เมื่อครั้งลูกผมเรียนอยู่ที่ถาปัดจุฬา เคยเล่าให้ฟังว่าเพื่อนทำโปรเจคโมเดลส่งอาจารย์ตอนกลางคืนและต้องส่งเช้าวันรุ่งขึ้น ตอนดึกใกล้ตีหนึ่งเห็นจะได้เกิดขาดมุ้งลวดเพราะลืมซื้อ พอคิดถึงร้านนี้จึงออกไปเคาะประตูถามเจ้าของร้านบอกว่ามีรอเดี๋ยว(ในใจไม่ค่อยเชื่อ)จึงรอ สักครู่เจ้าของร้านกลับมาพร้อมกับมุ้งลวดแต่ดูเก่าไปหน่อย จึงถามว่าเก็บไว้นานแล้วหรือ เจ้าของร้านตอบว่าไปตัดมาจากหน้าต่างชั้นบนให้เพราะกลัวส่งโปรเจคไม่ทัน เออดีเหมือนกันแฮะ
