แฮะๆๆ...คือเรื่องมันเป็นอย่างนี้ครับ พอดีเพื่อนท่านหนึ่งนำไม้มาช่วยให้ทำเคสแอมป์ให้เป็นไม้เต็งมันแข็งผมทำไม่ได้เลยเอาไปให้ช่างไม้ตัวจริงทำ
แต่เขาก็ทำไม่ได้เนื่องจากมันเสี้ยดเยอะและต้องขัดมากที่สำคัญมันไม่ได้ฉาก...วันนี้ตอนบ่ายขากลับจากสนามก๊อฟขับรถผ่านร้านทำป้ายเห็นมีไม้แผ่น
บิคๆเขาบอกเอาไว้ทำป้ายผมเกิดไอเดียจะเอามาทำกล่องแอมป์ช่างคนเดิมจะได้ไม่เสียเที่ยว...เขาก็ไม่ยอมขายต้องทำป้ายด้วย..แนะ..เอาแต่ไม้ก็ไม่ได้..ผมถามเขาว่าไม้อะไรถึงหวงนัก..ไม้ขนุนพี่หาอยากมาก...งั้นผมเอาคิดราคาเท่าทำบ้ายแล้วกันแต่ไม่ต้องเขียนอะไรนะ..ยอมแหะ..หมดเงินไปเกือบพัน...เอาไปให้ร้านเดิมทำ..แกบอกไม่ได้อีก...มันต้องเข้าเครื่องใส..เอ้างี้ซอยเป็นหน้าสามครึ่งให้ผมเดียวจะทำมาให้ดู...ขู่ไปเลย
จากนั้นก็เอามาทำเอง(มีผู้ช่วย) ทำไปขัดไปเอ๋ ไม้มันเหลืองงามจริงๆดูจำนวนไม้แล้วทำใญ่กล่องเดียวคงไม่ได้ ไม้แผ่นบิคกลายเป็นกล่องแอมป์ Mono box เลยตั้งชื่อแอมป์ตัวต่อไปว่า...SE KANOON Twin ครับ
แต่ยังไม่มีโครงการว่าจะทำแอมป์อะไร..ทำกล่องไว้ก่อนเขาบอกว่าไม้นี้เอาไปทำบ้ายจะค้าขายขึ้นเอามาทำกล่องแอมป์จะเสียงดีไม๊เนี้ย
นิทานเรื่องนี้สอนให้รู้ว่าผมจะเอ้า..ครับ
