ไหนๆ ก็ไหนๆ แล้วเล่าต่อเบื้องลึก อิ อิ
โซฟาส่งออกบางรุ่นที่โชว์ในงานโชว์ต่างๆ (ใกล้จะถึงงานโชว์และที่ไบเทค) รุ่นส่งออกที่คุยว่าสุดยอด ส่งออกทำสเปคนอก การดูให้สังเกตช่วงยาวของเบาะนั่ง
สำหรับฝรั่งมันจะยาวกว่าปกติคือคนไทยนั่งจะไม่สบายเพราะมันพิงหลังไม่ได้เบาะมันยาว ขาคนไทยมันสั้นกว่าอ่ะไม่ได้ตัวเบ่งแบบฝรั่งมัน ส่วนญี่ปุ่นจะเน้นตัวเตี้ยๆ เล็กๆ คนไทยก็ไม่นั่งมันเตี้ยไป ต้องไปลองเป็นตัวๆ ไป (อีกและ) ใครชอบแบบไหนก็เลือกกันตามสรีระ อย่าดูที่สวย อย่างตัวสีน้ำเงินที่ผมให้ดู มันนั่งนานไม่ได้เมื่อยอ่ะ
และจะมีกรณีพิเศาบางทีที่ท่านเจอของดีจากนอก คือของที่โดนฝรั่งตรวจไม่ผ่าน เช่น โครงไม้ข้างในอบไม่ดีไม่แห้งพอ ฯลฯ ก็โดนส่งกลับทั้งตู้มาให้คนไทย เราๆ ท่านๆ ได้ภูมิใจของระดับส่งนอก
น่าจะเป็นหลายธุรกิจไม่เฉพาะพวกนี้ ที่ของส่งนอกแท้ๆ จะมีคุณภาพดีกว่า โครงภายในดีกว่า ทนทาน แม้จะเป็นรุ่นเดียวกัน เพราะรายได้ส่วนใหญ่ของบางบริษัทส่งออกมากกว่าขายในประเทศถึง 80/20 ของมีตำหนิตีกลับไม่รู้จะทิ้งก็ไม่ได้ก็ต้องขายแล้วจะหาขายที่ไหน หุ หุ (
บางส่วนนะครับไม่ทั้งหมดเล่ากันให้ฟังเฉยๆ ) และข้อตกลงสัญญาต่างๆ ที่เข้มงวด (หลายบ.เจ๊งเพราะสัญญามาแล้ว) ด้วยประการฉะนี้เอย ด
อีกเรื่องนึง...คือโซฟาบางรุ่นที่ส่งออกนอก เมื่อนำมาขายในไทยกลับขายราคาแพงกว่าอีก สมมติส่งนอกคิดเป็นเงินไทย 60,000 บาท ขายในงานพี่ฟันไป 100,000 แถมกลับขายดี ชุดนี้พอจบงานมีคนจองไปสิบกว่าชุด
ราคาที่น่าจะถูกกว่ากลับแพงเพราะอะไรไหมครับ คนไทยส่วนใหญ่มักตีราคาแพงเป็นของดีกว่า ผมทราบมาจากไหนบอกไม่ได้เพื่อความปลอดภัยของตัวเอง
ขอเพิ่มเติมอีก....การลองโซฟาไม่ต้องกลัวของเค้าจะบุบสลายครับ ถ้ามีคนตัวใหญ่ๆ ไปด้วยยิ่งดีให้นั่งขย่มๆ ดูความแข๊งแรงของโครงสร้างครับ เพราะตอนไปลองเราไปนั่งกันหยอดๆ ใช้ไปนานๆอาจจะมีแป๊กข้างในได้ อันนี้ผมจำมาจากที่ฝรั่งมาลองเพื่อสั่งของจากคนไทยครับ พี่ท่านบางทีขึ้นไปขย่มกันสองคน โอววว...จ๊อดดดดด เอ...น่าคิด
