งหลายเป็นทุกข์ไม่เที่ยงเกิดมาแล้วก็ดับไป
เวลามีปัญหาอะไร ผมจะนึกถึงคำสอนขององค์สัมมาสัมพุทธเจ้าเสมอ
จะทำให้รู้สึกว่าสิ่งต่างๆที่เกิดขึ้นเหมือนเราปลูกส้มก็จะได้รับผลส้ม ไม่ว่าจะรู้สึกอย่างไรดีใจหรือจะเสียใจเพียงใด ก็จะได้รับผลส้มเสมอ จะได้ผลอื่นนั้นคงไม่ได้
บางครั้งทุกข์เช้า เวลาเดินไปทำงาน ผมจะเจริญสติปิฏฐาณ4เสมอ ซึ่งหนทางสายเอกเป็นคำสอนขององค์สัมมาสัมพุทธเจ้า
มองดูผู้คนที่เดินผ่านไปมา เดินผ่านเห็นคนเจ็บหนัก(ผมทำงานที่รพ.แห่งหนึ่งในกทม.)เห็นเด็กเล็กๆ 1เดือน-ถึง12ที่เป็นโรคร้ายกำลังจะจากไป เห็นคนหนุ่ม-สาว หรือคน แก่ เมื่อยามคนเข็นแปลนอนเข็นผ่านพระรูปก็จะบนบานด้วยความหวัง เห็นเด็ก-คนหนุ่ม-คนแก่ สิ้นใจต่อหน้า ก็จะหันกลับมามองตัวเราครอบครัวเราในส่วนลึกก็รู้สึกดีที่ยังไม่ เกิดหรือเป็นสถานการณ์แบบนี้ แล้วจะเอาอะไรกันนักกันหนากับชีวิต อีกไม่นานก็ต้องคิวของพวกเราทุกคนแล้ว ทุกวันนี้สำหรับก็เลยมีที่สบายขึ้นจากใจพอสมควร ความสุข ความทุกข์ ดีใจ หรือเสียใจ มันเป็นเพียงสภาวะอารมณ์นึ่งที่เกิดขึ้น เปลี่ยนแปลง และดับไป วนเวียนอยู่ซ้ำแล้วซ้ำเล่าเท่านั้นเอง
// ปล.ถ้าพิมพ์ผิดถูกขออภัยด้วยนะครับเพราะพิมพ์ไม่เก่งจริงๆๆ//
