HTG2.club
Home Theater Guide webboard => มุม โฮมเธียเตอร์ (HT) => ข้อความที่เริ่มโดย: Klos. ที่ 06 มิถุนายน, 2008, 10:27:27 am
-
http://www.boomerangshop.com/web/productdetail.aspx?pid=209761
Happiness/หนึ่งความสุข ความเศร้าไม่ต้องพูดถึง
ผู้กำกับ : Hur Jin-Ho
นักแสดง : Hwang Jeong-min , Im Soo-Jung
ระบบภาพ : Widescreen
ระบบเสียง : KOREAN: Dolby Digital
THAI: Dolby Digital
บรรยาย-ภาษา : English, Thai
ความยาวภาพยนตร์ : 123 mins
เนื้อเรื่องย่อ : ด้วยชีวิตที่ฟู่ฟ่าหรูหราในเมืองหลวงและอบายมุขร้อยแปดพันเก้าประการรุมเร้าให้ ยัง-ซู เพลย์บอยหนุ่มต้องป่วยเป็นโรคตับแข็ง เขาอำลาทุกอย่างไม่ว่าจะธุรกิจ ความรัก และชีวิตฟอนเฟะในเมืองหลวง แล้วไปบำบัดรักษาชีวิตที่ชนบทแห่งหนึ่ง ที่นี่เขาได้สัมผัสบรรยากาศแปลกใหม่ที่ไร้รูป รส กลิ่น เสียงยวนใจดังที่เคย แน่นอนการปรับตัวในที่พำนักใหม่นี้ ยัง-ซู ย่อมรู้สึกไม่คุ้นชิน ทว่าเขาก็ได้หญิงสาวอุน-ฮี เพื่อนผู้ป่วยอีกคนคอยช่วยเหลือเอาใจใส่ในหลายๆเรื่อง ความเข้าอกเข้าใจทำให้ทั้งคู่เกิดความรักขึ้นต่อกัน หนึ่งปีผ่านไป ยัง-ซูอาการดีขึ้นและอุน-ฮีเองก็เช่นกัน กระทั่งซู-เยียนแฟนเก่ายัง-ซูมาเยี่ยม ภาพชีวิตอดีตก็ผุดขึ้นมารบเร้าจิตใจ ทำให้เขาละทิ้งความตั้งใจที่จะอยู่อย่างสงบกับอุน-ฮี ที่สุด ยัง-ซู ก็กลับมาใช้ชีวิตแบบเดิมกับสถานที่เดิมๆแต่ที่ที่ ปราศจากอุน-ฮีผู้หญิงที่ดีที่สุดในชีวิต ทำให้ยัง-ซูเข้าใจความสุขที่แท้จริงที่เขาโหยหามาทั้งชีวิต แต่ดูเหมือนมันจะสาย เพราะอุน-ฮี ขณะนี้จะยังมีลมหายใจต่อไปได้อีกกี่อึดใจ
-
เดี๋ยวไปหยิบ พรุ่งนี้เลย............
เซียนแนะนำอย่างนี้ ไม่มีพลาดๆๆๆ :clap
ขอบคุณมากครับๆๆ
-
เดี๋ยวไปหยิบ พรุ่งนี้เลย............
เซียนแนะนำอย่างนี้ ไม่มีพลาดๆๆๆ :clap
ขอบคุณมากครับๆๆ
อะจึ่ย...ไม่ได้เป็นเซียนคร้าบบบบบ.....อีกเรื่องนึงครับ เรียนตามตรงได้แผ่นมาแล้ว แต่ไม่กล้าดูครับ
Tokyo Tower
หนังโรงที่คว้ารางวัลจากเวที Japan Academy มาได้ถึง 5 รางวัล และเป็นรางวัลใหญ่ ๆ ทั้งนั้นครับ เช่น ภาพยนตร์ยอดเยี่ยม ผู้กำกับยอดเยี่ยม ดารานำหญิงยอดเยี่ยม ฯลฯ
เห็นมีแผ่นไทยออกแล้ว แต่ไม่แน่ใจว่าเรื่องเดียวกันหรือเปล่านะครับ เพราะเรื่องนี้มีชื่อซ้ำกันครับ
http://www.lovehkfilm.com/panasia/tokyo_tower.html
Japanese: Tawa - Okan to Boku to, Toki Toki, Oton
Year: 2007
Director: Joji Matsuoka
Writer: Suzuki Matsuo
Cast: Joe Odagiri, Kirin Kiki, Yayako Uchida, Takako Matsu, Kaoru Kobayashi, Hiroyuki Hirayama, Yoshiyoshi Arakawa, Tamae Ando, Akira Emoto, Junko Emoto
The Skinny: This oft-adapted tearjerker does have a few surprises. However, it's mostly a solid, well-told, and well-acted story about a hardworking mother and her sometimes-deadbeat son.
Review
by
LMFDean9: Tokyo Tower: Mom & Me, and Sometimes Dad is a bit of a surprise right out of the gate. The third adaptation of the popular novel within a year (after the television movie and television series by Fuji), this tearjerker about a dying mother and her son could've been written by a standard television writer. However, the producers picked actor/director Suzuki Matsuo as its writer instead, even though he's more known behind-the-scenes for his writing/directing debut, the eccentric and maniacal comedy Koi No Mon. Furthermore, instead of going with a more traditional-looking idol for its leading man, the filmmakers chose Joe Odagiri, whose cool exterior (including that jungle hair) doesn't usually make him the first choice for family melodramas. Most surprising of all is the fact that Tokyo Tower manages to subvert expectations by doing more than just go through the motions of an Asian terminal illness film.
The story is well-known by now: based on an auto-biographical novel by Renaissance man Lili Franky, Tokyo Tower tells the story of Masaya (Joe Odagiri) and his mother Eiko (played by two actresses, more on that later). The film opens on the inevitable: Eiko has already been admitted to the hospital, while Masaya balances spending time with his mother and working at multiple jobs, including one as a perverted radio personality. Meanwhile, the film flashes back to Masaya's childhood, when his mother moved them back to her hometown to get away from his deadbeat dad, who eventually does have a minor presence in his life.
Tired of the countryside, Masaya moves to Tokyo to go to art school, but ends up spending his mother's money to take on some of his father's worst habits. Eiko works even harder to support her son, while he gradually gets deeper into debt. However, by the time he gets back on his feet, his mother has been diagnosed with cancer. Looking for a chance to finally take care of his mother, he asks her to live with him in Tokyo, where she will spend the rest of her days. Believe me, it's not really a spoiler.
Director Joji Matsuoka tones the illness part of the story down considerably, concentrating on Masaya's somewhat fractured relationship with his parents, despite the fact that the flashbacks revolve around Eiko's last moments. Nevertheless, he sticks to the biographical style of the novel by retaining a subdued tone throughout most of the film, only driving up the emotions when the moment calls for it and rarely sensationalizing them. The director's work here is mostly invisible, with very few flashes of directorial showmanship. Meanwhile, Tokyo Tower may be a sobering film about terminal illness and familial relationships, but Matsuo's sometimes-off-putting sense of humor, which sometimes shows up at the oddest moments, adds an amusing edge that may not always be appropriate, but is still strangely effective.
The actors still go through it all with a straight face, especially Joe Odagiri. He turns in a low-key performance that carries a seemingly natural likeability instead of Odagiri's usual cool, making his Masaya an easy character to root for. With less to do, but still excellent are real-life daughter and mother Yayako Uchida and Kirin Kiki playing young and old Eiko, respectively. While Kirin has to do most of the heavy lifting, depicting the cancer-stricken stage of Eiko's life, Uchida holds her own as the young Eiko. On the other hand, Takako Matsu is given a thankless role as Masaya's girlfriend, a vastly underwritten role that seems penciled in to include the obligatory love interest. However, the lack of interest in the character has more to do with the filmmakers trying to fit everything in 140 minutes than Matsu's acting abilities.
While some may not find the film very touching, Matsuoka handles the material in a relatively naturalistic fashion. There are only a handful of moments that can be deemed "emotionally manipulative", but one can't expect a film like Tokyo Tower to completely give up on affecting its audience anyway. Love for family is one of the most basic emotions, and these filmmakers are certainly not the first people to use it to their advantage (remember: third adaptation within a year.). On the other hand, Matsuo's screenplay doesn't always use the age-old tricks to tell its story, which breathes a hint of fresh air into a classic (and nearly stale) genre formula. As a film that balances old-fashioned storytelling with unusual humor, Tokyo Tower deserves more than its "just another adaptation" label. It may not be the most touching version of the story, but if you at least feel the impulse to pick up the phone and call your mother after watching it, then it was successful enough. (LMFDean 2008)
Availability: DVD (Hong Kong)
Region 3 NTSC
Edko Films Ltd. (HK)
16x9 Anamorphic Widescreen
Japanese Language Track
Dolby Digital 5.1 / DTS
Removable English and Chinese Subtitles
-
จะลองหา ดูครับ
แต่เรื่องเซียนนี่ ไม่ใช่ ก็ใกล้ๆ อ่ะ นะ :yahoo
-
จะลองหา ดูครับ
แต่เรื่องเซียนนี่ ไม่ใช่ ก็ใกล้ๆ อ่ะ นะ :yahoo
มิบังอาจครับพี่ เรื่องหนังผมว่าพี่เก่งกว่าผมเยอะครับ การเข้าถึงรายละเอียดต่างๆของหนัง ผมยังไม่ได้1ใน10ของพี่เลยครับ พูดจริงๆนะครับผม d_d
-
เดี๋ยวกลายเป็น ชมกันไปกันมา.....
ดู J-Series เรื่อง H2 ยัง ครับ (เก่าแล้วมั๊ง พอดีเอามาให้ น้องที่ office ดู มีแต่คนชอบครับ)
ถ้ายัง และ ยัง ไม่มี เดี๋ยว จัดการให้ครับ แต่ว่าระดับนี้แล้ว น่าจะดูแล้วมั๊ง c)
หากชอบการ์ตูนเรื่องนี้ ภาค Series คนแสดง ไม่ผิดหวังแน่นอนครับ
-
เดี๋ยวกลายเป็น ชมกันไปกันมา.....
ดู J-Series เรื่อง H2 ยัง ครับ (เก่าแล้วมั๊ง พอดีเอามาให้ น้องที่ office ดู มีแต่คนชอบครับ)
ถ้ายัง และ ยัง ไม่มี เดี๋ยว จัดการให้ครับ แต่ว่าระดับนี้แล้ว น่าจะดูแล้วมั๊ง c)
หากชอบการ์ตูนเรื่องนี้ ภาค Series คนแสดง ไม่ผิดหวังแน่นอนครับ
H2 ได้ดูแล้วครับ แต่ยังไงก้อขอบคุณนะครับพี่ d_d
-
เดี๋ยวกลายเป็น ชมกันไปกันมา.....
ดู J-Series เรื่อง H2 ยัง ครับ (เก่าแล้วมั๊ง พอดีเอามาให้ น้องที่ office ดู มีแต่คนชอบครับ)
ถ้ายัง และ ยัง ไม่มี เดี๋ยว จัดการให้ครับ แต่ว่าระดับนี้แล้ว น่าจะดูแล้วมั๊ง c)
หากชอบการ์ตูนเรื่องนี้ ภาค Series คนแสดง ไม่ผิดหวังแน่นอนครับ
H2 ได้ดูแล้วครับ แต่ยังไงก้อขอบคุณนะครับพี่ d_d
ผมมีนานแล้ว แต่ยังไม่เคยเปิดดู ... สองเซียนมาแนะนำกันแบบนี้ ไว้ต้องรีบไปค้นมาดูแล้ว c)
-
คุณ Golf ไม่น่าผิดหวัง ครับ
อ้อ! นึกขึ้นได้ มี หนัง J-Series ชื่อ Shimakita Glory Days เพิ่ง DL จาก Bit มา เป็น DVD5 - 2 แผ่น
น่าสนใจตรงที่ เป็น Rate R โดยมี ดารา AV แสดงด้วยหลายคน (แน่นอน น้อง AOI ด้วย 2f)
ได้ดูยังครับ... 0)]
-
Tokyo Tower...
นึกถึงเรื่องนี้ทีเรา น้ำตาไหลทุกที :cry2
เป็นเรื่องนึงที่ทำให้เรา อึ้ง ทึ่ง และขี้แง
เนื้อเรื่อง เรื่อยๆมาเรียงๆ ค่อยๆแย๊บเก็บคะแนน แล้วเอาเราถึงตายในตอนท้ายครับ :cold
-
ท่าน satang j series dl มาเป็นภาษาอะไรครับ มีซับไทยหรือซับอังกฤษไม๊ จะได้ขอก๊อปหน่อย
-
ท่าน satang j series dl มาเป็นภาษาอะไรครับ มีซับไทยหรือซับอังกฤษไม๊ จะได้ขอก๊อปหน่อย
Sub Thai เรียบร้อย ครับ
ตอนนี้หนังให้น้องที่ office เอาไปดู อาทิตย์หน้า จัดการให้ครับ
ออกตัวก่อนนะครับว่า ไม่ได้ R-Rate อะไรมากมาย เน้นไปทะลึ่งมากกว่า Love Scence ต้องเรียกว่าไม่มีนะครับ
หนังออกแนวทะลึ่ง แต่มี สาระ (มั๊ง) ครับ c)
มีท่านอื่นมั๊ยครับ... 2f
-
ซีรียส์พวกนี้ ดูแล้วน้ำลาย เอ้ย น้ำตาไหล ผมไม่ชอบครับ อิอิ :whistling
เดี๋ยวนี้แค่เวลาดูหนัง ยังแทบไม่มี เพราะฉะนั้น ซีรียส์ ไม่ต้องพูดถึง
-
เดี๋ยวไปหยิบ พรุ่งนี้เลย............
เซียนแนะนำอย่างนี้ ไม่มีพลาดๆๆๆ :clap
ขอบคุณมากครับๆๆ
อะจึ่ย...ไม่ได้เป็นเซียนคร้าบบบบบ.....อีกเรื่องนึงครับ เรียนตามตรงได้แผ่นมาแล้ว แต่ไม่กล้าดูครับ
Tokyo Tower
หนังโรงที่คว้ารางวัลจากเวที Japan Academy มาได้ถึง 5 รางวัล และเป็นรางวัลใหญ่ ๆ ทั้งนั้นครับ เช่น ภาพยนตร์ยอดเยี่ยม ผู้กำกับยอดเยี่ยม ดารานำหญิงยอดเยี่ยม ฯลฯ
เห็นมีแผ่นไทยออกแล้ว แต่ไม่แน่ใจว่าเรื่องเดียวกันหรือเปล่านะครับ เพราะเรื่องนี้มีชื่อซ้ำกันครับ
http://www.lovehkfilm.com/panasia/tokyo_tower.html
Japanese: Tawa - Okan to Boku to, Toki Toki, Oton
Year: 2007
Director: Joji Matsuoka
Writer: Suzuki Matsuo
Cast: Joe Odagiri, Kirin Kiki, Yayako Uchida, Takako Matsu, Kaoru Kobayashi, Hiroyuki Hirayama, Yoshiyoshi Arakawa, Tamae Ando, Akira Emoto, Junko Emoto
The Skinny: This oft-adapted tearjerker does have a few surprises. However, it's mostly a solid, well-told, and well-acted story about a hardworking mother and her sometimes-deadbeat son.
Review
by
LMFDean9: Tokyo Tower: Mom & Me, and Sometimes Dad is a bit of a surprise right out of the gate. The third adaptation of the popular novel within a year (after the television movie and television series by Fuji), this tearjerker about a dying mother and her son could've been written by a standard television writer. However, the producers picked actor/director Suzuki Matsuo as its writer instead, even though he's more known behind-the-scenes for his writing/directing debut, the eccentric and maniacal comedy Koi No Mon. Furthermore, instead of going with a more traditional-looking idol for its leading man, the filmmakers chose Joe Odagiri, whose cool exterior (including that jungle hair) doesn't usually make him the first choice for family melodramas. Most surprising of all is the fact that Tokyo Tower manages to subvert expectations by doing more than just go through the motions of an Asian terminal illness film.
The story is well-known by now: based on an auto-biographical novel by Renaissance man Lili Franky, Tokyo Tower tells the story of Masaya (Joe Odagiri) and his mother Eiko (played by two actresses, more on that later). The film opens on the inevitable: Eiko has already been admitted to the hospital, while Masaya balances spending time with his mother and working at multiple jobs, including one as a perverted radio personality. Meanwhile, the film flashes back to Masaya's childhood, when his mother moved them back to her hometown to get away from his deadbeat dad, who eventually does have a minor presence in his life.
Tired of the countryside, Masaya moves to Tokyo to go to art school, but ends up spending his mother's money to take on some of his father's worst habits. Eiko works even harder to support her son, while he gradually gets deeper into debt. However, by the time he gets back on his feet, his mother has been diagnosed with cancer. Looking for a chance to finally take care of his mother, he asks her to live with him in Tokyo, where she will spend the rest of her days. Believe me, it's not really a spoiler.
Director Joji Matsuoka tones the illness part of the story down considerably, concentrating on Masaya's somewhat fractured relationship with his parents, despite the fact that the flashbacks revolve around Eiko's last moments. Nevertheless, he sticks to the biographical style of the novel by retaining a subdued tone throughout most of the film, only driving up the emotions when the moment calls for it and rarely sensationalizing them. The director's work here is mostly invisible, with very few flashes of directorial showmanship. Meanwhile, Tokyo Tower may be a sobering film about terminal illness and familial relationships, but Matsuo's sometimes-off-putting sense of humor, which sometimes shows up at the oddest moments, adds an amusing edge that may not always be appropriate, but is still strangely effective.
The actors still go through it all with a straight face, especially Joe Odagiri. He turns in a low-key performance that carries a seemingly natural likeability instead of Odagiri's usual cool, making his Masaya an easy character to root for. With less to do, but still excellent are real-life daughter and mother Yayako Uchida and Kirin Kiki playing young and old Eiko, respectively. While Kirin has to do most of the heavy lifting, depicting the cancer-stricken stage of Eiko's life, Uchida holds her own as the young Eiko. On the other hand, Takako Matsu is given a thankless role as Masaya's girlfriend, a vastly underwritten role that seems penciled in to include the obligatory love interest. However, the lack of interest in the character has more to do with the filmmakers trying to fit everything in 140 minutes than Matsu's acting abilities.
While some may not find the film very touching, Matsuoka handles the material in a relatively naturalistic fashion. There are only a handful of moments that can be deemed "emotionally manipulative", but one can't expect a film like Tokyo Tower to completely give up on affecting its audience anyway. Love for family is one of the most basic emotions, and these filmmakers are certainly not the first people to use it to their advantage (remember: third adaptation within a year.). On the other hand, Matsuo's screenplay doesn't always use the age-old tricks to tell its story, which breathes a hint of fresh air into a classic (and nearly stale) genre formula. As a film that balances old-fashioned storytelling with unusual humor, Tokyo Tower deserves more than its "just another adaptation" label. It may not be the most touching version of the story, but if you at least feel the impulse to pick up the phone and call your mother after watching it, then it was successful enough. (LMFDean 2008)
Availability: DVD (Hong Kong)
Region 3 NTSC
Edko Films Ltd. (HK)
16x9 Anamorphic Widescreen
Japanese Language Track
Dolby Digital 5.1 / DTS
Removable English and Chinese Subtitles
มา confirm เรื่องนี้ครับ Tokyo Tower พลาดไม่ได้อย่างเด็ดขาด สำหรับผู้ที่ชอบหนังแนวนี้ ไม่มีการบิ๊ว ไม่มีการบีบอารมณ์คนดูด้วยบทรันทดใดๆ หนังเรียบๆเรื่อยๆ แต่เอาตายครับ ใครไม่ร้องไห้ผมว่าคุณใจแข็งมากๆ :cry2
แผ่นไทยที่พี่ klos บอกว่าออกแล้ว เป็นคนละเรื่องแต่ชื่อเดียวกันนะครับ น่าจะเป็นเรื่องนี้มากกว่า http://www.boomerangshop.com/web/productdetail.aspx?pid=210757 แต่แปลกอย่างที่เครดิตชื่อนักแสดงนำเหมือนกันเลย ???
-
คุณ Golf ไม่น่าผิดหวัง ครับ
อ้อ! นึกขึ้นได้ มี หนัง J-Series ชื่อ Shimakita Glory Days เพิ่ง DL จาก Bit มา เป็น DVD5 - 2 แผ่น
น่าสนใจตรงที่ เป็น Rate R โดยมี ดารา AV แสดงด้วยหลายคน (แน่นอน น้อง AOI ด้วย 2f)
ได้ดูยังครับ... 0)]
Shimokita ดูเมื่อปีที่แล้วครับ .. เป็น J Series ที่ให้ภาพสวยงามมากๆ ที่สุดแล้วมั๊ง (สวยงามในแนวไหน หามาดูกันเองละกัน) ... :shutup
ถ้าชอบเสียงดี ... ผมชอบ Nodame Cantabile มากๆ เลยครับ ... ดูแล้วก็ต่อด้วยฉบับฉลองปีใหม่ที่เพิ่งฉายปีนี้ต่อ ... สุดยอดมากๆ ดูแล้วทำให้เริ่มฟังเพลง Classic จนติดมาจนทุกวันนี้ ... ช่วงนี้เลยเริ่มติด Karajan ... ฟังแล้วนึกถึงพี่ผู้ล่วงลับ ... ช่วงที่พี่ท่านคลั่ง Karajan เอามากๆ ... ตอนนี้ผมเริ่มเข้าใจแล้วว่าทำไมพี่ท่านถึงได้คลั่งซะขนาดนั้น d_d
ตะกี้ดู H2 ตอนที่ 1 จบไปแล้ว ... ทำออกมาได้ถูกใจครับ ... เคยอ่านการ์ตูนจนจบนานมากแล้ว (จนจำรายละเอียดไม่ได้ละ) ... มาดูแล้วไม่เกิดความรู้สึกผิดหวังกว่าฉบับหนังสือสักเท่าไร ... โดยส่วนตัวผมคิดว่าหนังที่ใช้การ์ตูนของ Adaji ทำให้ออกมาดีน่าจะยาก ... อย่างเรื่อง Touch ดูแล้วไม่ขลังเหมือนในหนังสือเลย ... แต่สำหรับ H2 ตอนแรกนี้ดูแล้วน่าพอใจมากๆ ครับผม ... ขอบคุณที่เอามาเตือนกันจนหยิบมาดูครับ :drive1