หลังจากวนไปวนมา น้องเซลส์กะแคชเชียร์ ก็ไม่สนใจที่จะพูดคุยกะผมเสียที
ชักเมื่อยขาก็ไปนั่งอ่านหนังสือพิมพ์ จิบกาแฟ เหล่นักเรียนรอบเช้าที่มาเดินดู
โปรแกรมหนังข้างๆ โรงแรมไปด้วย ไม่นานเสียงเพลงก็เงียบไป แสดงว่าหมด
อัลบั้มแล้ว ก็ลุกเดินไปส่งยิ้มให้น้อง "บุ๋ม" (น้องเค้าเรียกผมว่า "ลุง" ฮือ ฮือ)
"เอ นี่น้องบุ๋ม พี่ของดูตัวที่บรรจุเพลงหน่อยได้ไหม มันเป็นแผ่นหรือว่า
เป็นสื่อแบบไหนกันแน่ แบบว่าพี่ทึ่งอ่ะน้อง อยากศึกษา"
"ไม่ใช่แผ่นหรอกค่ะคุณลุง มันเป็นแบบตลับเกม แต่ว่าเล็กกว่า"
น้องบุ๋มหยิบตลับใสๆ ข้างในเป็นกล่องดำๆ แบนๆ แบบตลับเกม แต่ผมไม่ได้
ขอจับดูนะครับ แบบว่าชักเป๋ น้องเค้าเรียกว่าลุง เลยเกิดความไม่มั่นใจปนกับ
ท้อแท้ในชีวิต อุปสรรคมากเกินไป
รูปนี้ชื่อวงนะครับ ไม่รู้ชัดเปล่า เป็นยี่ห้อเคนหวูด อย่างว่าละครับ
ก่อนอำลาน้องบุ๋มผมก็ไปชะโงกดูเครื่องเล่นมันซะหน่อย เป็นกล่องสีเท่าๆ
ตัวสักขนาดสักกระดาษเอ 4 หรือเล็กกว่าครับ ซ่อนอยู่ใต้เคาน์เตอร์
แล้วผมก็เดินตาลอย เซนิดๆ จากที่นั่นมา
ใครเคยเห็น เคยฟัง และทราบราคา บอกเล่ากันบ้างนะครับ