อุทาหรณ์เตือนใจ... เมื่อก่อนตอนรุ่นๆผมชอบยิงนกมาก ใครผิงไม่โดนส่งมาให้ผมเป็นร่วง ยิงมาหลายปีดีดัก
จากความภาคภูมิใจค่อยๆกลับกลายเป็นความสงสาร ตัวไหนร่วงแต่ไม่ตายต้องจับเอาหัวฟาดให้ตาย
บางครั้งก็ยิงซ้ำ....ตอนหลังผมแทบจะไม่ยิงอีกเลย ถ้าผมอยากจะยิงก็จะซ้อมกับกระดุม หรือไม่ก็ยิงให้เข้า
รูขวดน้ำมีความสุขและภาคภูมิใจมากครับ..ภรรยาผมก็เป็นคนกลัวตุ๊กแกมากๆเห็นเป็นต้องกริ๊ดลั่น
และจะบอกให้ผมเอาปืนไปยิงมัน ผมเลยบอกกับเธอว่าตุ๊กแกมันไม่เคยทำอะไรใครหรอก มันยังช่วยเราจับมดแมลง
อีกต่างหาก แต่ภรรยากลับบอกว่ามันดูขยะแขยงน่ากลัว ผมเลยบอกกับเธอว่า สัตว์ชนิดนี้ลักษณะมันก็เป็นอย่างนั้นแหละ
มันเองก็เลือกเกิดไม่ได้ หากมันเลือกเกิดได้มันคงอยากเกิดเป็นอย่างอืนมากกว่า ก็เหมือนเธอนั่นแหละทำไมไม่เกิดเหมือนนางสาวไทย...
ส่วนแกนไม้มะเกลือผมกลับไปดูตอนปีใหม่ปรากฎว่ามันมีแต่แตกๆ ทำปืนคงไม่ได้อ่ะครับต้องขออภัย
