เมื่อวันวานก่อน สมัยเรียน กลับจากโรงเรียน หลงชอบสาวแถวบ้าน
คิดถึงไม่รู้จะทําอย่างไร ขี่จักรยาน ไม่เห็นหน้า เห็นหลังคาบ้านก็ยังดี
แล้วสาวเจ้าก็โดน ชายต่างถิ่น คว้าไป ไม่รู้จะทําอย่างไร ขี่จักรยานไปดู
บานหน้าต่างที่หล่อนชอบนั่งอ่านหนังสือ เป็นแรมเดือน มันเป็นมโนภาพที่
ค่อยลบเลือนไปตามกาลเวลา มันไม่ใช่ของจริง แวบๆนึกขึ้นมาครั้งใด
ก็นั่งอมยิ้มนึกถึงเรื่องครั้งก่อนแล้วมันตลกๆ จริงๆ วันเวลาผ่านไป
วันนี้เราได้เจอผู้หญิงที่เป็นแม่ของลูกจริงๆ สุขทุกข์ มาด้วยกัน
อดก็อดด้วยกัน เวลาเศรษฐกิจไม่ค่อยดี เค้าทําขนมเค้ก
ผมเอาไปขายตามตลาดนัด พอมีลูกอยากได้อะไร ลูกต้องมาก่อนเสมอ
ชึวิตมีขึ้นมีลง เอาใจช่วยครับ สักวันก็เจอสิ่งที่หา สิ่งที่ใช่
หลังฝนตกหนัก ย่อมมีฟ้าสดใสเสมอ
อ้าวมีเสียงเรียกแล้วเดี๋ยวไปทํางานก่อน เนี่ยละของจริง กั๊บบบบบ
