HTG2.club
Home Theater Guide webboard => มุม โฮมเธียเตอร์ (HT) => ข้อความที่เริ่มโดย: ขุนจิต ที่ 20 พฤษภาคม, 2006, 09:08:52 pm
-
ตอนนี้ทางร้าน paradise & K.jit
ได้มี web เล็กๆแล้วครับ ถ้าเพื่อนๆพี่ๆว่างและไปชมกันนะครับ แต่ยังไม่สมบูรณ์ดีครับ
และได้ท่าน ตัน มาดูแล web ให้ด้วย
www.sound-cinema.com แล้วครับ หรือคลิกที่ ลิงค์ K.jit ได้ครับ
และตอนนี้ได้สมาชิกใหม่อีกหนึ่งชิ้นแล้ว ครับ
คือลำโพง รุ่นนี้ครับ อ่านยากดี เอา รีวิวมาให้อ่านครับ
ในหนังสือเล่มนี้ครับ
-
Acoustic Zen Technologies Adagio Loudspeaker
What is the sound of no distortion?
Sallie Reynolds
My soap-box speech begins with
a reminder that all designed (as
opposed to formula) audio
equipment is a dance of compromises,
and any units
strengths and weaknesses are the product of the
designers sonic priorities and skills. Speakers are
relatively easy to characterize in this arena,
because we can usually identify their traits more
readily than those of other system components. I
enjoy listening and then picking out the areas of
magic and comparing them to places where I
want more. Thats called easy reviewing.
Rarely, though, a speaker comes along that
baffles me. What is its nature? Where did the
designer put energy and resources? The performance
of such speakers is so balanced and
smooth and seems so accurate across the frequency
range, I find myself working to find
faults. And have to stop myself. Reviewers also
need balance, between picking apart a performance
and keeping a sense of the whole.
The Acoustic Zen Adagios are such an enigma.
At $4300, they should present music satisfyingly.
But in fact they do a great deal more.
The quality of this sound bespeaks a much higher
price. They are also beautifulmy review pair
is a bright red, burled wood veneer with a piano
finish. But the sound is the number-one surprise.
These speakers are so good theyre difficult to
write about. They make wonderful music. It is
nearly impossible to pick though the parts.
But to try: Their specifics strength is clarity
across the frequency range (specd at
30Hz30kHz, with impedance and phase measuring
nearly flat from about 100Hz to 1kHz).
The designs of their drivers are unusual: mid/bass
drivers, housed in transmission-line enclosures,
feature under-hung voice coils (the voice coil is
short and does not leave the magnetic field even
during long excursions), while tweeters sport a
modified circular ribbon that broadens the sweet
spot. These may well contribute not only to the
overall clarity, but to seamless crossovers points;
tonal and timbral accuracy; sparkle and sweet
detail in the highs; depth and detail in lows; richness
and nuance in midrange; and a soundstage
that is satisfyingly wide, deep, and high, and does
not collapse when you move out of the sweet spot.
These virtues are heard throughout The Silk Road
Ensembles Silk Road Journeys: Beyond the Horizon
[Sony], short pieces written by a variety of Eastern
composers, from the Steppes of Russia to the
Middle East to Asia and India. They have subtlety
and drama and a bit of strangeness, which
comes from instruments that are unfamiliar. Yo-
Yo Ma plays the Morin Khuur, a Mongolian
horse fiddle (a square wooden box with a horses
head at the top of the neck), as well as his cello.
You can hear the instrumental timbres clearly in
this recording, and the strange strings, sometimes
played open for eerie effect, are as engrossing as
Scheherazades tales.
Throughout, the Adagios played loud passages
without distortion and without overloading
the room or my ears. Soft passages were
beautifully subtle and clear, no single nuance
buried by the louder sounds. No frequency
range emerged from the smooth musical fabric
to assert dominance, not even with increased
volume. The decay of even the sometimes odd
high notes was clear and lingering, without protruding
into the overall fabric of the music or
disturbing the sense of being curled up at the
story-tellers feet.
All this illustrates my difficulty: How do you
describe the sound of purity? I put on an eerie
cut, The Wood Nymph from Sweet Sunny North
[Shanachie], in which the high plucked notes on
the hardanger fiddle and the high vibrato of the
ghosts voice (Wood Nymphs in Norse mythology
were not the nice sprites of our cleaned-up fairye
tales) make a duet that dances with the
hairs on your neck. These speakers were as
adept at presenting the late-night pulses
of the far North as they were with the
mysteries of the Far East.
But finally, in this piece, I got a
break. I heard a soft, far-off wolf howl
(instrumentally produced) that Id never
picked up before. My joy at listening to
new speakers is, as Ive often said, that I
hear new things in familiar recordings,
which in itself often helps me zero in on
the details of a speakers character.
Here, the wolf gave me a clue to the
Adagios. I listened to the passage over and
over. I listened to the details, shutting my
brain to the overall music; I listened to the
whole, with the new information woven
in. And finally I caught hold of what I
think is happening. The Adagios are so
free of distortion that sounds usually lost
in noisesoft sounds that get masked
all too easilywere coming through
across the entire frequency range. In other
speakers, there is often an enviable clarity
in a certain range but its not matched by
other ranges. A virtue, as it were, is pointing
out a failing, or to be more exact, the
point of compromise. But this is not so
with the Adagios. The nuances I heard
were across the whole musical spectrum.
Elsewhere in this Norse recording, there is
also a soft, deep thunder on drums that a
powerful female vocalist usually overwhelms.
Not now. And the harmonics of
all the instruments on both these recordings
were so clear and so mesmerizing I
had to listen again and again.
I pulled out my hard-test recordings:
Gamelan pieces, choral ensembles,
orchestral complexities. And the
Adagios unthreaded them all, with the
kind of purity that makes you gasp. And
without losing the orchestral roar,
through which, in a good hall and on
really, really good speakers, the subtle
accents whisper their soft wonders.
On good studio vocal recordings,
the Adagios put the singer in the room,
breath, spit, and timbre. A doublebass
(emphatically not a cello) in a Schubert
sonata made my body vibrate with its
rich, deep power, and the rasping vocal
quality, like a wonderful singer whose
pure voice has thickened and deepened
with feeling and fatigue, made my own
throat ache with the power of song
[Basso Cantante; Gary Karr and Harmon
Lewis, Lemur Music].
In a nice touch, the Adagios are tolerant
if not completely forgiving of badly
recorded music (sopranos too closely
miked still sound metallic); you can listen
to your entire collection without
wanting to throw away your 1980s CDs.
And on finely recorded albums, of course,
they are superb. They present all the
goodies with clarity, grace, and excitement.
They handle full orchestras better
than any speakers I have had in my house.
They played magnificently with the
Musical Fidelity kW500 integrated
e q u i p m e n t r e p o r t
WWW.THEABSOLUTESOUND.COM 75
amp. I turned them up louder than I
normally do and heard no distortion
from that exercise. They played well
with the MF X-150 integrated, though
like most good speakers, they appreciate
power. And they are reputed to like single-
ended triode amps, too.
So my question is: What dont they
do well?
They dont do the 16Hz organ pedal
note. Nor are they supposed to. They go
cleanly into the 30Hz region and then taper
off gently as the music descends below that
point. Since this was so smooth, I didnt feel
the need of a subwoofer, but you may want
one if you listen to opera, full organ recordings,
and complex bass-heavy rock.
Acoustic Zen offers a sub, and a center channel,
neither of which Ive heard.
And that, Dear Reader, is all I can
find to carp about after three weeks of
listening. They took 100 hours of breakin,
which is a drag, but you forget that
once its past (and they are not unpleasant
to listen to in the process). They
weigh a ton, and thats a real drag if
youre a reviewer. But if you arent, you
can just set them up once and forget
about them. The manual, incidentally,
goes into glorious detail on good setup.
The Acoustic Zen Adagios make
extraordinary music. They present such a
smooth and balanced performance you
almost forget to get excited by them. Instead,
you get lost in the music you love. &
e q u i p m e n t r e p o r t
M A N U FAC T U R E R I N F O R M AT I O N
ACOUSTIC ZEN TECHNOLOGIES
16736 W. Bernardo Dr.
San Diego, California 921227
(858) 487-1988
infoZen@AcousticZen.com
Price: $4300
D I S T R I B U TO R I N F O R M AT I O N
FRANK L. KRAUS
Director of Distribution & Marketing
(856) 374-4757
FLKraus@netzero.net
SPECIFICATIONS
Type: Two-way transmission-line loudspeaker
Driver Complement: Two 6.5" woofers
(with 2.5" under-hung voice coil linear
motor system); one 1.5" circular ribbon
tweeter
Nominal Impedance: 6 ohms
Sensitivity: 89dB/1W/1m
Frequency response: 30Hz30kHz
Recommended power: 50200W
Dimensions: 9" x 48" x 13"
Weight: 78 lbs.
ASSOCIATED EQUIPMENT
Musical Fidelity A5 CD player, kW500 and
X-150 integrated amplifiers; Spendor S82
loudspeakers; Nordost Blue Heaven cabling
-
อีก ค่ายหนึ่งที่ reviews
Coming up next from these writers
http://www.6moons.com/audioreviews/audioreviews.html
อ่านเล่นๆ
http://www.audiocircle.com/circles/viewtopic.php?t=27503&sid=97467ede37cc069daf0c83aea27f2dd3
http://www.stereotimes.com/CES2006DaveThomas.shtm
http://www.upscaleaudio.com/updates/adagio.htm
http://www.positive-feedback.com/Issue23/ces06dc6.htm
-
โห ... ทำลำโพงด้วยยยยย :D
-
เสียงคงไม่น่าเป็นห่วง แต่ที่แน่ๆสวยครับ 8) :headphone
-
เวบสวยดีนี่ท่านขุน แต่ลำโพงผมว่าไม่สวยแฮะ นานาจิตตังนะท่านพี่เคเจ
-
ดูจากลักษณะตู้ การดีไซน์คงเป็นแบบ Transmission Line คงจะหนักน่าดู
-
^-^แอบย่องเงียบไปดูมาแล้ว เป็นลำโพงที่สวยอยู่แล้ว :o
-
ไปฟังมาแล้วเหมือนกันครับ :cold
-
โอ้ จอรด์ มันยอดมาก อิ อิ dd
-
ดีแล้วครับหมอใหญ่ ดูให้สวยไม่เหมือนกันไม่งั้นแย่งกันแน่เลย 8)
-
dd
-
:drunk
-
ไปชมแต่ยังไม่ได้ฟังเลยครับ งานเนียบดีครับที่เห็นเสียงแหลมแบบคล้าย emit ปลายพริ้วดีทีเดียวครับไว้ว่างๆจะไปฟังใหม่วันนี้บรรยากาศที่
ร้านท่านเครียด :busted_cop
-
ขอโทษ ด้วยครับ พอดี
คนที่เคยอยู่ที่ร้านเก่า มาหลังจากหนีไปฮิอิอ เลยคิดบัญชีกันอยู่นานไปหน่อย ฮิฮฺ
ตอนนี้หาเด็กมาช่วยที่ร้านยังไม่ได้เลย ใครมีสาวสวยส่งมาบ้างฮิอิอ ฮิอิอ
ส่วนเจ้า Fu..... ที่สั่งไปเมื่อไรจะได้ มาเข้าสังกัด accessories
-
พึ่งเห็นรีรวิว ตัวนี้ใน AUDIO TEAM
http://www.audio-teams.com/index2.html
Cable Tower : ยกระดับให้เส้นสาย
ห่างหายไปนานสำหรับอุปกรณ์ประเภทยก-แขวนลอยสายฯ จนกระทั่งวันหนึ่งคุณพิจิตแห่งสำนัก 'เสียงสวรรค์' (AV Paradise) ได้ติดต่อให้มารับอุปกรณ์แขวนลอยสายฯยี่ห้อใหม่เอี่ยมซึ่งกำลังเป็นที่นิยมอย่างมากในต่างประเทศ คิดดูก็แล้วกันครับท่าน บริษัทที่ว่านี้ทำมาหารับประทานด้วยการขายอุปกรณ์เพียงชิ้นเดียวเท่านั้น ไม่มีอุปกรณ์อื่นเสริมทัพให้ดูน่าเกรงขามเหมือนเจ้าอื่นแม้แต่น้อย
เห็นอย่างนี้ก็คาดเองเองว่า ถ้าไม่แน่จริงก็คงม้วนเสื่อกลับบ้านเก่าไปแล้วละครับ
แต่ก็เอาเถอะ จะได้ถ้วยรางวัลมาจากประเทศไหนก็ตาม มันก็ไม่มีผลต่อการตัดสินใจในการเขียนของผมได้แม้แต่น้อย ไม่ใช่เพราะอะไรดอกครับท่าน กระผมมันความรู้น้อย อ่านภาษาปะกิตกับเขาไม่ออก ต่อให้อยากรู้อยากเห็นแค่ไหนว่าฝรั่งมันเขียนชมไว้อย่างไร คาดว่าชาติหน้าตอนสายๆคงจะแปลรู้เรื่องให้อ่านกันพอดีละครับ
ในเมื่อให้มันอ่าน มันก็อ่านไม่ออก จะฝากให้เขาแปลมาให้เขียนมันก็ไม่คล่องอย่างใจนึก จะให้ไปจำขี้ปากเขามาเขียนก็ขอประทานโทษครับท่านที่รัก ถ้าผมต้องทำอย่างนั้นแล้วถึงจะเขียนหนังสือได้ สู้ไปขายเต้าฮวยแก้ร้อนให้มันสบายอุรา ดีกว่าจะมานั่งให้คนมาครหานินทาลับหลัง ก็แหม...ศักดิ์ศรีนี่ถึงกินไม่ได้ แต่มันก็เท่ไม่หยอกนะท่าน
ไม่เหมือนเพื่อนสนิทของผมอีกคน มันบอกว่า "มึงไม่รู้อะไรซะแล้ว เดี๋ยวนี้เขาซื้อกันเกลื่อนกราด ศักดิ์ศรีที่มึงว่ามานี่ กูใช้เงินแค่สามร้อยก็ซื้อได้แล้ว" ผมไม่เชื่อจึงท้าพิสูจน์ เพื่อนตัวดีหัวเราะร่า "เดี๋ยวก็รู้ว่าหมู่หรือจ่า แต่ถ้าพิสูจน์ได้ขอเหล้านอกหนึ่งขวด มึงขัดข้องไหมวะ?" ผมรับคำท้า ว่าแล้วก็บึ่งมอเตอร์ไซค์ไปสะพานพุทธจุดหมายที่เพื่อนบอกด้วยกัน
หลังจากเดินด้วยกันสักพัก มันก็มาหยุดตรงหน้าล็อคเช่าล็อคหนึ่ง ไทยมุงนับสิบบังด้านหน้าจนมองไม่เห็นป้ายชื่อร้าน เมื่อแทรกตัวเข้าไปผมจึงเข้าใจว่าทำไมต้องเสียเหล้านอกให้เพื่อนหนึ่งขวด
ป้ายหน้าร้าน : ร้านสักแหลก "ใครว่าไร้ศักดิ์ศรี ใครว่าไร้เกียรติ...เชิญที่สักแหลก เราบริการสักสี สักขาวดำให้ท่านในราคามิตรภาพ แล้วจะไม่มีใครว่าท่านไร้สักสีอีกต่อไป เรื่องสักสีต้องยกให้สักแหลก!!!"
เพื่อนเดินมาตบไหล่เบาๆ "มึงติดเหล้านอกกูหนึ่งขวดแล้วว่ะ"
จริงของมัน...(ว่ะ)
ผมเลยจัดเหล้าสาโทให้มันหนึ่งไห โทษฐานที่มันไม่ได้ระบุให้ชัดว่า "เหล้านอก" ที่ว่านี้เป็นของ "เมืองนอก" หรือ "บ้านนอก"
เอาล่ะๆ มาว่ากันเรื่องเครื่องเคียงกันต่อ ก็ในเมื่อไม่เหลือทางให้ถอยอีกแล้วนอกจากฟังเอง-เขียนเอง มันก็ต้องด้นไปตามที่หูได้ฟังแล้วสมองได้ตีความกันไปตามเรื่อง ไอ้เรามันก็คนมากพิธี กว่าจะฟังเอาเนื้อหาสาระได้จริงก็ต้องลองเล่นให้มันหมดทุกเงื่อนไข ไม่อย่างนั้น มันไม่ก็เหมือนดูแคลนความเป็นหูทองของเซียนๆที่ตามผลงานผมได้
ร่ายมาจนถึงบรรทัดนี้ ยังไม่ได้บอกกล่าวชื่อเสียงเรียงนามกันเลยสักแอะ จะปล่อยให้โม้บ้าๆต่อไปอย่างนี้คงไม่ไหว ขอเฉลยให้ท่านผู้อ่านที่รักทราบบรรทัดนี้ก็แล้วกัน มันคืออุปกรณ์แขวนลอยเส้นสายยี่ห้อใหม่เอี่ยมนาม Cable Tower นี่เอง
ผมไม่ทราบประวัติความเป็นมาของบริษัทนี้ และเช่นที่เรียนไว้ตั้งแต่แรกว่าบริษัทที่ว่านี้ ผลิตและจำหน่าย Cable Tower นี้เพียงอย่างเดียว ไม่ทำอุปกรณ์เสริมอื่นออกมาให้ได้ยลโฉมกันเลย
จะแอบกระซิบความจริงข้างๆหูให้ท่านฟัง ผมรู้จัก Cable Tower มาก่อนตั้งแต่เห็นในเวปไซต์ของงาน CES ปีล่าสุดมาแล้ว คิดอยู่ว่าถ้ามีใครใจกล้าเอาอุปกรณ์ชิ้นนี้มาขายในบ้านเรา คงน่าสนใจไม่น้อย เพราะชื่อเสียงอุปกรณ์แขวนลอยสายนั้นมีประวัติที่ค่อนข้างดีในบ้านเรา ตั้งแต่ที่ "เดอะหั่ง" เปิดตลาดด้วยการนำเจ้าท่อดักปลาไหล Floaters เข้ามาจำหน่ายเมื่อสิบกว่าปีมาแล้ว สร้างกระแสความฮือฮาให้เป็นทอล์กออฟเดอะทาวน์ มีทั้งคนที่ไม่เชื่อและคนที่เชื่อเพราะได้สดับรับฟังอานุภาพของมัน
ถามถึงอานุภาพของ Floaters อันนี้ผมจะไม่สาธยายให้เปลือเวลาทำมาหากินของท่านผู้อ่านที่รักนะครับ บอกได้เพียงอย่างเดียวว่า จนบัดนี้เจ้าของบริษัทเลิกผลิตไปหลายนาน ยังมีการถามถึงอยู่ออกบ่อย เรียกว่าถ้ารู้ว่าใครมีใช้อยูเป็นต้องจองคิวขอซื้อกันเป็นหางว่าวเลยทีเดียว ราคาแต่ก่อนตอนนั้นตัวชั้นเดียวขายกันที่ตัวละ 500 บาท จนถึงวันนี้ไปถามซื้อกับคนที่ใช้อยู่ตัวละ 2,000 เขายังไม่อยากจะขายให้เลย, คิดเองเองนะท่าน
ตัวแขวนสายอีกตัวที่ฮือฮาตามหลังมาไม่กี่ปีนั่นคือ Solid Tech Cradle of silent หรือที่ผมตั้งชื่อให้ว่า "เปลน้อยร้อยสาย" อันนี้มาแนวบุ๋นไม่เหมือนท่อดักปลาไหลที่ออกไปทางแนวบู๊ น้ำเสียงและลีลาประณีตละเอียดอ่อน อุดมความต่อเนื่องลื่นไหลเป็นอย่างดี เสียงกลางมีสีสันติดไปทางนุ่มนวลบ้างเล็กน้อย แต่น่าฟังและมีความเป็นดนตรีในอัตราสูงทีเดียว
ไม่ต้องถามหานะครับว่าซื้อที่ไหน เพราะเจ้าสัวมนูแห่งร้านไฮเอ็นด์ออดิโอนำเข้ามาจำหน่ายหลายร้อยชุดหนึ่งชุดสองตัวสนนราคาชุดละ 2,000 บาทตกตัวละพันถ้วนๆ บัดนี้ของหมดล็อตไม่นำเข้ามาขายนานแล้ว พรรคพวกไปเจอมือสองประกาศใน เน็ตราคาหย่อนกว่าสองพันสักหน่อย โทรไปช้าแค่ชั่วยามเดียว...ขายไปเสียแล้ว ของอย่างนี้ไม่รีบคว้าเอาไว้ก็ต้องชวดย่างนี้ละครับ
ทีนี้, มาถึงสะพานแขวนเส้นสายตัวใหม่เอี่ยม Cable Tower ที่จั่วหัวไว้ตั้งแต่แรก รูปร่างของมันออกแนวผสมผสานระหว่าง Floaters กับ Solid Tech กลายๆ ออกแบบโดยใช้แผ่นอะครีลิคเนื้อหนาสีดำขลับ พับงอเป็นทรงจั่วโดยส่วนล่างที่สัมผัสพื้นถูกตัดเป็นทรงโค้งครึ่งวงกลม เหลือเฉพาะปลายแหลมที่มุมเท่านั้นที่จิกลงที่พื้นสี่จุด ถ้านึกภาพมาออกให้ลองนึกถึงป้ายรายการอาหารตามร้านอาหารต่างๆนะครับ รูปทรงจะไปทางเดียวกันนั่นแหละ
ส่วนกึ่งกลางแผ่นทั้งสองด้านจะเจาะรูเป็นทรงกลมขนาดราวนิ้วครึ่งทั้งสองด้านที่พับ รูที่เจาะไว้นี้ ผมเข้าใจว่าหวังผลอยู่สองทาง ทางแรก ใช้ร้อยสายต่างให้ลอยสูงจากพื้นด้วยหน้าสัมผัสทรงกลมที่ว่านี้ จะเกิดการสัมผัสระหว่างอะครีลิคกับตัวสายเพียงสองจุดเท่านั้น
ส่วนทางที่สอง เป็นทางอ้อมเพื่อป้องกันไม่ให้พื้นผิวของแผ่นอะครีลิคนั้นเรียบเกินไป การมีพื้นผิวราบเรียบมากเกินไปนั้น จะส่งผลโดยตรงต่อการต้านแรงสั่นสะเทือนจากภายนอกที่จะก่อกวนต่ออุปกรณ์ชิ้นนั้นเอง ดังเช่นจะพบเห็นได้เสมอสำหรับการแดมป์หรือคาดโครงผนังตู้ลำโพงด้านในที่เป็นผิวเรียบเกินไป เจตนาหลักๆก็เพื่อการต่อต้านรีโซแนนซ์ที่จะเกิดขึ้นจากผนังเองให้ลดน้อยลง
รูที่เจาะนี้จึงเป็นการแก้ปัญหาที่จะเกิดขึ้นกับ Cable Tower ตัวนี้ได้ทั้งสองทางด้วยประการฉะนี้
มุมด้านบนสุดที่เป็นยอดจั่ว ก็ทำการคว้านเป็นร่องโค้งครึ่งวงกลมเช่นกัน โดยขนาดเส้นผ่าศูนย์กลางนั้นเท่ากับรูตรงกึ่งกลางที่เจาะไว้ เหตุผลกำกับก็เหมือนกับรูด้านล่าง เพื่อใช้รองรับสายและป้องกันไม่ให้มีพื้นผิวที่เรียบเกินไป
เท่านี้ยังไม่พอ ทีเด็ดของ Cable Tower ตัวนี้อยู่ที่การใช้เส้นยางโอริงสีดำอีกเส้นมารัดไว้ตรงปลายจั่วที่ยื่นออกมาจากมุมที่หักงอ เมื่อรัดเส้นยางโอริงเข้าไปในตัว Cable Tower ก็จะเป็นการเปลี่ยนจุดสัมผัสของสายให้ออกมาในอีกลักษณะหนึ่ง แทนที่ตัวสายเองจะแขวนลอยอยู่บนร่องที่คว้านไว้เพียงอย่างเดียว ก็ยังสามารถแขวนลอยสายอยู่บนเส้นยางที่มีความอ่อนนุ่มและยืดหยุ่นได้อีกรูปแบบหนึ่งเพื่อป้องกันแรงสั่นสะเทือนที่จะกระทำต่อตัวสายได้ดียิ่งขึ้น
งานนี้ถือว่าซื้อหนึ่งแต่ได้สองในทีเดียว
เรามาสรุปรูปทรงกันอีกครั้งนะครับ Cable Tower หนึ่งชิ้นขนาดกว้าง 3.5 สูง 5 หนา 3 นิ้ว คว้านรูขนาดเส้นผ่าศูนย์กลาง 1.5 จำนวนสองรูเพื่อแขวนลอยสาย โดยมีระยะความสูงห่างกันประมาณ 2 นิ้ว ด้านล่างตัดเป็นทรงโค้งครึ่งวงกลมจากมุมจรดมุม เพื่อให้หน้าสัมผัสต่อพื้นผิวน้อยที่สุด บนสุดสามารถสวมยางโอริงเพื่อใช้ลดแรงสั่นสะเทือนในอีกรูปแบบหนึ่งตามความเหมาะสม
Cable Tower ที่ผมได้รับมาจากคุณพิจิต (09-771-8895) ให้ลองเล่นในครั้งนี้ มาเป็นชุดๆละ 4 ชิ้นด้วยกัน ราคาต่อชิ้นตกชิ้นละ 800 บาทถ้วน แต่ถ้าซื้อทั้งชุดสนนราคาลดลงลงอีกตัวละ 50 บาท จากชุดละ 3,200 มาเป็น 3,000 บาทถ้วนๆ เมื่อเครื่องเคียงมาถึงมือ ก็ลองใช้งานกันตั้งแต่ชุดเล็กไปถึงชุดใหญ่ ยังไม่สะใจเอาไปใช้กับชุดดูหนังต่ออีกยก แล้วค่อยวกกลับมาเข้าชุดฟังเพลงอีกครั้ง เรียกว่ามีชุดเครื่องเสียงชุดไหนของพรรคพวกหรือของตัวเอง เป็นต้องเอา Cable Tower ติดมือไปลองฟังให้มันรู้เรื่องกันไปข้าง ฟังเอาจริงบ้างเอาไม่จริงบ้างไปตามความสะดวกส่วนตัวเป็นหลัก เส้นสายที่ลองใช้ร่วม ก็นั่นแหละครับตั้งแต่สายไฟแทบทุกจุด สายสัญญาณ สายลำโพง เรียกว่ามีกี่สายข้าพเจ้าลองมันหมดสิ้นกระบวนความมาแล้ว
ยกเว้น "ไร้สาย" ที่นั่งอยู่โต๊ะติดกัน อันนี้ไม่กล้าลองเพราะแม่บ้านสายเดี่ยวของข้าพเจ้า "คุมเชิง" ไว้อยู่ข้างๆกาย เอาไว้หายไปเข้าห้องน้ำเมื่อไหร่ ค่อยแวะไปขอเบอร์...
อ๊ะ! ไม่ทันการ แม่บ้านมาโน่นแล้ว ทีเรื่องกันท่าอย่างนี้ล่ะก็เร็วจริงแม่คุณ
ไม่เป็นไรไว้ให้เผลอคราวหน้า เอาอย่างนี้นะท่านมาว่ากันต่อเรื่องแขวนสายดีกว่า ประเดี๋ยวถ้าคุณเธอมาถามท่านๆก็ให้ช่วยบอกด้วยนะครับว่าเราคุยกันเรื่องเครื่องเสียง ไม่ใช่เครื่อง (ข้าง) เคียง
หลังจากลองฟังจนถึงที่สุด ประมวลผลความแตกต่างจากทุกกรณีที่ผมโม้มาแล้ว พอจะสรุปได้ว่า Cable Tower มันให้ผลอย่างนี้ครับท่าน
ประการแรก, ช่วยให้เกิดความสะอาดของเสียงทุกย่าน ตั้งแต่ปลายแหลมไล่ลงมาจนถึงทุ้ม เนื้อเสียงทั้งหมดจะกระชับ สะอาด ให้ความชัดคมในอัตราส่วนพอเหมาะ ไม่มากจนขึ้นขอบสักชัดเจน และก็ไม่น้อยจนแยกแยะตัวเสียงหลักออกจากบรรยากาศที่ห่อหุ้มไว้บางๆขาดห้วนไปจนทำให้ฟังว่าเสียงแห้ง ประเด็นนี้อาจจะฟังยากสักหน่อย แต่ให้สังเกตดูว่าถ้ามีคุณสมบัติส่วนนี้อยู่ ช่องว่างช่องไฟในท่วงทำนองของเพลงที่คุ้นหู มันจะฟังดูแยกออกจากกันชัดเจนขึ้น โดยไม่รู้สึกว่าแต่ละโน้ตที่บรรเลงนั้น ขาดห้วนออกจากกันอย่างเด็ดขาด
ลองฟังดูเสียงเปียโนดูก็ได้ครับ แต่ละโน้ตที่เล่นจะต้องแยกแยะอ่อน-แก่ หนัก-เบาได้ชัดเจน แล้วแต่ละโน้ตที่ว่า แม้จะเล่นอยู่ในเปียโนหลังเดียวกัน แต่จะมีช่องไฟในแต่ละโน้ตอยู่ตลอด โน้ตแรกที่กระทบยังไม่ทันที่หางเสียงจะจางหายไป ต้นโน้ตใหม่ที่ขึ้นตามมาจะต้องไม่ซ้อนทับกับหางของโน้ตเก่าที่ยังทอดตัวไปไม่สุดเสียง
วัดกันเฉพาะจุดนี้ Cable Tower ทำได้ดีในระดับหนึ่งทีเดียวละครับ
ประการที่สอง, สัดส่วนทรวดทรงของอิมเมจเป็นชิ้นเป็นอัน แยกแยะออกจากกันอย่างอิสระ โดยเฉพาะการแยกแยะมิติด้านสูง-ต่ำ จุดนี้ชัดเจนดีมาก มิติกว้าง-ลึกมีมาให้ครบ ที่เด่นไม่แพ้ขยาดคือความสามารถในการเน้นให้เกิดความคมชัดในแต่ละจุดที่เสียงกำเนิด ชัดเจน สะอาด และเปิดเผย
ทั้งหมดนี้ ว่ากันเฉพาะแขวนลอยสายกับตัว Cable Tower เพียวๆเท่านั้น ถ้ารัดยางโอริงเข้าไปเมื่อไหร่ มันก็จะให้น้ำเสียงไปอีกคนละลีลาทันที น้ำเสียงทั้งหมดจะอิ่ม นุ่มนวลขึ้นตามประสาวัสดุแขวนลอยสายที่ใช้ยาง แต่ในแง่ความสะอาดของพื้นเสียง ความสงัดใสรอบๆตัวโน้ต สองอย่างนี้ไม่ถึงกับเสียหายไปพร้อมเสียงที่นุ่มนวลและอิ่มเนื้อขึ้นเลย ฟังดูมีความลื่นไหล ต่อเนื่องเป็นกระบวนเดียวกันเพิ่มพูนขึ้นอย่างชัดเจน
ไม่เฉพาะน้ำเสียงหลักเท่านั้น รายละเอียดเล็กๆน้อยๆก็ผุดขึ้นมาอย่างมีทรวดทรงองค์เอว ฟังดูเด่นชัดขึ้นจริง แต่ไม่ถ่ายทอดออกมาในลักษณะเน้นให้โจ่งแจ้งหรือยัดเยียดออกมาให้เกิดอาการอึดอัด ลีลาผ่อนปรนลงกว่าการแขวนลอยสายกับ Cable Tower เพียวๆ พอประมาณ
ถามว่าอย่างไหนดี? ก็บอกตามตรงว่าอย่างนี้มันขึ้นกับอาการของปัญหาเป็นหลัก ถูกมีดบาดเลือดไหลเยิ้มถามว่าใช้ 'ยาแก้ปวด' หรือ 'ยาแดงผ้าพันแผล' ดี กลับกันเวลาปวดหัวมีไข้ไม่สบายเนื้อสบายตัวจะใช้ยาอะไร?
Cable Tower ตัวนี้ก็เช่นเดียวกัน, ชุดที่สุ้มเสียงขุ่นมัว ฟังหรือแยกแยะรายละเอียดไม่ขาดออกจากกัน ต้องการความคมชัด สะอาดใสของน้ำเสียง ก็ให้แขวนลอยสายฯมันตรงๆเลยนั่นแหละครับ เนื้อเสียงที่ขุ่นข้น ติดไปทางทึบหนา ฐานเสียงแผ่กว้างจริงแต่แยกแยะรายละเอียดไม่ขาดออกจากกัน จะอันตรธานหายไปในบันดลทันทีที่ใช้ Cable Tower สักตัวสองตัวในชุดฯ
แล้วก็นั่นแหละ สุ้มเสียงในชุดจัดจ้าน เจิดจ้า เพลงยังไม่จบก็ต้องลุกหนีไปเข้าห้องน้ำ อย่างนั้นการรัดยางโอริงเพิ่มเข้าไป มันจะช่วยให้น้ำเสียงโดยรวมนุ่มนวลมีบรรยากาศมากขึ้น โดยที่ยังไม่เสียรายละเอียดปลีกย่อยไป
สรุปความดังนี้นะครับ หากสนใจจะเริ่มต้นกับ Cable Tower ผมก็ขอให้พิจารณากันที่ผลทางเสียงของชุดให้ถี่ถ้วนกันก่อน อุปกรณ์ชิ้นนี้ไม่ได้ทำงานกับสมดุลเสียงโดยตรง เพราะฉะนั้นจะหวังว่ามันจะไปช่วยเพิ่มทุ้ม ลดแหลมอะไรทำนองนั้นคงจะทำไม่ได้ แต่จุดที่มันทำงานนั้นจะไปตกอยู่ที่ส่วนที่เป็นคุณภาพเนื้อๆ ความสะอาดของพื้นเสียง ความกระชับของเนื้อเสียง รายละเอียดเล็กๆน้อยๆที่เพิ่มขึ้นอย่างไม่จงใจ เฉพาะเพิ่มสามอย่างนี้โดยไม่ทำให้ดุลเสียงหลักเอนเอียงไปทางใดทางหนึ่งก็ถือว่าหาได้ยากพอตัวทีเดียว
ถ้าสงสัยว่าจะเริ่มใช้กี่ตัวดี ก็ต้องพิจารณาอย่างนี้ครับ หากจัดวางเครื่องเคียงข้างกัน แล้วสายสัญญาณตัวดีมันตกท้องช้างลงไปแตะพื้น จะพื้นปูน พื้นไม้ พื้นพรมก็แล้วแต่ เอาเป็นว่าขอให้ส่วนใดส่วนหนึ่งของสายแตะอยู่ที่พื้นก็แล้วกัน เมื่อนั้นการใช้ Cable Tower เพียงหนึ่งชิ้นแขวนลอยสายก็ถือว่าได้ผลลัพธ์ที่น่าพอได้ทันที กรณีนี้ว่ากันที่สายสัญญาณที่มีความยาวไม่เกินเมตรครึ่งนะครับ ถ้ายาวกว่านี้ต้อง 'น้องพลับขอสอง' ถึงจะเอาอยู่
แต่ถ้าสายสัญญาณลอยตัวอยู่แล้ว ก็นี่เลยครับท่าน หันมาเมียงมองสายไฟหลักสักเส้นในชุด ประเภทที่เดินมาจากเบรกเกอร์เข้าที่ตัวปลั๊กลอยนั่นแหละครับ แต่ถ้าเดินสายติดผนังก็ให้หันมาแขวนสายไฟเอซีที่เครื่องเล่นซีดีก่อนสักสองชิ้น ก็จะถือว่าเป็นสิริมงคลแก่ชุดเครื่องเสียงในทันที
ชื่นชมกันขนาดนี้ ไม่มีข้อเสียเลยหรือยังไง?
อันนี้ก็ไม่ใช่นะครับ ข้อจำกัดในการใช้งานมันพอมีอยู่บ้าง ก็กำลังจะเล่าให้ท่านทราบอยู่นี่แหละครับ นั่นคือมันไม่สามารถรัดยางได้ทั้งสองช่วง ทำได้เพียงช่วงบนเท่านั้นช่วงล่างหมดสิทธิ์ เพราะฉะนั้น หากจะแขวนลอยด้วยวิธีนี้แล้วให้ได้ผล ก็โน่นแหละครับ หันไปหาสายไฟต้นทางสักเส้น ใช้แขวนสายสักสองตัว รับรองว่า "เห็นหน้าเห็นหลัง" เลยละครับท่าน
ท่านผู้อ่านที่รักนิยมแบบไหน อย่างไร ก็สามารถเลือกรูปแบบได้ตามใจชอบนะครับ อันนี้จะว่าผิดหรือถูก ถ้าท่านผู้อ่านต้องการทราบให้ชัดเจนแจ่มแจ้งถึงที่สุด ผมอาสาจะพิมพ์บทความส่งไปให้ตุลาการศาลรัฐธรรมนูญรวมกับฎีกาที่ท่าน 27 สว. ส่งไปให้วินิจฉัยอีกครั้ง ได้ความอย่างไรจะได้แจ้งให้ท่านผู้อ่านที่รักทราบโดยทั่วกัน
แต่ถ้าตุลาการท่านไม่รับ ท่านผู้อ่านที่รักก็พิจารณากันเอาตามสมควรก็แล้วกันนะครับ
จะออกหรือไม่ นั่นคงไม่สำคัญเท่ากับ ออกแล้วจะให้ไปไหน เพราะถ้าต้องให้ร่อนเร่ไม่มีที่พักพิงใจแล้วไซร้ "ฉันขอยื้ออยู่ตรงนี้ให้ถึงที่สุด แกจะไล่ก็ไล่ไป ฉันไม่ออกซะอย่างใครจะทำไม ออกจากที่นี่ไปฉันก็ต้องลงนรกหมกไหม้อยู่แล้ว"
แหะๆ...ผมหมายถึงหนังเรื่อง "บุบผาราตรี" ตอนที่หมอผีมาไล่ผีสาวให้ไปผุดไปเกิดน่ะครับ...อย่าคิดมาก เรื่องราวทุกอย่างที่เกิดขึ้น "มันเป็นเช่นนั้นเอง..."
-----------------------------------------------------------------------------------------
ก่อนจะจากกันไปในฉบับนี้ ขอฝากข่าวให้มิตรสหายในวงการสักสองเรื่องนะครับ
ข่าวแรก, ฝากข่าวให้กับสิตรสหายนักเล่นเครื่องเคียงแฟนประจำ "เดอะหั่ง" ที่รอคอยการกลับมาของ "ฝ่าเท้ามังกรสยบสี่ทิศ" หรือ Dragon Foot ที่ขาดช่วงไปร่วมครึ่งค่อนปี บัดนี้ "เดอะหั่ง" แจ้งว่าได้ผลิตออกมาอีกล็อตเพื่อรับใช้มิตรรักแฟนเพลงอีกครั้ง ได้ยินแว่วๆว่าทำการปรับปรุงโครงสร้างภายในให้ทันต่อยุคสมัยดิจิตอลออดิโอ เพื่อให้คุณภาพเสียงเฉียบขาดขึ้นกว่ารุ่นก่อนอีกเสต็ป โดยราคาค่าตัวนั้นปรับสูงขึ้นไปตามค่าน้ำมันตามระเบียบจาก 1,900 ต่อลูกในครั้งก่อนที่แนะนำกันไป ถึงวันนี้วัสดุต้นทุนที่แพงขึ้นทำให้ต้องปรับราคาแบบรถเมล์เมืองไทย เลยไปจอดแถมให้สองป้ายที่ 2,400 บาทต่อหนึ่งฝ่าเท้า (ลูก) ถึงวันที่ท่านอ่านกันตรงนี้ Dragon Foot รุ่นใหม่คงถึงมือผมเป็นที่เรียบร้อยแล้ว
รุ่นใหม่ให้คุณภาพเป็นอย่างไร สุ้มเสียงเปลี่ยนแปลงไปจากรุ่นก่อนมากน้อยเพียงไหน กับราคาที่สูงขึ้นคุณภาพจะสูงขึ้นตามไปอีกเท่าไหร่...ไม่นานจากนี้จะมาเม้าท์ให้ทุกท่านอ่านกันนะครับ
ข่าวที่สอง, "รู้ไปก็เท่านั้น สัญจร" : ก่อนจะลาจากกันไปในครั้งนี้ ผมขอฝากกิจกรรมดีๆที่เพื่อนร่วมวิชาชีพได้สร้างสรรค์ขึ้นมาเพื่อนักเล่นเครื่องเสียงโดยเฉพาะ นั่นคือกิจกรรม "รู้ไปก็เท่านั้น สัญจร" กิจกรรมสัญจรห้องนักเล่นเครื่องเสียงมือใหม่ที่ไม่ได้มีห้องหับเป็นสัดส่วนเฉพาะ เน้นหนักไปในเทคนิคการปรับเซ็ต รีดเค้นประสิทธิภาพเสียงจากชุดเครื่องเสียงในห้องด้วย "มือเปล่า" ชนิดที่ใครก็ตามได้ประสบกับตัวเองแล้วจะต้องฉงนหรืออุทานออกมาเองว่า 'คิดได้ยังไง' เพราะเทคนิควิธีการหลายอย่างที่เสนอแนะนำนักเล่นไปนั้น มันออกจะ 'เกินสามัญสำนึก' นักเล่นเครื่องเสียงทั่วไปไม่น้อย
ไม่ว่าจะเป็นเทคนิคการจัดวางตำแหน่งเครื่องให้เสียงดี วิธีการฟังเสียงนอกตำแหน่งสวีตสปอต กลยุทธ์ในการตั้งค่ายกลซับ-สะท้อนอุปกรณ์อะคูสติก รวมไปถึงคำถามทำนอง 'ไสยศาสตร์' ที่กำลังร้อนแรงอยู่ในกระแส เรียกว่าไอ้คนๆนี้มันเหมาเอาไปรวบยอดในการสัญจรคราวเดียว จัดแจงย่อยสลายให้เข้าถึงง่ายด้วยการพิสูจน์แจ้งกับหูของตัวเจ้าของห้องเอง
ไม่ใช่ใครที่ไหนดอกครับท่าน พลิกย้อนหลังไปไม่กี่หน้าก็เจอชื่อแซ่กันแล้ว "ยุทธพงศ์ ลิ้ม" เพื่อนเก่าของข้าพเจ้าเองนั่นแหละ
งานนี้เจ้าตัวบอกจากปากว่าการสัญจรในแต่ละครั้ง "ไม่ฟรี!" นะครับท่าน เพื่อนมันอ้างว่าไหนจะเสียเวลาทำมาหากินไปครึ่งค่อนวัน เสียค่าน้ำมันรถที่แพงหูฉี่ไปปลี้ๆเปล่าๆ ไหนจะต้องออกแรงแสดงมายากลให้ชมกันอีกหลายยก ที่สำคัญมันยังออกอาการ 'หยิ่ง' ไม่ยอมทำเป็นบทความมาให้อ่านในหน้าหนังสืออีกด้วย ถ้าจะหาอ่านเทคนิคพวกนี้ ต้องคลิ๊กเข้าไปเยี่ยมชม (หรือด่า) กันเองที่เวปไซต์ www.audio-teams.com นะครับท่านผู้อ่านที่รัก
มิตรสหายท่านใดสนใจโครงการสัญจรที่ว่านี้ แล้วคิดว่ารับได้กับค่าใช้จ่ายที่เพื่อนตัวแสบของผมเรียกร้อง ก็นี่เลยครับ สมัครเป็นสมาชิกเวปไซต์ www.audio-teams.com โดยการสมัครสมาชิกฯนี้ ไม่มีค่าใช้จ่ายใดๆทั้งสิ้น เพราะเงื่อนไขที่ "ยุทธพงศ์ ลิ้ม" จะไป "รู้ไปก็เท่านั้น สัญจร" มีเงื่อนไขอยู่สามข้อ
หนึ่ง ต้องเป็นสมาชิกเวปไซต์ www.audio-teams.com เท่านั้น
สอง ชุดใหญ่ มีห้องฟังเฉพาะไม่กล้าไป จะไปสัญจรเฉพาะมือใหม่ หรือมือกลางเก่ากลางใหม่เท่านั้น (กลัวปล่อยไก่)
สาม ต้องเป็นสมาชิกที่พำนักอาศัยอยู่ในกรุงเทพฯและปริมณฑล ไกลกว่านี้ ไปไม่ได้เพราะแม่บ้านจะฟ้องหย่า (ก็สมควรแล้วล่ะเพื่อน)
พูดถึงค่าใช้จ่าย ผมก็ทราบนะครับว่าเพื่อนรักทำไม่ถูกจรรยาบรรณนักเขียน แต่โดนบีบคอให้แจ้งข่าวอย่างนี้ก็ถือว่าต้องจำใจละครับ สนนราคาค่าเซ็ตอัพมือเปล่าในคอลัมน์ "รู้ไปก็เท่านั้นสัญจร" ของ "ยุทธพงศ์ ลิ้ม" รวมค่าวิชาชีพ, ค่าน้ำมันรถ, ค่าบำรุงรักษารถ, ค่าเสียเวลา, ค่าเซ็ตอัพเครื่องเสียงด้วยมือเปล่า, ค่าดูฮวงจุ้ยออดิโอ, และค่าสุดท้าย...(ไม่อยากเขียนเล้ย) ค่าชื่อเสียงและความดังของมัน (อุแหวะ) รวมทั้งหมดเบ็ดเสร็จเด็ดขาด...
"ขอเป็นกาแฟร้อนแก้วเดียวครับ"
" Gold Lighton "
พฤษภาคม 2549
อ้างอิง http://www.cabletower.com/
-
เรียนคุณ pansaksan
ไม่ใช่แค่เคยลองครับ เพราะ Isotip ตัวแรกๆที่นำเข้ามาก็อยู่ที่ผมนี่แหละ ทดลองฟังไปแล้วก็หลายยก กะว่าจะส่งต่อให้คุณ Gold Lighton ไปรีวิวใน "ลองเล่น" พวกก็ติดสายสัญญาณชุดใหญ่เข้าให้ ของจึงยังตกค้างที่ผมจนถึงวันนี้
สุ้มเสียงเข้าท่าครับ, เป็นอุปกรณ์รองเครื่องที่ราคาค่อนข้างสูง ทราบจาก 'ขุนจิต' ว่าชุดหนึ่งราคาประมาณ 6 พันบาท แต่คุณภาพเสียงก็นับว่าสูงตามราคาค่าตัวเช่นกัน เนื้อเสียงสะอาดสะอ้าน เกลี้ยงเกลาไร้สากเสี้ยน ถ่ายทอดความคมชัดของอิมเมจเด็ดขาด ขึ้นขอบสันชัดเจนโดยไม่ทำให้กร้าวแข็ง หรือสากกระด้าง น้ำเสียงออกกลางๆ ไม่เน้นด้านใดด้านหนึ่งมากเกินไป อิมเมจกะทัดรัดสักนิด นั่นช่วยเสริมให้ช่องว่างระหว่างชิ้นดนตรีแต่ละชิ้น เปิดเผยโอ่อ่าขึ้นมากทีเดียว
มิติเสียงเน้นความคมชัดเป็นแก่น ที่ต้องชื่นชมคือมันไม่เคยผลักดันหรือเน้นให้เอาดีแต่เพียงนำเสนอตัวเสียงทั้งหมดให้ชัดโดยละทิ้งบรรยากาศและความกังวานให้ขาดห้วนไป ขอบเขตที่ตัดกันระหว่างกว้างและลึก ทำให้คะเนรูปทรงได้ว่าคล้ายทรงครึ่งวงกลมสวยงามทีเดียว จะอ่อนไปบางสำรับบรรยากาศในส่วนด้านหลังสุดของเวทีเมื่อเทียบกับความชัดเจนแจ่มแข้งของระนาบด้านหน้า
ผมเห็นคุณประกาศขายเครื่องกรองไฟที่บอร์ดมือสอง คาดคะเนว่าน่าจะเล่นเครื่องเสียงแบบโฮมเธียเตอร์ (เน้นเครื่องกรองตัวใหญ่ หลายช่องเสียบ) ถ้าสามารถยืม 'ขุนจิต' มาทดลองฟังได้ แนะนำให้ลองใช้กับเครื่องเล่นดีวีดีดูนะครับ วางหน้าสองหลังหนึ่งหากต้องการเน้นไดนามิกให้เปิดพุ่ง และวางหน้าหนึ่งหลังสองถ้าต้องการความกลมกล่อมกลมกลืน
ด้วยความที่อุปกรณ์ตัวนี้ไม่เน้นน้ำเสียงให้เด่นทางใดทางหนึ่งมากเกินไป ขอให้ทดลองใช้งานสักหนึ่งสัปดาห์แล้วลองปลดออก สิ่งที่หายไปจากภาพและเสียงที่เคยชินนั่นแหละ คืออานุภาพที่แฝงเร้นไว้ในตัวของมัน
เป็นหนึ่งในอุปกรณ์รองเครื่องที่พ่ายแพ้ต่อการลองฟังเพียงฉาบฉวย หรือกระบวนการ A-B Test อย่างแท้จริง เพราะมันต้องใช้เวลาที่มากพอในการ "เข้าถึง"
(26/05/2549 03:34:55)
อ้างอิง http://www.audio-teams.com/webboard/?ca1=16&id=22413
-
อีกตัวที่ถูกพูกถึงมากครับ
ครบถวนต้องกระทู้
http://www.audio-teams.com/webboard/?ca1=16&id=21971
เรียนคุณ tu
สอบถามมาได้จังหวะพอดีครับ, เพราะเพิ่งจะได้ลองฟังฟิวส์ทั้งสองยี่ห้อนี้เปรียบเทียบกันอย่างจริงจัง หลังจากที่ได้รับมาลองฟังนานนับเดือน
บทเพลงขับร้องอันลื่นไหล ให้เนื้อเสียงทั้งหมด เอิบอิ่มกลมกลึงด้วยขนาดและสัดส่วนพอเหมาะ เด่นมากลีลาเพลงขับร้องย่านเสียงกลางที่น่าอภิรมย์ ทั้งแผ่อิทธิพลดังกล่าวกระจายออกไปทางทุ้มและแหลมทัดเทียมกันทั้งคุณภาพและปริมาณ ถึงแม้จะค่อนไปทางอิ่มเนื้อ แต่อุดมด้วยความใสรอบๆตัวเสียงและในเนื้อเสียงอย่างชัดเจน แน่นอนว่าไม่มีขุ่นทึบ คลุมเครือปะปนให้ได้ยินแน่นอน
มวลเสียงประณีตละเอียดอ่อน แต่สดใส เปล่งปลั่ง โปร่งกระจ่างพลิ้วไหวได้ดีมาก ทั้งยังให้สุ้มเสียงลีลาที่ค่อนไปทางหวานประปราย เป็นความหวานในเนื้อเสียงภายใน มิใช่หวานเพราะถูกถ่วงหรือหน่วงให้สปีดเชื่องช้า เพราะเมื่อต้องตอบสนองจังหวะที่เฉียบขาด ก็ปฏิเสธไม่ได้ว่า ความสด และน้ำหนักเสียงที่ได้ยินนั้น ไม่ใช่ผลพวงจากการเปลี่ยนฟิวส์เพียงตัวเดียว
วงเปิดกว้าง เด่นมากเฉพาะด้านกว้างที่ขยายพื้นที่ออกไปชนผนังห้อง ด้านลึกลดหลั่นลงบ้างเล็กน้อย แต่แลกด้วยบรรยากาศรายล้อมที่รองรับไว้เป็นภวังค์อ่อนๆ ปกคลุมทั่วผืนเวทีเสียง ช่องว่างช่องไฟไม่เน้นให้กระจ่างใสที่สุด แต่ระยะที่เว้นว่าง เว้นวรรคไว้ นับว่าลงตัวและพอเหมาะ ความเข้มข้นของตัวเสียง ปักหลักที่จุดศูนย์กลางของเวที แผ่ขยายออกและเจือจางลงตามระยะของรัศมีที่ออกห่างจุดศูนย์กลาง
ทั้งหมดที่กล่าวมา หาใช่ใครอื่น Isoclean นั่นแหละครับ
สำหรับ Hifi Tuning สุ้มเสียงโปร่งสะอาด สดใส เนื้อเสียงทั้งหมด นุ่มนวลและรวบรัดกระชับแน่น แต่ไม่ปรากฏว่าเสียงบอบบางแต่อย่างใด ทั้งนี้ มันยังให้ไดนามิกที่เปิดกว้าง โอ่อ่า ขยายขอบเขตย่านเสียงให้ทะยานไกลขึ้นไปอีกเล็กน้อย สมดุลเสียงกำลังดี ไม่เด่นหรือด้อยที่ย่านใดย่านหนึ่ง เป็นบุคลิกที่ไม่ค่อยเรียกร้องความสนใจนักหากเป็นคนที่นิยมความเปลี่ยนแปลงเชิงปริมาณ
รายละเอียดสูง ถ่ายทอดเสียงเล็กเสียงน้อยออกมาได้อย่างชัดเจน ไม่มีสับสนคลุมเครือ ทุกเสียงที่ปรากฏ นิ่ง ชัดคม และมีทรวดทรงที่ติดไปทางสดสว่าง เฉลี่ยความใสของตัวเสียงนั้นๆ ให้กลมกลืนแนบแน่นกับความใสของพื้นอากาศที่รองรับ คล้ายดั่งเป็นเนื้อเดียวกัน ทั้งที่เป็นคนละส่วน
มิติเสียงนอกจากนำเสนอในรูปแบบที่เปี่ยมไดนามิกและพลังขับขาน ให้รับรู้ถึงขนาดสัดส่วนของวงที่เปิดช่องว่างอากาศบริเวณลำโพงขยายออกทุกทิศทาง หากแต่ยังสัมพันธ์กับกลุ่มดนตรีนั้นๆโดยตลอด ไม่ปล่อยให้มีเพียงกว้างและลึกโดยตำแหน่งแห่งที่หละหลวม โฟกัสยังคงชัดคม ช่องว่างสะอาดใส และมีทรวดทรงที่จับต้องได้ไม่ยากเย็น ยังชี้ว่ามันยังให้คุณภาพที่โดดเด่นไม่น้อยหน้าใครในแง่นี้ทีเดียว
เรื่องพละกำลังอัดฉีดไม่ต้องพูดถึง ฟิวส์ทั้งสองยี่ห้อถ่ายทอดพลวัตและพละกำลังทั้งโยตรงและพลังแฝงให้เปิดเผยออกมาอย่างยอดเยี่ยม บางครั้ง ยังสมบูรณ์กว่าสายไฟเอซีที่ขึ้นชื่อว่ามีจุดขายเรื่องพลังเสียงบางยี่ห้อนั่นเลย ยิ่งเมื่อเทียบกับราคาขายที่เคาะกันที่ตัวละประมาณไม่เกิน 1,000 บาทไทยแล้ว นอกจากปลั๊กผนัง Cardas รุ่น Eagle (ที่เลิกผลิตไปแล้ว) ซึ่งผมมักจะแนะนำพรรคพวกนักเล่นให้เลือกใช้เป็นการส่วนตัวสำหรับอุปกรณ์ประเภทระบบไฟ เพราะเห็นว่า ณ วันนี้ไม่มีปลั๊กผนังตัวไหนในราคานี้ที่ควรค่าแก่การแนะนำกันแล้ว
ครั้งนี้คงต้องเพิ่มรายชื่อฟิวส์ทั้งสองยี่ห้อนี้เข้าไปในหมวดดังกล่าวอีกอย่างภูมใจเสนอทีเดียว
ชอบหรือไม่ชอบ เหมาะหรือไม่เหมาะ ดีหรือไม่ดีต่อรสนิยมนักเล่นท่านไหน เลือกพิจารณาตามความเหมาะสมของตัวท่านนะครับ
ต่อ
กลับมาที่ฟิวส์กันต่อ, ถ้าเริ่มต้นกับฟิวส์ Hi-Fi Tuning ที่เพาเวอร์แอมป์แล้ว ผมเสนอให้ใช้ Iso Clean ที่ภาคปรีแอมป์นะครับ สองยี่ห้อนี้แม้เป็นคู่แข่งทางการค้า แต่ผลจากการใช้งานฟิวส์ทั้งสองยี่ห้อควบคู่กันในชุดฯ ปรากฏว่าเข้ากันได้ดีเป็นพิเศษทีเดียว
โดยเฉพาะอย่างยิ่งปรีแอมป์ NAD C160 ที่คุณใช้งานอยู่นั้นเนื้อเสียงค่อนข้างนุ่มนวลเป็นพื้นอยู่แล้ว การเพิ่มความสดและไดนามิกให้เปิดกว้างขึ้นด้วยสำเนียงของฟิวส์ Hi-Fi Tuning ผมเกรงว่ามันจะหักล้างจุดเด่นคือความต่อเนื่องของเสียงให้ลดทอนบทบาทลง และไปเน้นในส่วนที่ผมกล่าวถึงข้างต้นแทน นั่นหมายถึง คุณจะได้บุคลิกเสียงที่เฉพาะทางมากเกินไปในความเห็นของผม
เว้นแต่ชื่นชอบในแนวทางประมาณนี้ (ซึ่งไม่ค่อยเหมาะนักกับลำโพง PSB และแนวทางการฟังเพลงของคุณ) ก็ตัดสินใจพุ่งเป้าไปที่ Hi-Fi Tuning ได้เลย
กลับกัน, ความคิดที่จะใช้บุคลิกของฟิวส์ Iso Clean ไปเพิ่มจุดเด่นในแง่ความต่อเนื่อง และความประณีตละเอียดอ่อนของเนื้อเสียงและลีลาการนำเสนอ ก็เป็นอีกหนทางที่น่าจะลงตัวต่อรสนิยมของคุณไม่น้อยในความเห็นของผม อีกทั้งพละกำลังและไดนามิกก็ถูกเพิ่มพูนขึ้นในส่วนของเพาเวอร์แอมป์มากพอแล้ว เกรงว่าจะมากเกินไปกับนักเล่นที่เน้นไปทางเพลงขับร้องเช่นคุณ
แม้จะไม่ค่อยมีเวลา แต่ถ้ามาเที่ยวกรุงเทพฯเมื่อไหร่ ขออย่าได้ลืมแวะมาเที่ยวหาน้องนุ่ง ทานก๋วยเตี๋ยวสักมื้อ ฟังเพลงด้วยกันสักพัก ในฐานะคนกันเองสักครั้ง ผมมี "กลมือเปล่า" จะเล่นให้ชมหลายมุก รับรองว่าต้องติดอกติดใจเอาไปฝากเพื่อนที่ต่างจังหวัดแน่นอน
(26/05/2549 02:13:37)
-
ล่าสุดติดอีกแล้วThe Stereo Times 2006
Most Wanted Components
Loudspeakers
http://www.stereotimes.com/
Acoustic Zen Adagio Loudspeaker ($4300/pr). Legendary cable designer Mr. Robert Lee of Acoustic Zen has developed a truly remarkable loudspeaker. The Adagio's are a two way transmission line design with an inch and a half ribbon tweeter. The internal wiring is of course AZ and the presentation is symbolic of his excellent sounding cables; extremely transparent, musical, fast tight accurate bass, detailed high frequency extension and a sound stage that is deep, wide, and airy. The standard finish of high gloss Ferrari red is absolutely gorgeous and priced at just $4300 for the pair, the entire package sonically and aesthetically fits within Mr. Lee's design parameters of providing a great sounding product at an affordable price. I can say that he's really outdone himself on this project! [Craig Fitzpatrick]
ส่วนสายสัญญา+สายลำโพง+สายไฟ
ก็ติดครับ
Acoustic Zen Cables (Silver Reference II interconnect $948 per meter, Hologram II loudspeaker cables $1048 for 8 foot pair, Gargantua II power cord $1488 for 6 feet).
The latest iteration of Robert Lee's excellent cable suite expands on an already excellent product. Although prices for copper and silver has increased dramatically Mr. Lee is still providing an updated product that is essentially the same price as the earlier versions. These cables are some of the best for low level resolution, transparency, and musicality. They do a superb job in all the frequency ranges; but provide an extra sparkle at the top end with an abundance of detail that is free from any etch or graininess. They compete with the best but at a price that the average audiophile can afford [Craig Fitzpatrick].