หัวข้อ: สิ่งที่ผมเพิ่งจะสังเกตเห็นจากนิตยสารเครื่องเสียงฉบับหนึ่ง

[ko2521]

ถ่านชาร์จ sanyo ไปตามเก็บตอนงานกล้องสิครับ
เอามาใส่ลังขายราคาถูกเชียว ผมก็เก็บตามงานกล้องนี่แหละ

[Lukjeab's Daddy]

ขออนุญาตประชาสัมพันธ์เว็บบอร์ดใหม่ครับ

http://www.thaiavclub.com

พอดีผมทำเว็บเพื่อรวมข่าวสาร บทความ ทดสอบ รีวิว ความเคลื่อนไหวในแวดวง audio / video update โดยตรงจากนิตยสาร เครื่องเสียง โฮมเธียเตอร์ ออนไลน์ชั้นนำจากต่างประเทศ มาไว้เพื่อสะดวกในการอ่าน

อ่านฟรี ไม่เสียตังค์ รู้ลึกก่อนใคร แถมยังได้ฝึกภาษาอังกฤษกันอีก อ่านๆไปเดี๋ยวก็ชินครับ

[WRC]

อ่านกระทู้นี้แล้วรู้เลยว่าแต่ละคนรุ่นไหน 

[kaizerboy]

กลายเป็นกระทู้หาของทานกัยซะงั้น

[di-wire]

กระทู้นี้เป็นแหล่งรวมของเก่าหรือเปล่าครับ 

[ตี๋สามพราน]

ผมไม่ซื้อเลยครับ

[ตี๋สามพราน]

ผมไม่ซื้อนานแล้วครบ

[redbook]

น่าจะยุครุ่ง ของ เฮียหั่ง วังบูรพา ด้วย   hifi plug รุ่นแรก  ก้ออกจาก รุ่นนั้น  ถามเรื่องคนแก่   ๆ   ผมตอบให้ได้น่ะ

เคยเจอคนรุ่นเก๋าเล่าเรื่องอดีด ใครเป็นอะไร ทำอะไร สมัยก่อนนู้นให้ฟัง เคยฟังมาว่า เฮียหั่งตั้งเข็มอยู่ทั้งคืนไม่ยอมนอน 

[tytyty50]

อ่าน review เพื่อเป็น giudeline แล้วก็ให้ตามไปฟังของจริง ไม่งั้นคงไปลองฟังกันไม่หวาดไม่ไหว
ฟังแล้วชอบก็ซื้อ ไม่ชอบก็หาอ่านกันต่อไป   เรื่องโฆษณา ผมชอบดูนะ ว่ามีอะไรใหม่ๆ มา แต่เยอะไปก็ไม่ไหวครับ

[dr.nop]

โห พี่อูฐ เนี่ย รุ่นเก๋า จิงๆ

[อูฐ]

อย่าลืม ร้าน  อาหารญี่ปุ่น  รุ่นแรก   ชื่อ  เซโต้    ในไดมารู  และ อย่าลืม   ทับทิมกรอบ ตรงบันไดขึ้นชั้นใต้ดินไปชั้นหนึ่ง   เกี้ยวซ่า สองพี่น้องหนุ่มรุ่นบุกเบิกคนแรกของเมืองไทย   ตอนนี้น่าจะเป็นคุณ อา และ คุณ ลุง   ขายส่ง  skylark ด้วย      และ  เสื้อผ้า ยี่ห้อ  domon  ก็เกิดจากที่นี่  รวมทั้งที่ทุกคนลืม   คือ  เทปอัดเอง ของร้าน  แมงป่อง    ก็เกิดจากที่นี่     มีให้เลือก เนื้อเทป metal และ ธรรมดา  จนทำให้รวย จนถึงทุกวันนี้ เสี่ย เปา    เสี่ย วันชัย ก็เกิดจากที่นี่   ว่าแล้ว   ที่พูดนี่มีแต่คนแก่น่ะ    และอย่าลืม นามปากกาเก่า  ของ คุณ วิจิตร บุญชุ  แหวน ใบไม้  ยุคนั้น  รู้สึก  คุณ ไมตรี  เปิดร้าน อยู่แถว อุรุพงษ์   น่าจะก่อนที่จะมาทำ นิตยสาร  เครื่องเสียง    สมัยนั้น  ธานี  โหมดสง่า  ยังซื้อลำโพงกับคุณ ไมตรี   น่าจะเป็น  b w   matrix 3     อยู่ อนุเสารีย์ชัย  แล้ว  ค่อยมานักเขียน    สมัยนั้น  คุณ ไมตรี   ทดสอบอยู่ที่เดียว  ร้าน เฮียโต music sound  ยุคนั้น น่าจะยุครุ่ง ของ เฮียหั่ง วังบูรพา ด้วย   hifi plug รุ่นแรก  ก้ออกจาก รุ่นนั้น

ถามเรื่องคนแก่   ๆ   ผมตอบให้ได้น่ะ   

 

[Golf]

แล้วตอนนี้ท่าน Golf recommend ถ่าน remote รุ่นไหนครับ  มีเพื่อนผมคนหนึ่งบอกว่า Sony Platinum ดีสุดแต่ผมยังไม่ได้ลองเลยเพราะยังไม่ได้ไปหาเลยยังใช้ Energizer Lithium อยู่เหมือนเดิม

เพิ่งผ่านไปเจอข้อมูลถ่านชาร์จ Sanyo Eneloop เทคโนโลยีล่าสุด เขาว่ารวมข้อดีของทั้งอังคาไลน์และถ่านชาร์จเดิมไว้ด้วยกัน  ได้มาเป็นของตอนขวัญปีใหม่กล่องใหญ่เลย  ยังไม่ได้แกะ สงสัยต้องเอามาลองซะแร้ว 

นี่ข้อมูลที่เจอมาคับ มิได้โฆษณา เอามาบอกต่อ

http://www.thaiwii.com/showthread.php?t=42

Sanyo Eneloop ของดี ... ราคาหนักไปนิดสำหรับ remote มั๊งครับ 

[redbook]

แล้วตอนนี้ท่าน Golf recommend ถ่าน remote รุ่นไหนครับ  มีเพื่อนผมคนหนึ่งบอกว่า Sony Platinum ดีสุดแต่ผมยังไม่ได้ลองเลยเพราะยังไม่ได้ไปหาเลยยังใช้ Energizer Lithium อยู่เหมือนเดิม

เพิ่งผ่านไปเจอข้อมูลถ่านชาร์จ Sanyo Eneloop เทคโนโลยีล่าสุด เขาว่ารวมข้อดีของทั้งอังคาไลน์และถ่านชาร์จเดิมไว้ด้วยกัน  ได้มาเป็นของตอนขวัญปีใหม่กล่องใหญ่เลย  ยังไม่ได้แกะ สงสัยต้องเอามาลองซะแร้ว 

นี่ข้อมูลที่เจอมาคับ มิได้โฆษณา เอามาบอกต่อ

http://www.thaiwii.com/showthread.php?t=42

[Martra]

ผมคิดถึง ก๋วยเตี๋ยวเนื้อเรียง ข้าวมันส้มตำ สลัดเนื้อสัน ที่เสวย ไดมารู คร้าบบบบบบ
เดี๋ยวนี้จะหาแบบสูตรเดิมได้ที่ไหนเนี่ย....

อีกร้านในสมัยนั้นก็ยากิโซบะกับ เกี้ยวซ่า ตรงซุปเปอร์มาร์เก็ต.....

แต่ผมยังไม่แก่นะ....

[ko2521]

ก่อนกลับบ้านก็ต้องแวะใต้ดิน ... เกี๊ยวซ่า 1-2 กล่อง ... (ทุกวันนี้ยังได้กินอยู่เลย แต่ซื้อที่ @east เสรีเซนเตอร์ ... เป็นเจ้าของเดิมมาเปิดที่นี่)

ร้านโปรดเช่นกัน แต่ว่าตอนนี้เจอของ Oishi ขายที่ 7-11 สุดยอดมาก เอามาทอดให้เกรียมเล็กน้อย หาซื้อได้สะดวก เอ่นี่มันเรื่องชาวก้นครัวนิ่ 
 

ของโออิชิ รสหมูมากไปนิดครับ ... จึงสู้ของ ไดมารู ไม่ได้ ... แล้วตอนนี้ของ ไดมารู มีแบบใส้เห็ดด้วย อร่อยเช่นกันครับ 

ถ้าบรรยากาศการชิมเริ่มมากกว่าเครื่องเสียงเมื่อไร ... แสดงว่า htg2 กลับมาแล้วครับ 

ร้านนี้ผมก็ซื้อประจำ

[Golf]

ก่อนกลับบ้านก็ต้องแวะใต้ดิน ... เกี๊ยวซ่า 1-2 กล่อง ... (ทุกวันนี้ยังได้กินอยู่เลย แต่ซื้อที่ @east เสรีเซนเตอร์ ... เป็นเจ้าของเดิมมาเปิดที่นี่)

ร้านโปรดเช่นกัน แต่ว่าตอนนี้เจอของ Oishi ขายที่ 7-11 สุดยอดมาก เอามาทอดให้เกรียมเล็กน้อย หาซื้อได้สะดวก เอ่นี่มันเรื่องชาวก้นครัวนิ่ 
 

ของโออิชิ รสหมูมากไปนิดครับ ... จึงสู้ของ ไดมารู ไม่ได้ ... แล้วตอนนี้ของ ไดมารู มีแบบใส้เห็ดด้วย อร่อยเช่นกันครับ 

ถ้าบรรยากาศการชิมเริ่มมากกว่าเครื่องเสียงเมื่อไร ... แสดงว่า htg2 กลับมาแล้วครับ 

[ko2521]

2-3 วันมานี้ผมเข้าไปทัศนะศึกษาหาความรู้ใน web นึง
แหมมันน่าสนใจอ่านแล้วครั่นเนื้อครั่นตัว 

search ใน google CLV ครับ ชื่อแรกเลย อยากไปทัศนะศึกษาบ้างจัง

[ko2521]

เมื่อปางก่อนสมัยผมเรียนมหาลัยผมอ่านแต่ the sound น่าจะประมาณปี 1996 ค่าเงินยัง 25 บาทอยู่เลย
โดยเฉพาะ column JJ sound talk
สมัยนั้นตั้งใจว่าเรียนจบเมื่อไหร่ต้องซื้อ int krell 300i ให้ได้เพราะเพิ่งออกใหม่ๆเลยราคาประมาณ 49000 พร้อมๆกับ classe cap100 ราคา 38000
พอผมเรียนจบก็ไม่มีปัญญาซื้อเพราะค่าเงินปาไปเกือบ 40

ยุคนั้นใครเปลี่ยนสายไฟหาว่าบ้า มีคุณไมตรีที่เล่นสายไฟกับปลั๊กไฟแบบเป็นเรื่องเป็นราว

อุ๊ยแก่จังเรา 

ตอนนั้นผม 12 เองครับ 
สมัยนั้นยังไม่รู้จัก the sould ครับรู้จักแต่ dragonball

สมัยโน้นมันมี hifi-stereo หรือเปล่าหว่า ไม่แน่ใจ ชอบไปหยิบของลูกพี่มาอ่าน เวลาแกไปซื้อเครื่องเสียงชอบชวนผมไป เลยทำให้ผมบ้าอยากเล่นเครื่องเสียงมาจนถึงวันนี้  ตอนนั้นเวลาอ่านหนังสือเครื่องเสียงมันเหมือนเราได้เข้าไปนั่งฟังจริงๆเลยอ่ะ คิดไปได้ ไปแถวราชดำริชอบไปยืนเกาะกระจกร้านในไดมารูดูเครื่องเสียง ร้านอะไรหว่าขายลำโพงบ้าน ADS สมัยนั้น ADS ได้รางวัลตลอด ท่องจนจำได้อ่ะ พวกยี่ห้อได้รางวัล ลำโพงก็พวก ADS Boston แอมป์พวก Onkyo ก็ได้บ่อยน่ะ เมื่อก่อนดังมาก

ถ้าผมจำไม่ผิดเล่มแรกๆจะชื่อเครื่องเสียง เมื่อก่อนคุณไมตรีก็ทำอยู่เล่มนี้
แล้วก็แยกกันออกมาทำเป็น what hi-fi โดยคุณไมตรี, stereo, audiophile
ต่อมาก็ออกมาเป็น the sound โดยคุณ JJ ซึ่งมีคุณไมตรีมาช่วยรีวิวหลังๆมีคุณการุณชาติเพิ่มเข้ามาเรื่อง HT
หลังจากนั้นไม่ทราบแล้วเพราะเลิกอ่าน
ต่อมาคุณ JJ ก็เปิด web audio-team แรกๆมีคนไม่กี่คนหลังๆก็มีคุณโจ้มาช่วย พอหลังจากนั้นคนเยอะผมเลยเลิกเล่นไป
พร้อมๆกันนั้นพี่ตู่ก็ที web HTG หลัง HTG ก็โดนโจรปล้นชื่อ web น่าเกลียดจริงๆ เลยได้ชื่อใหม่เป็น htg2

ผมเรียงถูกไหมเนี่ยมันนานจัด ผมอายุ 30 เองนะ ยังไม่แก่

[redbook]

ก่อนกลับบ้านก็ต้องแวะใต้ดิน ... เกี๊ยวซ่า 1-2 กล่อง ... (ทุกวันนี้ยังได้กินอยู่เลย แต่ซื้อที่ @east เสรีเซนเตอร์ ... เป็นเจ้าของเดิมมาเปิดที่นี่)

ร้านโปรดเช่นกัน แต่ว่าตอนนี้เจอของ Oishi ขายที่ 7-11 สุดยอดมาก เอามาทอดให้เกรียมเล็กน้อย หาซื้อได้สะดวก เอ่นี่มันเรื่องชาวก้นครัวนิ่ 

หลักการว่าเจ๋งจริง มั่นใจหูตัวเองมากกว่าจะบ้าทฤษฎี) ... ตอนนี้ผมกำลังรอดูครับ ว่าอีกสัก 20 ปีจะมีคนหันมาเล่น ถ่านรีโมท กันเป็นล่ำเป็นสันอย่างวันนี้หรือเปล่า หุหุ 

ตอนนั้นนึกเอาเครื่องมันก็รู้ว่าจะเลือกหนังอะไรมาให้ดู มีถ่านเอาไว้ใส่ในหมาในแมวไว้เฝ้าบ้านกะไปซื้อกับข้าว 

[weera1]

เมื่อก่อนอ่านทุกเล่ม เดี๋ยวนี้อ่านในเวป บ้าง ถามคนที่เคยฟังบ้าง ไม่ค่อยสนใจที่จะซื้อเปลี่ยนบ่อยๆ เพราะตรวจหูตัวเองแล้วฟังได้ไม่ดีเท่าไร
และซื้อเครื่องเสียงมาฟังเพลงฟังข่าว ไม่ได้มีไว้ข่มคนอื่น
แต่ชอบ diy เพราะมีความสุขกับการฟังเพลงจาก" เครื่องที่เราทำเอง " เสียงไม่ขี้เหร่ก็เอาแล้ว 

[Golf]

แล้วตอนนี้ท่าน Golf recommend ถ่าน remote รุ่นไหนครับ  มีเพื่อนผมคนหนึ่งบอกว่า Sony Platinum ดีสุดแต่ผมยังไม่ได้ลองเลยเพราะยังไม่ได้ไปหาเลยยังใช้ Energizer Lithium อยู่เหมือนเดิม

เคยถามท่านผู้รู้มา ... ท่านแนะนำว่า xxx xxx เสียงดีสุด ... แต่ผมก็ไม่เคยซื้อมาลอง ... จนจำไม่ได้แล้วว่ามันคือยี่ห้ออะไรน่ะครับ 

[หมี]

ไดมารู ยุคนั้นผมยังอยู่ประถม - มัธยมต้นเองนะ   สวัสดีครับลุง 
 

ตอนช่วงมัธยมต้น เลิกเรียนชอบเดินจาก ศก. ไปขึ้นรถแถวนั้น  หรือไม่ก็ไปนั่งกดเกมตู้แถวๆ นั้น  แล้วก็เริ่มเล่นเกม famicom จากแถวนั้นแหละ 
มาคิดๆ ดูผมยังทันยุค famicom ยุค atari นี้ไม่ทันได้แค่เห็นตอนเด็กๆ 

[Bang_IB]

ขอลงชื่อในกระทู้นี้บ้าง อิ อิ

ถ้าไม่มีหนังสือเครื่องเสียงไทยผมคงไม่สนใจเครื่องเสียงขนาดนี้ .....

รู้สึกว่าจำการทดสอบของอาจารไมตรีได้แม่นตอน เอาแอมป์หลอด (หรือปรี) มาลงในถกระบะ mitsubishi cyclone.....

ทุกวันนี้ซาก MDR E-484 ยังอยู่เลย 

[หมอทีเจ]

แล้วตอนนี้ท่าน Golf recommend ถ่าน remote รุ่นไหนครับ  มีเพื่อนผมคนหนึ่งบอกว่า Sony Platinum ดีสุดแต่ผมยังไม่ได้ลองเลยเพราะยังไม่ได้ไปหาเลยยังใช้ Energizer Lithium อยู่เหมือนเดิม

[Golf]

ร้านเสวยตอนที่อยู่ไดมารูยุคนั้นเป็นร้านโปรดของผมเหมือนกัน  อร่อยและไม่แพงจัด
ก๋วยเตี๋ยวรสเด็ดที่สยามแสควร์เจ้าแรกก็สุดยอด

เสวย สมัยโน้น ... สั่งข้าวผัดอเมริกัน เพราะเป็นเมนูหากินทั่วไปได้ยาก ... ข้าวผัดซอสมะเขือ มีไข่ดาว ไส้กรอก ... แจ่มมากๆ ... เท่าที่จำได้ ของอร่อยแถวนั้นมี ร้านเย็นตาโฟ ข้างๆ ไดมารู ครับ ... ไปทีไรก็ 2 ร้านนี้แหละครับ

ก่อนกลับบ้านก็ต้องแวะใต้ดิน ... เกี๊ยวซ่า 1-2 กล่อง ... (ทุกวันนี้ยังได้กินอยู่เลย แต่ซื้อที่ @east เสรีเซนเตอร์ ... เป็นเจ้าของเดิมมาเปิดที่นี่)

แต่ร้านเสวย ... หลังจากที่มาเปิดตรง Jusco แถวบ้านผม ... เคยหม่ำ 2-3 ครั้ง ... ไม่ประทับใจบริการ จึงไม่เคยไปอีกเลย แม้ว่าตอนนี้จะแลดูบริการดีแล้วก็ตามครับ
 
ปล. ยุคโน้น คนเล่นสายไฟหาว่าบ้า แต่ตอนนี้นักเล่นหันมายอมรับกันหมด โดยไม่คิดว่าเป็นไสยศาสตร์เช่นในอดีต เพียงเพราะเริ่มมีหลักการมารองรับ (จริงๆ ต้องชมคนที่ฟังออก โดยไม่ต้องอาศัยหลักการว่าเจ๋งจริง มั่นใจหูตัวเองมากกว่าจะบ้าทฤษฎี) ... ตอนนี้ผมกำลังรอดูครับ ว่าอีกสัก 20 ปีจะมีคนหันมาเล่น ถ่านรีโมท กันเป็นล่ำเป็นสันอย่างวันนี้หรือเปล่า หุหุ 

[หมอทีเจ]

ร้านเสวยตอนที่อยู่ไดมารูยุคนั้นเป็นร้านโปรดของผมเหมือนกัน  อร่อยและไม่แพงจัด
ก๋วยเตี๋ยวรสเด็ดที่สยามแสควร์เจ้าแรกก็สุดยอด

[Lukjeab's Daddy]

ADS ก็ร้าน Excel HiFi มังท่าน  ร้านนี้มีคนขายสาว ๆ สวย ๆ เยอะ สงสัยเกาะกระจกดูอะไรครับท่าน อิ อิ
สม้ยนั้นข้างล่างไดมารูนี่แหล่ะมีร้านแขกเอา Roger มาลองให้ฟัง  ฟังแล้วเคลิ้มเลยรักเครื่องเสียงแต่บัดนั้น  ส่วนชั้นบนร้านเจ๊สมลักษณ์ Master Sound ก็ซื้อก็คุยจนรู้จักกันดีจนปัจจุบันแกไปเปิดร้าน The One อยู่บน Central World เบ้อเร่อ

ดูลำโพงครับ  ตอนนั้นยังเด็กอยู่ สมัยก่อนผมว่าร้านเครื่องเสียงมันดูคึกคักกว่าสมัยนี้อีก มีอะไรให้ดูเยอะแยะ ตอนเรียนจบมาทำงานก็ยังไปแวะดู นั่งกินข้าวร้านเสวย ความจริงถ้าไม่ทุบนี่คงเป็นที่ๆผมอยากไปเดินดูเรื่อยๆ เพราะจำได้ว่าตอนเด็กๆ ชอบมาก มีฮ้อตดอกแบบที่มันใส่ผักอะไรสักอย่าง อร่อยดี หวานๆ สมัยนี้ไม่เห็นมีให้กิน

[หมอทีเจ]

ADS ก็ร้าน Excel HiFi มังท่าน  ร้านนี้มีคนขายสาว ๆ สวย ๆ เยอะ สงสัยเกาะกระจกดูอะไรครับท่าน อิ อิ
สม้ยนั้นข้างล่างไดมารูนี่แหล่ะมีร้านแขกเอา Roger มาลองให้ฟัง  ฟังแล้วเคลิ้มเลยรักเครื่องเสียงแต่บัดนั้น  ส่วนชั้นบนร้านเจ๊สมลักษณ์ Master Sound ก็ซื้อก็คุยจนรู้จักกันดีจนปัจจุบันแกไปเปิดร้าน The One อยู่บน Central World เบ้อเร่อ

[Lukjeab's Daddy]

เมื่อปางก่อนสมัยผมเรียนมหาลัยผมอ่านแต่ the sound น่าจะประมาณปี 1996 ค่าเงินยัง 25 บาทอยู่เลย
โดยเฉพาะ column JJ sound talk
สมัยนั้นตั้งใจว่าเรียนจบเมื่อไหร่ต้องซื้อ int krell 300i ให้ได้เพราะเพิ่งออกใหม่ๆเลยราคาประมาณ 49000 พร้อมๆกับ classe cap100 ราคา 38000
พอผมเรียนจบก็ไม่มีปัญญาซื้อเพราะค่าเงินปาไปเกือบ 40

ยุคนั้นใครเปลี่ยนสายไฟหาว่าบ้า มีคุณไมตรีที่เล่นสายไฟกับปลั๊กไฟแบบเป็นเรื่องเป็นราว

อุ๊ยแก่จังเรา 

ตอนนั้นผม 12 เองครับ 
สมัยนั้นยังไม่รู้จัก the sould ครับรู้จักแต่ dragonball

สมัยโน้นมันมี hifi-stereo หรือเปล่าหว่า ไม่แน่ใจ ชอบไปหยิบของลูกพี่มาอ่าน เวลาแกไปซื้อเครื่องเสียงชอบชวนผมไป เลยทำให้ผมบ้าอยากเล่นเครื่องเสียงมาจนถึงวันนี้  ตอนนั้นเวลาอ่านหนังสือเครื่องเสียงมันเหมือนเราได้เข้าไปนั่งฟังจริงๆเลยอ่ะ คิดไปได้ ไปแถวราชดำริชอบไปยืนเกาะกระจกร้านในไดมารูดูเครื่องเสียง ร้านอะไรหว่าขายลำโพงบ้าน ADS สมัยนั้น ADS ได้รางวัลตลอด ท่องจนจำได้อ่ะ พวกยี่ห้อได้รางวัล ลำโพงก็พวก ADS Boston แอมป์พวก Onkyo ก็ได้บ่อยน่ะ เมื่อก่อนดังมาก

[หมี]

เมื่อปางก่อนสมัยผมเรียนมหาลัยผมอ่านแต่ the sound น่าจะประมาณปี 1996 ค่าเงินยัง 25 บาทอยู่เลย
โดยเฉพาะ column JJ sound talk
สมัยนั้นตั้งใจว่าเรียนจบเมื่อไหร่ต้องซื้อ int krell 300i ให้ได้เพราะเพิ่งออกใหม่ๆเลยราคาประมาณ 49000 พร้อมๆกับ classe cap100 ราคา 38000
พอผมเรียนจบก็ไม่มีปัญญาซื้อเพราะค่าเงินปาไปเกือบ 40

ยุคนั้นใครเปลี่ยนสายไฟหาว่าบ้า มีคุณไมตรีที่เล่นสายไฟกับปลั๊กไฟแบบเป็นเรื่องเป็นราว

อุ๊ยแก่จังเรา 

ตอนนั้นผม 12 เองครับ 
สมัยนั้นยังไม่รู้จัก the sould ครับรู้จักแต่ dragonball

[ko2521]

เมื่อปางก่อนสมัยผมเรียนมหาลัยผมอ่านแต่ the sound น่าจะประมาณปี 1996 ค่าเงินยัง 25 บาทอยู่เลย
โดยเฉพาะ column JJ sound talk
สมัยนั้นตั้งใจว่าเรียนจบเมื่อไหร่ต้องซื้อ int krell 300i ให้ได้เพราะเพิ่งออกใหม่ๆเลยราคาประมาณ 49000 พร้อมๆกับ classe cap100 ราคา 38000
พอผมเรียนจบก็ไม่มีปัญญาซื้อเพราะค่าเงินปาไปเกือบ 40

ยุคนั้นใครเปลี่ยนสายไฟหาว่าบ้า มีคุณไมตรีที่เล่นสายไฟกับปลั๊กไฟแบบเป็นเรื่องเป็นราว

อุ๊ยแก่จังเรา 

[redbook]

พี่ๆ ครับนี่เรื่องจริงๆของคนทำหนังสือล่ะครับ เคยเพื่อนเป็นคนเขียน บทความลง นิตยสาร เกี่ยวกับกีฬากอล์ฟอยู่คนหนึ่ง เขาบอกว่าถ้า review แล้วออกมา bad หรือไม่สมควรซื้อมาใช้ ผู้ใหญ่เรียกเข้าห้องเย็นเลยนะครับ  หนังสือเกือบทุกหัวเลยออกมาเป็นอย่างที่เห็นนี่หละครับ

ก็ระบอบทุนนิยมไงคับ  วันนี้เลยเจ๊งกันเป็นแถบ แชร์ล้ม ปั่นกันมาหลายสิบปี  เอาความจริงมาพูดกันดีกว่า เชียร์โม้ๆน่าจะเลยได้แล้ว เว้นแต่ "คนอ่านรู้สึกดีเวลาไปซื้อของพวกนั้นมาใช้ หรือ ไปให้คนอื่น" 

[InspectorX]

  พี่ๆ ครับนี่เรื่องจริงๆของคนทำหนังสือล่ะครับ เคยเพื่อนเป็นคนเขียน บทความลง นิตยสาร เกี่ยวกับกีฬากอล์ฟอยู่คนหนึ่ง เขาบอกว่าถ้า review แล้วออกมา bad หรือไม่สมควรซื้อมาใช้ ผู้ใหญ่เรียกเข้าห้องเย็นเลยนะครับ  หนังสือเกือบทุกหัวเลยออกมาเป็นอย่างที่เห็นนี่หละครับ

[ยง101]

ขอแสดงความเห็นด้วยคน

บททดสอบต่างๆนั้น  ไม่น่าจะไปลอกคำโฆษณาของเขามาซะหมด

น่าจะบอกวิธีการต่อสายต่างๆ สายภาพ สายเสียง ต่อแบบไหนดีไม่ดี

วิธีการตั้งค่าในเมนูต่างๆให้ถูกต้อง รีดคุณภาพออกมาได้สูงสุด มีทริก ชอตเด็ด

อะไรก็แนะนำเสริมให้ การแมตกับเครื่องต่างๆจากประการณ์ของผู้เขียน(ต้องเคยลองภาพและเสียงมามาก)

ต้องกล้าเปรียบกับมวยรุ่นเดียวกันหรือใหญ่กว่าว่าได้คะแนนกี่%

เท่าที่อ่านในหนังสือต่างๆดู พวกรีวิวเครืองเสียงเหมือนกับโบชัวร์ ไม่รุ้ว่าหน้าไหนโฆษณาหน้าไหนรีวิว

ผมว่าอ่านเอาในเวบนี้ดีกว่า  มีหลากหลายครบทุกรูปแบบ  สมาชิกหลายๆท่านก็เก่งกว่าพวกในหนังสืออีก

ถ้าเราไปยืนเปิดดู หรือ่านหนังสือเครื่องเสียงเพียงเล็กน้อย แล้วไม่ซื้อเพราะไม่คุ้ม  จะน่าเกลียดไม๊.

[RoyT]

สงสัยว่าใช่เล่มนี้หรือเปล่า เลยไปลองยืนอ่านดูเล่นๆ ใช่จริงๆซะด้วย 

[หนุ่มหนองคาย]

ขอระบายบ้างครับ
 คราวนี้ทดสอบโดยคนไทยนี่แหละครับ อุปกรณ์ที่ทดสอบก็คือ AVR ที่รองรับระบบเสียงและภาพแบบ  HD  แต่อ่านตั้งแต่หน้าแรกจนถึงหน้าสรุปก็ไม่เห็นทดสอบระบบ HD เลยครับ หนำซ้ำการนำเสนอยังกะเขียนเรียงความ ภาพประกอบก็มีแต่ขาวดำ
 เป็นภาพสีเฉพาะรายงานการทดสอบโดย บก. และโฆษณาช่วงต้นๆ เท่านั้น  เซ็งมากๆ เลย  แต่ผมก็ยังคงซื้อหนังสือเล่มนี้มาอ่านเกือบทุกฉบับเหมือนเดิมครับ

[หมี]

ฉบับใหม่นี่คงหาคอลัมน์ผมไม่เจอล่ะ อิ อิ ไม่ได้ส่งต้นฉบับ  สงสัยเค้าให้เลิกเขียนแล้วมั๊ง

ได้มาวันก่อนยังไม่ได้เปิดเลย 

เป็นหนังสือเครื่องเสียงเล่มเดียวที่ผมยังคงอ่านอยู่ .. เพราะรับไว้รายปีครับ 

ชะตากรรมเดียวกัน ยังเหลือ audiophile เพราะสมัครไว้สองปี 

[Golf]

ฉบับใหม่นี่คงหาคอลัมน์ผมไม่เจอล่ะ อิ อิ ไม่ได้ส่งต้นฉบับ  สงสัยเค้าให้เลิกเขียนแล้วมั๊ง

ได้มาวันก่อนยังไม่ได้เปิดเลย 

เป็นหนังสือเครื่องเสียงเล่มเดียวที่ผมยังคงอ่านอยู่ .. เพราะรับไว้รายปีครับ 

[klao]

ใช่ stereophile ที่คุณ Martra เคยให้ลิงค์ไว้ใช่ป่าวครับ

ถ้าใช่ ของผมนี่ ส่งมาเล่มเดียว หายจ้อยไปเลย เห็นมันส่งมาเล่มเดียว นึกว่าโดนมันต้ม เขียนราคาเป็นเล่มเดียว เลยไม่ได้ทวงมัน แบบนี้ต้องไปทวงซะแล้ว

ถูกต้องครับผม ของผมได้สี่เล่มแล้วเงียบไป เดี๋ยวจะทวงใหม่...

ผมคิดว่าพอจะทราบปัญหาแล้วว่ามันเป็นที่ระบบฐานข้อมูลของ Stereophile ที่เขาใช้ ไม่สามารถรองรับจำนวนตัวอักษรยาว ๆ ได้ ซึ่งที่อยู่บ้านพวกเราเวลาแปลเป็นภาษาอังกฤษแล้วจะยาวมาก ถึงแม้ผมจะพยายามเข้าไป update ให้ถูกต้องแล้ว พอกลับเข้าไปดูอีกที ก็โดน edit จนไปรษณีย์หาบ้านไม่เจอแน่  ลองเข้าไปดูข้อมูลของตัวเองได้ที่ link นี้นะครับ ว่าขาดหายไปเท่าไหร่ อย่างไรก็คงต้องคอย e-mail ไปทวงให้ส่งมาให้เราใหม่ เพราะเป็นความผิดของทางนู้นเองครับ ผมว่า

https://store.primediamags.com/service/Manage/stereophile

[หมอทีเจ]

ฉบับใหม่นี่คงหาคอลัมน์ผมไม่เจอล่ะ อิ อิ ไม่ได้ส่งต้นฉบับ  สงสัยเค้าให้เลิกเขียนแล้วมั๊ง

[WK]

 :)ต้องเห็นใจกับการอยู่รอดของหนังสือเครื่องเสียงในเมืองไทย ไม่แปลกเลยตลอดเวลา 20 กว่าปีที่ได้อ่านนิตยสารเครื่องเสียงไทย มากกว่า ครึ่งค่อนเล่มจะมีแต่โฆษณา แต่ก็ดีจะได้รู้ว่าเครื่องเสียงรุ่นใหม่ๆ รุ่นใดที่กำลังจะไหลเข้าสู่เมืองไทย ส่วนตัวรู้จักนักเขียน pastime หลายท่าน ที่เขียนในแต่ละเดือนยังซื้อหัวปลั๊กดีๆ ไม่ได้เลย  เมื่อก่อนมีคนในเวปนี่แหละ หนังสือสำนักหนึ่งจับไปเขียนรีวิวเชิงวิชาการเรื่อง  hi-def โดยเล่นผ่าน HTPC  เขียนไป 3 ตอน ซึ่งผมก็ตามอ่านมาตลอด ปรากฎว่าหยุดอยู่แค่นั้น และหายไปจากหนังสือเลย ผมทราบจากคนรีวิวว่า เขียนไปกระทบกับเครื่องเล่น  hi-end ซึ่งลงโฆษณา เมื่อรีวิวชิ้นนี้กระทบเข้าอย่างจังกับตัวสินค้าที่ลงโฆษณา  รีวิวเรื่องนี้ก็ต้องถอยล่ะครับ เพื่อรักษาผลประโยชน์ในการโฆษณาของตน.....ปัจจุบันเพียงแต่ไปที่ร้านหนังสือเปิดดูเครื่องรุ่นใหม่ที่มาขายเท่านั้นเอง อยากดูรุ่นไหนก็คงหาอ่านใน net ครับ มีอยู่ คอลัมน์เดียวที่แอบเปิดดูอยู่เป็นประจำคือหนังสือ Stereo phile ที่หมอทีเจ รีวิวเรื่อง acessories นี่แหละที่ไม่มี bias เพราะควักเงินซื้อเองล้วนๆ...

[RoyT]

งั้นลองเอาพวก Free article บนเว็ปของ Stereophile มาแปลแบ่งปันกันดีไหมครับ 

 แลกเปลี่ยนความรู้ แล้วก็เผื่อแผ่ให้ท่านที่มีปัญหาทางด้านภาษาได้อ่านกันได้ มันเป็น Free Article อยู่แล้ว ไม่น่ามีปัญหาเรื่องลิขสิทธ์ ทำกันเองอ่านกันเอง ไม่มีBias ไม่มีผลประโยชน์ ไม่มียัดไส้ (ไม่มีตังซื้อของที่เขารีวิวมาฟังด้วย  )

....เผื่อว่าคนที่หากินจากการเอาของฟรีมาแปลขาย จะได้คิดอะไรไหม่ๆดีๆขึ้นมาได้บ้าง แปลสั้นๆแค่นั้นใช้เวลานิดเดียว หากินกันง่ายเหลือเกิน 

[Withaya]

เห็นด้วยโดยเฉพาะเรื่องเฟสของเสียงครับ  เพี่ยงแต่หูแต่ละคน มี frequency response ต่างกัน และก็ความไวต่อความเพี้ยนเฟสต่างกันเท่านั้นเอง
  แต่ไอ้เรื่องเสียงต่างเพราะใช้นิ้วก้อยกดรีโมท กับนิ้วนางข้างขวา กดเพลยที่เครื่องนี่ ผมก็ว่า

[batman]

ผมอ่านกระทู้ไล่มาเรื่อย ก็มีความเห็นแตกต่างไปบ้าง ดังนี้ครับ

1. ผมก็เห็นด้วยครับว่านิตยสารบ้านเราคงอยู่ได้ด้วยโฆษณามากกว่ายอดขาย และถ้ามีนักเขียนรับทรัพย์บ้างก็คงไม่ใช่เรื่องแปลก   แต่เท่าที่ผมอ่านนิตยสารเครื่องเสียงไทยมาทุกหัวทุกยี่ห้อเป็นเวลาเกือบ 30 ปี คิดว่าหนังสือบ้านเราก็มีข้อดีอยู่ครับ ไม่ใช่ถึงขนาดยอมรับไม่ได้   อย่างน้อยก็ได้รับทราบข้อมูลของเครื่องที่เรากำลังสนใจอยู่ หรือทราบข่าวสารทางเทคโนโลยี   แม้แต่ในเว็บเรานี่ (ขออนุญาตอ้างถึง) ก็มีสมาชิกเว็บที่ทำการค้าและนำเสนอข้อมูลของอุปกรณ์ที่ตนจำหน่ายอยู่   ซึ่งถ้าจำไม่ผิดก็เคยมีการแสดงความเห็นระหว่างสมาชิกเว็บกันมาบ้างแล้วว่าเหมาะสมหรือไม่   แต่ผมกลับมองว่าไม่เป็นไรหรอกครับถ้าเขาจะนำเสนอสินค้าของเขา เนื่องจากผู้จำหน่ายก็มีความมั่นใจในสินค้าของตน มิฉะนั้นเขาก็คงไม่ทำตลาดสินค้าตัวนั้น   เวลาอ่านเราก็ใช้วิจารณญาณและประสบการณ์ประกอบการตัดสินใจครับ เขาไม่ได้บังคับให้เราซื้อนี่ครับ   ผมได้ความคิดนี้มาจากเมียครับ มีคนมานำเสนอสินค้าแบบขายตรง ตอนแรกผมไม่ยอมฟังเลยกลัวโดนหลอก   แต่เมียผมให้โอกาสเขามาสาธิต   เธอบอกไม่เห็นเป็นไรนี่นา ถ้าของเขาดีจริงก็ต้องพิสูจน์ให้เราเห็นได้ ซื้อไม่ซื้ออยู่ที่เรา   ในภายหลังก็พบว่าสินค้าตัวนั้นมันแก้ปัญหาให้เมียผมได้ผลจริง   แต่เครื่องเสียงบ้านเราไม่มีการขายตรง เราพิสูจน์ได้ด้วยการลองฟังครับ   ชอบก็ซื้อ ไม่ชอบก็ไม่ซื้อ

2. เรื่องนักทดสอบ ก็เป็นเรื่องของสไตล์ครับ   บางท่านก็ตรงไปตรงมา สั้น ๆ ได้ใจความ   บางท่านก็เจ้าสำนวน ใช้คำหวือหวา อ่านแล้วเหมือนอ่านนวนิยาย   แต่มีอยู่ท่านหนึ่งที่เป็นรุ่นใหญ่ที่ถูกกล่าวขวัญถึงมากที่สุด น่าสนใจตรงที่ว่าถ้าใครชอบความเห็นของท่านนี้ก็จะชอบจริง ๆ แต่ถ้าใครไม่ชอบหรือไม่เห็นด้วยล่ะก็มักจะบอกว่าท่านนั้นเสียสติไปแล้ว เห็นในสิ่งที่คนปกติมองไม่เห็น ฟังออกในสิ่งที่คนทั่วไปฟังไม่ออก   ที่จริงผมก็อ่านข้อเขียนของนักวิจารณ์ท่านนี้มาเกือบ 30 ปีพร้อม ๆ กับที่หัดเล่นเครื่องเสียงล่ะครับ   สมัยก่อนผมก็คิดเหมือนกันว่าท่านผู้นี้ over เอามาก ๆ   แต่หลังจากที่มีประสบการณ์มากขึ้น เข้าใจหลักการของอิเล็กทรอนิกส์และอคูสติคมากขึ้น ฟังมากขึ้น   ผมก็เห็นว่าสิ่งที่ท่านผู้นี้คิดเห็นก็เป็นไปได้เหมือนกัน   ประเด็นก็คือสิ่งที่เขาเห็นหรือฟังออก เราอาจยังไม่เห็นหรือฟังไม่ออกก็ได้ครับ   คงไม่มีใครสามารถบ้าไปเองเป็นเวลากว่า 20 ปีหรอกครับ ถ้าไม่มีพื้นฐานความจริงอยู่บ้าง   และถ้าท่านเพี้ยนไปเองจริง ๆ หรือแสร้งทำเพื่อเหตุอันใดก็เป็นเรื่องของท่านครับ ไม่ส่งผลกระทบกับเราซึ่งต้องพิสูจน์ความเห็นของท่านผู้นั้นด้วยตัวเราเองอยู่แล้ว   ส่วนที่ท่านชื่นชม Oppo น่าจะหมายถึงความคุ้มค่ามากกว่า   และอย่าง Oppo 983H นี่ก็น่าจะเข้าขั้นเครื่องระดับตำนานได้เหมือนกัน ขนาดฝรั่งในเว็บอเมซอนยัง vote ให้รุ่นเก่า 981 เป็นเครื่องคุ้มค่าที่สุดมาแล้ว    ผมว่าก็ดีครับที่ฝรั่งกับญี่ปุ่นจะมีคู่แข่งเสียบ้าง จะได้แข่งกันพัฒนาสินค้า    ผู้บริโภคอย่างเรา ๆ ก็จะได้ของที่ดีขึ้น

ที่จริงเรื่องนักวิจารณ์เครื่องเสียงนี่ก็โดนวิจารณ์กันทั้งนั้นล่ะครับไม่ว่าไทยหรือฝรั่ง   เอาง่าย ๆ อย่าง Robert Harley (RH)  ซึ่งเป็น editor ของนิตยสาร TAS (ไม่ทราบว่ายังเป็นอยู่หรือเปล่า) เขาเขียนหนังสือ Complete Guide to High-end Audio หรืออะไรทำนองนี้ล่ะครับ ซึ่งผมก็ใช้เป็นหนังสืออ้างอิงอยู่เหมือนกัน   ก็มีคนวิจารณ์ในเว็บ Amazon ทั้งในแง่บวกและลบ (คนวิจารณ์ในแง่บวกมีมากกว่า)   พวกที่ไม่ชอบก็ใส่เสียเละ ที่น่าสนใจก็คือมีคนบอกว่า คุณ RH นี่ไม่ประสีประสาเรื่องอิเล็กทรอนิกส์กับไฟฟ้าเอาเสียเลย ไม่เข้าใจความแตกต่างของไฟฟ้ากำลังพื้นฐานอย่างค่า ohm, watt, ampere ฯลฯ (แต่ก็มีคน challenge ว่า จะเอาอะไรกันนักหนากับทฤษฎีไฟฟ้ากำลัง อ่านเอาประสบการณ์ของ RH เขาไม่ดีกว่าหรือ)   บางคนก็บอกว่าแก over จริง ๆ ที่ฟังออกด้วยว่าสลับขา (prong) ของสายไฟเอซีแล้วเสียงต่างกัน ฯลฯ ซึ่งเรื่องของเฟสนี่เราก็คงทราบกันแล้วว่าเป็นเรื่องจริง   ดังนั้นก็จะเห็นได้ว่าฝรั่งที่วิจารณ์ RH คนนั้นฟังเรื่องไฟสลับเฟสไม่ออก ซึ่งถามว่าคนที่ฟังไม่ออกผิดด้วยหรือ คำตอบก็คือไม่ผิดครับ และก็คงไม่ใช่เรื่องแปลกที่คนฟังไม่ออกจะบอกว่าคนที่ (อ้างว่า) ฟังออกจะบ้าไปแล้ว   เรื่องฟังออกหรือไม่ออก เห็นหรือไม่เห็นนี่องค์ประกอบมันเยอะครับ   คงต้องปรับสภาพแวดล้อมให้เหมือนอย่างที่นักวิจารณ์ (ที่รู้จริง) ทำ แล้วบอกให้เราทำตามไปทีละขั้น   เราก็คงจะฟังออกมองเห็นได้เหมือนกัน ไม่ใช่จิตวิทยาหมู่หรือสะกดจิตหรอกครับ

ขออภัยที่ว่ามาเสียยาว   คิดเห็นไม่ตรงกันก็ไม่เป็นไรครับ   พวกเราชาว Htg2 ด้วยกันเองทั้งนั้น   Don’t shoot me. I’m only an audio lover.

[Martra]

ใช่ stereophile ที่คุณ Martra เคยให้ลิงค์ไว้ใช่ป่าวครับ

ถ้าใช่ ของผมนี่ ส่งมาเล่มเดียว หายจ้อยไปเลย เห็นมันส่งมาเล่มเดียว นึกว่าโดนมันต้ม เขียนราคาเป็นเล่มเดียว เลยไม่ได้ทวงมัน แบบนี้ต้องไปทวงซะแล้ว

ถูกต้องครับผม ของผมได้สี่เล่มแล้วเงียบไป เดี๋ยวจะทวงใหม่...

[tsainont (FilmJunkie)]

  ว่าแต่ sterophile ผมมันเบี้ยวไม่ส่งผมมา 2 เดือนแล้ว เดี๋ยวต้องด่ามันหน่อย

ของผมสี่เดือนแล้วครับพี่วิทยา.....ทวงครั้งล่าสุดเมื่อนานมาแล้วส่งมาทีสามเล่ม
ทวงคราวปัจจุบัน ยังไม่กะดิกเลยครับ ดีที่ซื้อถูกนะเนี้ย.....

ใช่ stereophile ที่คุณ Martra เคยให้ลิงค์ไว้ใช่ป่าวครับ

ถ้าใช่ ของผมนี่ ส่งมาเล่มเดียว หายจ้อยไปเลย เห็นมันส่งมาเล่มเดียว นึกว่าโดนมันต้ม เขียนราคาเป็นเล่มเดียว เลยไม่ได้ทวงมัน แบบนี้ต้องไปทวงซะแล้ว

[Karin Preeda]

ช่วยบ่นอีกแรงนึงด้วยจ้า ช่วงนี้หนังสือที่เป็นสมาชิกกับทางต่างประเทศหายบ่อยมาก ผมต้อง e-mail ไปบอกทางฝ่ายสมาชิกให้ส่งเล่มเดิมมาให้ทุกที ตอนแรกก็กลัวว่าทางโน้นคิดว่าผมจะโกง แต่เค้าบอกว่า bulk mail บางครั้งก็เอาแน่เอานอนไม่ได้ ปีที่แล้วมาถึงทุกเล่ม ปีนี้เริ่มไม่มาช่วงเดือนพค. หลังจากนั้นก็ไม่มาเลย ต้องให้ส่งใหม่เป็นแบบไปรษณีย์ธรรมดาถึงจะถึงผู้รับ 

[Martra]

  ว่าแต่ sterophile ผมมันเบี้ยวไม่ส่งผมมา 2 เดือนแล้ว เดี๋ยวต้องด่ามันหน่อย

ของผมสี่เดือนแล้วครับพี่วิทยา.....ทวงครั้งล่าสุดเมื่อนานมาแล้วส่งมาทีสามเล่ม
ทวงคราวปัจจุบัน ยังไม่กะดิกเลยครับ ดีที่ซื้อถูกนะเนี้ย.....

[Withaya]

มาใส่ไฟ เอ้ยไม่ใช่ มาให้ข้อมูลเพิ่มเติมครับ  บังเอิญผมทำ  thesis เรื่อง magazine thai ตอนจบโทพอดี แต่ก็เกิน 10ปีมาแล้วนะครับ  แต่ล่าสุดที่เช็คข้อมูล ภาพโดยรวมก็ยังเหมือนเดิม

หนังสือนิตยสารในเมืองไทยส่วนใหญ่ มีหน้าโฆษณาเกินครึ่งครับ  กลับบ้านไปเปิดหนังสือของแฟนๆพวกคุณดูก็จะเห็นว่า หนังสือผู้หญิงเกือบทุกเล่ม มีหน้าโฆษณา เกินครึ่ง เอาหนังสือดังๆอย่าง ดิฉัน แพรว พลอยแกมเพชร Cleo Elle ต่างๆนาๆ ลองไปเปิดดูครับ 60% จะเป็นหน้าโฆษณา  ทีนี้ถ้าจะบ่นว่าหนังสือเครื่องเสียงมีหน้าโฆษณาตั้ง 30%  ทางเจ้าของหนังสือเขาคงบอกว่า มีหน้าโฆษณษแค่ 30%

ฺีBusiness model ของหนังสือคือรายได้มาจากการขายหน้าโฆษณาครับ  รายได้จากการขายหนังสือน้อยมาก  ต้นทุนของการพิมพ์หนังสือสูงกว่าราคาขายหนังสืออยู่แล้วครับ  หยิบหนังสือขึ้นมาซักเล่ม อะไรก็ได้ครับ เช่นแพรว  เอาไปให้โรงพิมพ์ตีราคาค่าพิมพ์ออกมา เช่นบอกว่า พิมพ์อย่างนี้ 50,000 เล่ม คุณจะเจอว่าราคาค่าพิมพ์อย่างเดียวแพงกว่าราคาขายที่ปกไปเยอะมาก  นี่ยังไม่รวมค่าส่วนต่างให้ร้านขายหนังสือ ค่าขนส่ง เงินเดือนพนักงาน ค่าเช่าสถานที่ ค่าน้ำค่าไฟ  ฉะนั้นถ้าจะไม่พึ่งโฆษณา ก็ต้องลดต้นทุนด้านคุณภาพการพิมพ์ลงไป เป็นหน้าตาแบบหนังสือพิมพ์  คุณอยากอ่านแบบนั้นหรือเปล่าครับ  ณ เวลานี้ การทำหนังสือ ไม่น่าจะมีอนาคตอีกแล้วครับ  ธุรกิจทั้งหมดน่าจะย้ายไปที่ online ให้หมด

ประเด็นนักเขียนให้ท่านอื่นตอบแล้วกันครับ  คุณภาพคน มันก็ตามค่าจ้างอยู่แล้ว นอกจากคนเขียนจะว่างมากๆ อย่าง retire แล้ว มาเขียนเอามันแก้เซ็งก็ว่าไปอย่าง เช่นบังเอิญที่บ้าน มีห้องฟังระดับโลก และมีชุดราคาเกินล้านไปหลายเท่า แล้วบังเอิญวางมือจากธุรกิจอะไรประมาณนี้  จริงๆนักเขียนStereophile หลายๆคนก็อายุปูนนี้ทั้งนั้นนะครับ

นอกจากหน้าโฆษณาที่ดูออกว่าเป็นโฆษณา  บางหน้าก็ออกแบบมาเป็น Advertorial คือเป็นโฆษณาที่ออกแบบมาให้ดูเหมือนหนังสือนั้นๆเขียนขึ้นมา  หรือเป็น column อะไรไป มันไม่ได้มีเฉพาะในหนังสือเครื่องเสียงเท่านั้นครับ  มันมีทุกหนังสือ และทุกสื่อ  อย่างดูละคร ก็จะเห็นสินค้ามากมายในเนื้อเรื่อง หรือฟังข่าว ก็จะเห็นแก้วกาแฟที่แสนเอียน พร้อมโน้ตบุคที่โลโก้ตัวใหญ่มาก ดูไร้รสนิยมดีจริงๆ  เห็นภาพแล้วยังครับ

ไม่ใช่แค่หนังสือเท่านั้นนะครับ  เวทีการแข่งขันก็อีก  อย่างเครื่องเสียงรถยนตร์นี่ ดูได้เลยว่า เวทีไหน เจ้าไหนเป็นสปอนเซอร์ nominee เจ้านั้นก็ได้รางวัล  ถ้าพวกกรรมการจะมาเถียง ผมพูดคำเดียวว่า กล้า blind test ไหม ปิดตา ไม่ดูว่ารถที่ฟังใส่เครื่องเสียงยี่ห้ออะไร แล้วให้คะแนน  ถ้าทำอย่างนี้ เราคงได้เห็นถ้วยรางวัลเปลี่ยนเจ้าแน่ๆ

อย่างที่พระพุทธเจ้าตรัสไว้นะครับ  อย่าเชื่อเพราะเพียงได้ยิน ได้เห็น ได้อ่าน มา อย่าเชื่อเพียงเพราะผู้พูดเป็นผู้รู้  (อะไรประมาณนี้นะครับ ของจริงเขาน่าจะเขียนดีกว่าผมอีกร้อยเท่า  ไอ้ผมก็ความจำปลาทองซะด้วย)  ฉะนั้นกะอีแค่รีวิว คุณจะเชื่อไปทำไมถ้าคุณยังไม่ได้ลองฟัง ต่อให้ลองฟังแล้ว ถ้ายังไม่ได้ไตร่ตรอง ก็อย่าไปเชื่อหูตัวเองอีก 

เอาละสิ ทีนี้จะจบยังไง  จบมันด้วนๆเลยแล้ว  ต่างคนก็ต่างไปคิดหาหนทางของตัวเองไปแล้วกันครับ  ว่าแต่ sterophile ผมมันเบี้ยวไม่ส่งผมมา 2 เดือนแล้ว เดี๋ยวต้องด่ามันหน่อย

[Help !!!]

เกรงว่าจะกลายเป็นผมมาเขียนเพื่อให้หนังสือ (ที่ผมเกี่ยวข้อง) ได้ประโยชน์จากกระทู้นี้ ผมจึงขออนุญาตเข้ามาแสดงความเห็นในฐานะตัวแทนเสียงของคน (ที่เกี่ยวข้องกับการ) ทำหนังสือครับ

ขอสรุปประเด็นต้นเหตุของปัญหาที่หลายๆ ท่านตั้งข้อสังเกตไว้ ดังต่อไปนี้
ประการแรก ปัญหาในส่วนของเนื้อหารีวิว “เกิดจากความรู้ของนักเขียนยังไม่แน่นพอ” ซึ่งตรงนี้เป็นปัญหาในส่วนที่หนังสือต้องแก้ไข
งานเขียนก็เหมือนเป็นงานการกุศล การหวังจะตั้งตัวจากการเป็นนักเขียนแทบเป็นไปไม่ได้ (ซึ่งผมเห็นว่าไม่ใช่ปัญหาเฉพาะหนังสือเครื่องเสียง แต่รวมถึงนักเขียนหมวดอื่นทั้งหมด) คนที่ทำได้ถ้าไม่ใจรัก (หรือทำเอามัน) ก็เป็นผู้ที่ต้องการตอบแทนอะไรให้กับสังคม (คือมีรายได้จุนเจือเลี้ยงครอบครัวพร้อมแล้วอยากหางานอดิเรกที่สนใจทำยาม ว่าง อย่างเช่นหลายๆ ท่านในเว็บนี้) ดังนั้นถ้าพูดถึงนักเขียน (reviewer ประเทศไทย) จึงแบ่งออกได้เป็น 2 กรณี
1.        นักเขียนประจำที่ “ไม่รู้ลึก แต่ใจรัก” ซึ่งมีเยอะ... ประเด็นนี้ไม่ได้หมายความว่า “ไม่รู้เรื่องเครื่องเสียงแล้วมาเขียน” นะครับ คืออาจจะรู้เรื่องพื้นฐานแต่ไม่ลึกถึงเทคนิคเชิงวิศวกรรม นักเขียนกลุ่มนี้หากได้รับการสนับสนุนด้านความรู้ก็จะทำให้หนังสือเครื่อง เสียงพัฒนาขึ้น เนื่องจากเป็นกลจักรสำคัญ แต่ปัญหาที่เป็นอยู่คือ รายได้ที่ค่อนข้างจำกัด (อย่าลืมว่านักเขียนไม่ได้มีหุ้นกับเจ้าของหนังสือเสมอไป รายได้จากโฆษณาจึงไม่ได้ถึงมือนักเขียนโดยตรง) การจะส่งคนเหล่านี้ไป ตปท. เพื่อไปศึกษาหาความรู้ตรงจาก เจ้าของเทคโนยี (ซึ่งมาจาก ตปท.) หรือการจะให้คนเหล่านี้มีความกระตือรือร้นอยากศึกษาหาข้อมูลเพิ่มเติมจึง เป็นไปได้ลำบาก แต่ไม่ได้หมายความว่าเป็นไปไม่ได้ ซึ่งต้องแล้วแต่จรรยาบรรณ (หรือความบ้าส่วนบุคคล) ของนักเขียน ส่วนที่ได้ไป ตปท. ทุกวันนี้ถามว่าใครส่งไปหากไม่ใช่การสนับสนุนจากเจ้าของสินค้า (ซึ่งผมยอมรับว่าบางครั้งเหมือนไปสนุกๆ ไม่ได้ไปเอาความรู้เท่าไหร่)... ซึ่งวัฐจักรนี้จะย้อนกลับไปยังปัญหาที่ผมลงไว้ในกระทู้ข้างบน คือเรื่องของ โฆษณากับเจ้าของสินค้า...
สิ่งที่นักเขียนกลุ่มนี้จะทำได้ก็คือการศึกษาหาข้อมูลจากแหล่งอื่นที่สามารถ อ้างได้ (น่าเชื่อถือ) และข้อมูลเหล่านั้นคงมิใช่อื่นไกล หากไม่ใช่หนังสือเครื่องเสียงนอก หรือข้อมูลจากอินเทอร์เน็ต ซึ่งประเด็นนี้ทางหนังสือควรต้องอ้างถึงที่มาด้วย (ผมเห็นด้วยเป็นอย่างยิ่ง) หรือถ้านักเขียนท่านนั้นอีโก้สูง ไม่อยากอ้างข้อมูลของคนอื่นนอกจากแนวทางการทดสอบของตนเอง (หรืออาจจะขี้เกียจ) ท่านก็ต้องถ่ายทอดจากความรู้ที่ท่านมี (ซึ่งลงลึกหรือไม่ลึกนั้นก็แล้วแต่มุมมองของผู้อ่าน)
2.        นักเขียนที่มีความรู้ (ลึก) นั้น (ส่วนใหญ่) มิใช่นักเขียนประจำ แน่นอนว่าบางครั้งท่านก็ติดภารกิจงานประจำ การจะทุ่มเทเวลาทั้งหมดให้กับงานเขียนจึงมีไม่มากนัก ปัญหาที่พบคือ งานเขียนที่ถูกนำมาลงในหนังสือของกลุ่มนี้จึงค่อนข้างจำกัด ถามว่าถ้าขอให้ท่านเหล่านี้มาเขียนประจำเลยดีไหม ด้วยรายได้ของงานเขียน คงเป็นไปได้ยากครับ

เอาประเด็นเดียวก่อนนะครับ ไว้จะมาต่อประเด็นอื่นภายหลัง

Mag

[สรร]

ผมว่า..อย่างน้อยก็มี htg2 นี่แหละ  สามารถเป็นที่พึ่งได้ครับ..เครื่องเสียง หรือเครื่องเล่นภาพ รุ่นไหนดีมาก ดีน้อย อย่างไร ก็มาพิจารณากันเอาเอง แล้วแต่กำลังทรัพย์ ครับ..เพราะตามนิยสารต่างๆ ทุกครั้งที่ สรุป..จะบอกว่า..ต้องไปฟังด้วยหูตัวเอง....ต้องไปดูด้วยตาตัวเอง..

[mong]

ดูไปดูมา ท่าทางเราคงหวังได้ยาก และถ้ามองแบบกลางๆ ปัญหาก็ไม่ได้อยู่ที่ใครคนใดคนนึงซะทีเดียว ผมเข้าใจรีวิวเวอร์บ้านเราเรื่องรายได้ค่าโฆษณา เข้าใจคนนำเข้าเพราะทำธุรกิจต้องทำยอดต้องมีกำไร เข้าใจคนอ่านโดยเฉพาะมือใหม่หาที่พึ่งได้ไม่มากนัก

คิดว่าพวกเราที่อยู่ในเว็ปนี่แหละ ช่วยเหลือกันเองจะดีที่สุด อย่างที่คุณcinemaniaว่า จะได้เป็นภูมิคุ้มกันหรือวัคซีนหรือที่พึ่งให้เพื่อนๆ ทั้งมือใหม่และเก่าได้อย่างดี

[cinemania]

อ่านรีวิวกันเองจากเพื่อน ๆ สมาชิกเวปแน่นอนที่สุด
เพราะก็ใช้กันเกือบครบทุกยี่ห้อ ทุกรุ่นอยู่แล้ว...
ถาม-ตอบ รวดเร็วทันใจดีด้วยครับ...เผลอ ๆ ขอไปลองจับ ลองฟังตัวเป็น ๆ ได้อีก

และบางทีชุดที่ใช้ทดสอบดีกว่าของหนังสืออีกคร้าบ 

[หมอทีเจ]

ถูกต้องแล้วครับ  การเป็น reviewer ที่ดีต้องเป็น full time job แล้วจะเอาอะไรกินล่ะ
เขียนไปไม่ดี หนังสือเดือดร้อนเพราะถูกถอนโฆษณา  แล้วจะกินเกลือแทนข้าวหรือไง  นี่ไงชีวิต reviewer เมืองไทย  เพราะฉะนั้นจึงมีแต่ชมมากและชมน้อยหน่อย 
ถ้านักเล่นมาทำหนังสือกันเอง  รีวิวกันเอง ก็ดีแต่จะหาโฆษณาที่ไหนมา support หุ หุ
ส่วนเรื่องแปลหนังสือ ตปท. ก็ดีครับ  แต่ราคาคงแพงน่าดูเพราะจำนวนการพิมพ์คงไม่สูงนัก  คนกลุ่มเล็กก็อย่างนี้แหล่ะครับ

[ขุนดง]

กว่า 17 ปีแล้ว ที่สนใจเครืองเสียง  ตอนแรกๆ เหมือนคนบ้า ซื้อนิตยสารเครื่องเสียงทุกเล่ม ที่มีในแผง

ผ่านไปปีกว่า เริ่มรู้แล้วว่าอะไรเป็นอะไร และมีนิตยสารใหม่ผุดขึ้นเป็นดอกเห็ด ก็จะเลือกซื้อเป็นบางเล่ม  

เห็นเหล่า บก. ขัดแย้งกันชนิดโจมตีในคอลัมน์ที่ตนเองเขียน (น่าจะเป็นเรื่องจรรยาบรรณกับผลประโยชน์) ก็รู้สึกเสื่อมศรัทธาอยู่พักใหญ่

  ปัจจุบัน ยืนอ่านแทบทุกเล่ม  แต่ซื้อเล่มเดียว.....

[หมี]

การเป็น reviewer นี่ยากมากนะครับ  ผมเองเคยถูกขอให้เป็นแต่ไม่ไหวครับผม  ไม่มีเวลาขนาดนั้น  แค่รีวิวแผ่น DVD กะของเล่น accessories ยังแทบแย่  ตอนนี้ก็ไม่รู้นิตยสารที่ผมเขียนให้จะยังอยู่หรือเปล่านี่  ไม่ทวงต้นฉบับมาหลายเดือน  ไม่ออกหนังสือด้วย อิ อิ

ส่วนนึงเป็นเพราะ รีวิวเป็นเพียงงานอดิเรก  ไม่สามารถเลี้ยงชีพได้ป่ะครับ  เรียกว่าเมืองไทยไม่มีรีวิวเวอร์มืออาชีพทางด้านนี้ มีแต่เพียงทำกันเล่นๆ เวลาว่างเท่านั้นหรือเปล่าครับ
อันนี้เพียงสงสัยนะครับ   

[Karin Preeda]

ลองนึกถึงความเ็ป็นจริงนะครับ ถ้าเป็นแบบนั้นเจ้าของสินค้า(ที่เมืองไทย)คงจะเลิกซื้อโฆษณาไปเลย

ในกรณีนี้ ถ้าเป็น Stereophile จะมีหน้า manufacturing response ที่เปิดโอกาสให้ผู้ผลิตโต้แย้งได้ เมื่อก่อนที่ผมเคยอ่านก็มีบางครั้งที่การโต้แย้งค่อนข้างดุเดือด

แต่ของเราไม่มีผูผลิตนะครับ มีแต่ผู้นำเข้า ในใจผมคิดว่าลำบากเหมือนกันที่จะทำแบบที่ว่ามาได้

[พงษ์]

นักรีวิวเครื่องเมืองไทย ทำไมไม่ยอมเปรียบเทียบอะครับ เครื่องแบบเดียวกัน ระดับเดียวกันแท้ๆ รีวิวคนละรอบ แต่ไม่เคยเปรียบเทียบกันว่าอันนี้มันดีกว่าอันนั้น ตรงไหน

เมืองนอกอย่าง stereophile เค้าเปรียบเทียบเลยถ้าเค้าเคยฟังมา เครื่องระดับหมื่นตัวนี้ น้ำเสียงตรงนี้ทำให้นึกถึงเครื่องระดับแสนตัวนั้น

เครื่องระดับล้านตัวนี้ ฟังดีดีผมยังชอบเครื่องระดับแสนตัวนั้นมากกว่า

เมืองไทย มีแต่ ดี ดี ดี ดี .... และก็ดีน้อยหน่อย

[หมอทีเจ]

การเป็น reviewer นี่ยากมากนะครับ  ผมเองเคยถูกขอให้เป็นแต่ไม่ไหวครับผม  ไม่มีเวลาขนาดนั้น  แค่รีวิวแผ่น DVD กะของเล่น accessories ยังแทบแย่  ตอนนี้ก็ไม่รู้นิตยสารที่ผมเขียนให้จะยังอยู่หรือเปล่านี่  ไม่ทวงต้นฉบับมาหลายเดือน  ไม่ออกหนังสือด้วย อิ อิ

[RoyT]

Case ที่ผมเจอล่าสุดที่คิดว่ารับไม่ได้เลย คือ เป็นการรีวิวหรือแปลก็ไม่ทราบได้ Int Amp ตัวหนึ่งครับ ที่ใช้เทคโนโลยี กับเทคิคต่างๆที่ผมกำลังสนใจหาศึกษาอยู่พอดี จึงพอจะรู้จักเจ้าแอมป์ตัวนี้อยู่บ้าง

ในช่วงสรุป เค้าสรุปว่า "นี่เป็นแอมป์ที่ดีที่สุดตัวหนึ่งที่ผมเคยทดสอบมา" ผมก็เลยอยากจะรู้ขึ้นมาว่า ใครเป็นคนทดสอบ เพื่อที่จะรู้ได้ว่าแอมป์ที่เค้าคนนั้นเคยทดสอบผ่านๆมา มีอะไรบ้าง.... ปรากฏว่า ไม่ระบุที่มาครับ ว่าเอามาจากที่ไหน หรือใครเป็นคนทดสอบ แล้วส่วนมากนิตยสารเล่มนี้ จะชอบแปลจาก Free Article ของ Mag ชื่อดังโดยระบุอย่างชัดเจนว่าเอามาจาก XXXXX ถ้าคนไม่สังเกตก็อาจจะคิดว่า รีวิวชุดนี้ ทำโดย XXXXX ... แต่ผมเช็คแล้วว่าใน XXXXX ตำหนิ เจ้าแอมป์ตัวนี้ไว้หนักๆ ชัดๆในหลายๆจุด สนนราคาของแอมป์ตัวนี้ก็สูสีกับรุ่นเล็กๆของไฮเอ็นด์แท้ๆ ไม่ว่าจะเป็น A หรือ M M M M M

....เอาหล่ะสิ ใครรีวิว เชื่อถือได้หรือเปล่า แล้วทำไมเอามาตีพิมพ์ในลักษณะนี้ จะโฆษณาก็โฆษณากันไป แบบนี้มันยดไส้กันนี่หว่า