หัวข้อ: Vinyl Review : รีวิวแผ่นเสียงน่าฟัง พร้อมเกร็ดเล็กเกร็ดน้อยของตราแผ่นเสียง

[paganini]

The Drum Session ผมเห็น Buy It Now ในอีเบย์เมื่อต้นเดือนนี้ครับราคาประมาณ 9.99 $US มันเป็นสปีด 45 นะครับ 

[xthaix]

คุณไทครับ ผมว่าเรามั่ว ๆ กันแบบนี้แหละครับดีแล้ว ถ้ามีห้องเฉพาะอาจจะกร่อยไม่มีคนเข้าไปดูก็ได้

เช่นนั้นผมขอทำตามที่คุณปอเสนอครับ... dd

เลยขอยำอีกแผ่น 555 แผ่นนี้ผมเห็นใน Audiophile เล่มที่ไปเยี่ยมห้องฟังคุณหมอไกรฤกษ์ เห็นแกหยิบๆ จับๆ ดูเหมือนเป็นแผ่นที่แกแนะนำครับ และพอดีผมก็นิยม Vivaldi "The Four Seasons" ด้วย เคยตามเก็บมาได้ราวๆ 4 อัลบั้ม (แผ่นเสียง) แล้ว แต่ของยังอยู่ที่เมกา 2 แผ่น อยู่ที่ผมแค่ 2 แผ่น เป็นแผ่น ที่เล่นโดย Academy of St. Martin in The Fields โดย Neville Marriner และแผ่นที่เล่นโดยวง Canadian Brass ครับ
แต่แผ่นที่หมอไกรฤกษ์แนะนำนี้เป็น

Antonio Vivaldi - Le Quattro Stagioni - The Four Seasons
The English Concert - Simon Standage - Trevor Pinnock

ผมไม่ทราบว่าแผ่นที่ผมได้มาจะเป็นเวอชั่นเดียวกันไหม  มันเขียนว่า
Released: Archiv Production 2534 003
Made in: GERMANY

*** อ้อผมลืมบอกไปว่าเพิ่งบิดได้ครับ และบิดชื่อของหลาน ไปส่งที่เมกา กว่าจะมาถึงมือผมคงอีก หลายๆๆๆๆ เดือน... ***

[PANGPOND]

แผ่นนี้ผมก็เพิ่งได้มาจากข้างตลาดนัดครับ..หลงฟังสปีด33 อยู่ตั้งนานถึงว่าเพลงมันแปลกมาก...ง่าวแต๊ๆ ท่านใดชอบไดนามิกแรงๆจนเตียงสะเทือนแนะนำแผ่นนี้เลยครับ...ไม่ผิดหวังด้วยประการทั้งปวง

[paganini]

คุณไทครับ ผมว่าเรามั่ว ๆ กันแบบนี้แหละครับดีแล้ว ถ้ามีห้องเฉพาะอาจจะกร่อยไม่มีคนเข้าไปดูก็ได้

[xthaix]

ผมว่าไหนๆ กระทู้นี้เริ่มจะเละแล้ว อยากให้สร้างมุมแนะนำแผ่น รีวิวแบบที่คุณปอทำ... ต่างหากไปเลย จะได้เป็นแหล่งรวมแผ่นดำ+สาระต่างๆ โดยตรงเฉพาะคุณปอ หรือบางท่านที่รีวิวบางแผ่นได้เป็นเรื่องเป็นราวหน่อยน่ะครับ ไม่งั้นผมยำกระทู้ป่วน+เละ อีก 555

มาว่ากันต่อถึงแผ่นที่อยากอวดครับ 
แผ่นนี้เพิ่งได้มาเมื่อคืนครับ เป็นแผ่นที่คุณธานีเคยลงบทวิจารณ์ไว้ใน Audiophile ฉบับเดือนเมษายน 2547 หน้าที่ 132 ครับ
ตอนนั้นแกได้แผ่น SACD มาเทียบกับแผ่นเสียง (ปั๊มใหม่ มิกซ์โดย Doc Sax) แกว่าเสียงจากแผ่นเสียงยังกินอยู่นิดๆ ในบางช่วงเสียง แผ่นที่ผมได้มาเป็นแผ่นเวอชั่นแรกครับ (VanGuard) เสียงเลยไม่รู้ว่าจะดีขนาดไหน

VIRGIL THOMSON
The Plow that Broke the Plains
Suite for Orchestra
Suite from 'The River'
LEOPOLD STOKOWSKI
conducting the Symphony of the Air

[xthaix]

แหมเฮีย... ถึงผมจะ In Love with Linjong แต่ก็ยังชอบแผ่นขาวครับ เสียงมันสดแน่นเจงๆ
เดี๋ยวแผ่น 45 อีกแผ่นของผมอยู่กับเฮียทอง แกยังไม่ยอมปล่อยเอามาให้สักที .... 

*** ล่าสุดได้มาแล้วครับ กลองสะใจ ใส มันส์ สมจริง ผมว่าสปีด 45 มันให้อะไรๆ มาอีกแยะเลย ***

Drum Session JAZZ BOP DRUMS LP 45 RPM Audiocheck japan

[PANGPOND]

ผมก็ได้มาแผ่นนึงครับคุณไทเอาแผ่นลินจงไปแลกมา.....55555...หวานๆ หน้าแรกแทรคหลัง...กลองตีซะหูอือเลย ไม่น่าเชื่อว่า 2A3 ของผมมันจะมีไดนามิคได้ขนาดนี้ครับ....หากันให้เจอนะครับแผ่นนี้....ชายใหญ่ยกนิ้วให้

[xthaix]

เจอเวอชั่นแผ่นดำมาครับ เอารูปมาให้ดู ในอีเบย์ยังบิดไม่เสร็จเลยครับแผ่นนี้
คาดว่าไม่ใช่ Limited Edition แต่สปีด 45 เหมือนกัน 

*** ล่าสุดเริ่มงงครับ บางคนว่าเป็น Limited Edition เหมือนกัน ***

[paganini]

Artist: The Dave Brubeck Quartet (TDBQ)
Album: Time Further Out: Miro ReFlections
Columbia Stereo

หายไปนานเอาแผ่นมาฝากทีต้องให้จุใจหน่อยนะครับ

   สำหรับแผ่นเสียงชุดนี้ชื่อวงคงคุ้นเคยกันดีคือวง เดอะ เดฟบรูเบค ควอเต็ต ซึ่งมีเดฟบรูเบ็คเล่นเปียโนเป็นแกนนำ และขับเคลื่อนวงโดยพอล เดสมอล ผู้เล่นแซกโซโฟน เป็นผู้ปิดทองหลังพระให้กับวงอย่างแท้

   คนส่วนใหญ่รู้จัก TDBQ จากชุด Time Out อันโด่งดัง แล้วเพลงนี้อีกนั่นแหละครับที่พอล เดสมอลเป็นคนแต่ง…

   แผ่นเสียงชุดนี้ผมได้มาตอนเริ่มสะสมแผ่นใหม่ ๆ ตอนนั้นยังไปซื้อที่ฟอร์จูน ไปรื้อ ๆ ที่ร้าน NIK อยู่นานสองนาน ก็ได้มาสองแผ่นโดยมีแผ่นชุดนี้ติดมาด้วยในราคาไม่แพงครับ คุณนิคแกดูแผ่นแล้วก็คำนวณเอาจากสายตา อิ ๆ (แกทำอย่างงั้นจริง ๆ นะ) ที่ผมตัดสินใจซื้อแผ่นนี้เพราะว่าประการแรกรู้จักวง TDBQ มาก่อนหน้านั้น รู้ว่าวงนี้เป็นแจ๊สแบบ West Coat กูรูแจ๊สอย่างสิเหร่กล่าวว่าพวกแจ๊สแถบ West Coat เป็นพวกสายลมแสงแดด หมายถึงดนตรีอ่อนเบา นุ่มนวล ชวนฝัน ยิ่งเล่นโดยคนขาวด้วยแล้วอารมณ์แบบแอฟริกันชนประเภทดนตรีแฝงด้วยการถูกกดขี่ การเรียกร้องอิสรภาพ ความเจ็บปวด และยาเสพติด พวกเวสต์โคสต์เขาไม่ทำกัน ดังนั้นจึงเชื่อขนมกินได้เลยว่าแผ่นเสียงชุดนี้เหมาะกับผู้เริ่มต้นฟังเพลงแจ๊สแน่นอน ประการที่สองที่ผมซื้อแผ่นเสียงชุดนี้เป็นเพราะว่า TDBQ เอาภาพเขียนของ ฆวน มีโร มาเป็นหน้าปกและยังตั้งชื่ออัลบัมทิ้งท้ายเอาไว้ว่าได้แรงกระทบมาจากบิ๊กอาร์ตติสอย่างมีโรไม่มีสิ่งใดปกปิดแรงบันดาลใจอันยิ่งใหญ่นี้ได้

   พอเอามาเปิดฟังก็เป็นเช่นนั้นจริง ๆ ครับ แต่ที่ผิดคาดคือ ผมก็เพิ่งรู้ว่าแม้ TDBQ จะเป็นพวกเวสต์โคล์ต ทว่าพวกเขาเป็นแจ๊สคนขาวที่ชอบทดลองอะไรใหม่ ๆ หรือเล่นอะไรใหม่ ๆ เสียด้วย

   ดนตรีชุดนี้ก็เช่นกันมีทั้งลีลาฟังไพเราะ และดนตรีทดลองตามแบบของพวกเขา โดยเฉพาะเหล่าออดิโอไฟล์ที่ชื่นชอบการบรรเลงกลอง หรือโซโลกลองแล้วไม่ผิดหวังแน่ในเพลง Far More Drums ซิสเต็มใครไดนามิกเสียงเบสดี ๆ ฟังเพลงนี้แล้วรับลองว่าสะเทือนแน่ครับ ในหน้าสองยังมีเพลงสำหรับคนที่ชอบทดสอบเครื่องเสียงอีกหลายเพลงด้วยกัน รับรองว่าไม่ผิดหวัง ประเภทเสียงปรบมือพร้อม ๆ กัน หรือเสียงที่วิ่งจากลำโพงซ้ายไปขวา

   สำหรับแผ่น Columbia ชุดนี้ของผมเป็นแผ่นธรรมดาครับคือ Lable เป็นสีส้มแดงรายล้อมด้วยตราโคลัมเบียสีเหลือง ถ้าไม่ซีเรียสเรื่องตราออริจินอนมากนัก ผมคิดว่าตราโคลัมเบียยุคนี้ยังผลิตแผ่นเสียง RsIssue ใช้ได้นะครับไม่ได้ขี้เหร่แต่ประการใด แต่หลังจากตรานี้ไปแล้วค่อยว่ากันไปเป็นเบอร์ ๆ

Sound 8/10
Music 7/10

[paganini]

กระทู้ชัก Load ช้า สงสัยต้องเปิดอีกกระทู้นึงเสียแล้ว

แผ่นชาลี เบิร์ด ชุดนี้ ไวนีลเป็นสีขาวสวยงาม นอกจากไวนีลสีขาวแล้ว แผ่นเสียงชุดนี้ยังบันทึกมาเป็นสปีด 45 rpm ด้วย ทำให้เสียงดนตรีมีแรง และพลังมากกว่าสปีด 33 rpm พอสมควร ใครที่ฟังสปีด 45 บ่อย ๆ แล้ว กลับมาฟัง 33 รับรองว่ามันจะฟังดูหนืด ๆ หน่อย ใครเป็นแบบผมบ้างไม่รู้นะ

[paganini]

Artist: Charlie Byrd
Album: Direct Disc Recording
Speed: 45rpm
 Crystal Clear Records

หลังจากหายไปนาน เดือนนี้กลับมาอัพเดตแผ่นเสียงน่าฟังบันทึกเสียงดีกันอีกครั้ง แผ่นนี้คุณดาวเหนือและก็คุณไทเปิดประเด็นไปก่อนหน้านี้แล้ว ผมมาเก็บตกรายละเอียดกันอีกทีนะครับ
   แผ่นเสียงชุดนี้เป็นผลงานของชาลี เบิร์ด นักกีตาร์แจ๊ส ที่มีผลงานโดดเด่นบนถนนสายแจ๊สพอสมควร เบิร์ดถือเป็นอีกหนึ่งตำนานนักดนตรีแจ๊ส โดยเฉพาะเครื่องดนตรีคู่ชีพของเขา สำหรับผลงานชุดนี้เป็นการจัดทำขึ้นเป็นพิเศษ โดยสังกัด คริสตัลเคลียร์เรคคอร์ด ซึ่งมีชื่อเสียงในการผลิตแผ่นประเภทออดิโอไฟล์ แผ่นชุดนี้ใช้วิธีการบันทึกเสียงในแบบ Direct To Disc หมายความว่าเป็นการบันทึกเสียงโดยการเล่นพร้อมกันทั้งวง แล้วบันทึกต้นฉบับด้วยแผ่นเสียงต้นฉบับ วิธีการบันทึกแบบนี้ค่อนข้างยุ่งยากมาก เพราะต้องจัดไมค์ มิ๊กเสียง และบันทึกรวดเดียวตลอดทั้งแผ่นเสียง นั่นหมายความว่านักดนตรีเล่นผิดพลาดไม่ได้เลย จึงเหมือนการแสดงสดในห้องบันทึกเสียงไปกราย ๆ นั่นเอง
   สังกัดที่ชอบบันทึกเสียงในแบบนี้อีกบริษัทคือ Sheffield lab นั่นเอง
   ข้อดีของการบันทึกเสียงแบบ Direct To Disc คือ ดนตรีมีความสด มีความเป็นธรรมชาติมาก เวทีเสียงโอบล้อมคล้ายนั่งฟังในสตูดิโอ
   ส่วนข้อเสียคือขั้นตอนบันทึกเสียงที่ยุ่งยากและผิดพลาดไม่ได้เลยแม้แต่ขั้นตอนเดียว เพราะความผิดพลาดอาจจะทำให้การบันทึกเสียงในครั้งนั้นห่วยไปเลยก็ได้  และสิ่งสำคัญคือแผ่น Direct To Disc ไม่ใช่ว่าบันทึกเสียงได้ดีทุกแผ่น
   กลับมาที่อัลบัมนี้กันต่อ นักดนตรีที่มาร่วมบรรเลงในอัลบัมนี้นอกจาก Charle Byrd จะเล่นกีตาร์แล้ว ยังมีJoe Bryd เล่นเบส Wayne Phillips ตีกลอง Paula Hatcher เป่าฟลู๊ต และ Bill Reichenbach เป่าทรอมโบน
   ดนตรีในอัลบัมนี้มีกลิ่นอายแบบบอสซาโนวา (เพลงในหน้าสองทั้งหมด) ซึ่งเป็นแนวทางถนัดของเบิร์ดอยู่แล้ว ส่วนเพลงเด่นที่สุดในอัลบัมนี้ผมยกให้ Old Hymn เพลงที่สองในหน้าแรก ดนตรีของเพลงนี้ออกไปในแนวอีสานหน่อย ๆ ไม่เชื่อลองฟังดูครับ บางคนอาจจะบอกว่าช่วงที่ดนตรีโหมพร้อม ๆ กันเสียงมันออกจัดไปนิด แต่ตำแหน่งเครื่องดนตรี รูปวง เวทีเสียงนั้นชัดเจนมาก ผมเคยฟังเพลงนี้ครั้งแรกตอนไปฟังเครื่องเสียงบ้านคุณศักดิ์วุฒิ วิเศษมณี โดยแผ่นเสียงเป็นของเฮียโกวิท ตอนนั้นผมยังเพิ่งเริ่มเล่นแผ่นเสียงใหม่ ๆ ก็ไม่ค่อยรู้เรื่องอะไร รู้อย่างเดียวคือตอนโซโล่กลองตั้งแต่กลางเพลงจนจบเพลงนั้น เสียงกลองเต็มไปด้วยไดนามิกที่ยอดเยี่ยม จังหวะเบา ค่อย และแรงนั้นทำได้ยอดเยี่ยมมาก ใครที่ชอบฟังเสียงโซโล่กลองเพลงนี้เพลงเดียวก็คุ้มแล้วครับ
   ส่วนเสียงฉาบเสียงฟลู๊ตก็ทำได้ดีไม่แพ้กัน
   สำหรับคนที่ชอบสะสมแผ่นเสียง แผ่นเสียงชุดนี้ยังจัดทำเป็นแผ่นเสียงสีขาวที่ดูมีเสน่ห์ไม่น้อย เรียกได้ว่าได้ทั้งเพลงเพราะและแผ่นเสียงสีสวย
   คนที่เพิ่งเริ่มหัดฟังเพลงแจ๊ส ชาลี เบิร์ดชุดนี้ก็เป็นอีกชุดที่น่าสนใจนะครับ สำหรับผมได้แผ่นนี้มาจากในอีเบย์ครับ ราคาไม่แน่นอน ตอนผมบิด ไปเจอจังหวะที่มีคนแข่งบิดพอดีจึงได้ราคาที่สูง ส่วนคนไทกับคุณโอบจังหวะดีกว่าครับได้มาในราคาที่ถูกมาก อย่างว่าแหละครับเรื่องบุญวาสนาแบบนี้มันแข่งกันไม่ได้จริง ๆ

Sound 9-10/10
Music 7/10

[paganini]

แผ่นคาราบาวของคุณอำพลชุดนี้ วงการแผ่นเสียงเพลงไทยถือเป็น 10 อรหันต์ ที่เขาตามหากันอยู่เหมือนกันนะครับ  dd

[DIY Man.]

อันนี้เป็นของพี่ปู(แค่นั้น.. ) จำได้ว่าเพราะดี (กำลัง In love ตอนนั้นเมื่อ 10 กว่าปีมาแล้ว...55555) เก็บไว้นานมากแล้ว ไม่รู้ได้มาจากไหน??? ต้องขอนึกก่อน นอกนั้นของผมก็เป็นพวกเพลงฝรั่งยุค 60's แผ่น RCA เลยก็มี กะว่าจะเอาตะปูตอกผนังหรือเจาะรูที่แผ่นแขวนไว้ในห้องฟังเพลงคงจะสวยแปลกดี

[DIY Man.]

ล่าสุดผมบิดได้ KEITH JARRETT The Koln Concert มาแล้วครับ  เอ่.... จะเป็นกระทู้อวดแผ่นไปรึเปล่าเนี๊ยะ ไงก็อย่าเพิ่งหมั่นไส้กันเด้อ... คนมานดีจัย 

                  เห็นของพรรคพวกแล้วก็แอบกลับไปเปิดกรุผมงัดแผ่น LP เอาออกมา Show มั่งครับ 

[xthaix]

มีคน pm มาว่าอยากดูเนื้อขาวๆ ผมเลยจัดการเอามาให้ดูเพิ่มครับ ถ่ายกลางคืนแสงเลยไม่ค่อยแจ่มครับ ต้องปรับช่วย...

[xthaix]

แผ่นที่คุณดาวเหนือกล่าว ต้องยกเครดิตให้คุณปอครับ เป็นผู้แนะนำไว้ก่อน 
ผมเลยตามหามาจนได้ ตอนนี้เท่าที่ทราบมี คุณปอ คุณดาวเหนือ และผมครับ..
ล่าสุดคุณ MasterAT ได้มาแล้ว แต่ของยังไม่ถึง....

ส่วนเรื่องคุณภาพเสียง ต้องยอมรับครับว่าแผ่นนี้เสียงดีมาก ขนาดชุดที่ผมเล่นไม่ได้ดีอะไร แต่ฟังออกเลยว่าแตกต่างจากแผ่นปกติทั่วไปมากครับ ยังอยากหาแผ่นสปีด 45 อื่นๆ มาลองอีกครับว่า มันเกี่ยวแค่ว่า สปีดต่างกันเลยมีผล หรือมีเหตุผลอื่นร่วมด้วย

ตอนนี้ผมยังฟังแบบผ่านๆ ครับ ไว้มีอารมณ์ร่วมดีๆ เมื่อไหร่ คงได้สาระมากกว่านี้...

รูปนี้ไปขมายเขามาลงครับ....

[ดาวเหนือ]

ผมไม่มีกล้องนะครับ

แต่อยากแนะนำแผ่นนางฟ้า

Charlie Byrd Direct Disc Recording

เป็นแผ่นเสียงสีขาว....ขนาด 12 นิ้ว แต่Speed 45 ครับ

ผมเป็นผู้ที่พึ่งเริ่มฟังดนตรี Jazz แผ่นนี้ฟังครั้งแรกก็ไฟเราะแล้วครับ...บันทึกเสียงดี

ผมคงเขียนไม่เก่งและไม่มีรูปรอให้คุณไท และ คุณpaganini เอารูปมาให้ชม และให้ข้อมูลเพิ่มเติมนะครับ

[xthaix]

พอดีผมไปอ่านเจอในหนังสือ CD Guide Volume.1 น่ะครับ ภาพปกเดียวกัน แต่รายละเอียดต่างกันนิดหน่อย คือมันเป็นปกเวอร์ชั้นซีดีน่ะครับ เลยสงสัยว่าใช่แผ่นเดียวกันไหม... เวอร์ชั่น CD เขาให้เครดิตไว้ดีมากครับ Song : 10  Sound : 10

อ้อ ผมไปหาข้อมูลมาแล้ว แผ่นเสียงมี 12 เพลง แผ่น CD มี 18 เพลงครับ มีเพลงซ้ำกันแค่ เพลงที่ 13-18 แสดงว่า เพลงที่ 1-12 อาจเอามาจากแผ่นเสียง Volume.1 ก็ได้ครับ สงสัยผมต้องไปหาแผ่นเสียงมาอีก ค้นเจอว่ามีอยู่หลาย Volume เลยครับ...

[paganini]

ต้องขอโทษด้วยครับ ช่วงนี้มีงานสัปดาห์หนังสือ ทำให้ผมต้องไปช่วยที่บู๊ธทุกวัน เมื่อกลับมาประจำการแล้วผมจะรีบมารายงานนะครับ เพราะมีแผ่นน่าฟังรอคิวอีกหลายแผ่นครับ

ส่วนแผ่นที่คุณไทถาม PERSUASIVE PERCUSSION VOLUME 2 ผมไม่เคยฟัง แต่มีแผ่นเสียงของสังกัดนี้ ถือว่าใช้ได้ครับ แต่หายากหรือเปล่าไปทราบ รู้สึกว่าผมจะมีแผ่นแรกด้วย แต่อยู่ในกองที่ยังไม่ได้ชำระล้างครับ

[xthaix]

โอ้ ขอบคุณมากครับ แผ่นนี้ผมได้มาแล้วครับ ของยังไม่ถึง 

ขอสอบถามแผ่นนี้ด้วยเลยครับ ได้มาพร้อมกัน...

PERSUASIVE PERCUSSION VOLUME 2

แผ่นนี้เขาหายากจริงไหมครับ คุณภาพเสียงเป็นไงบ้างครับ 

[Huapee]

ขอตอบแทนครับ  แผ่นี้บอกได้คำเดียวว่าสุดยอดครับ อีกชุดหนึ่งที่ชอบมาก คือ Traffic form Heaven ครับ ส่วนแผ่นนี้ผมให้ 9/10 ครับ

[xthaix]

ช่ายครับ เงียบไปเลย เข้าใจว่าคุณปอไปออกงานแสดงหนังสือฯ หรือเปล่าครับ....

ถือโอกาสถามแผ่นนี้ครับ คราวก่อนคุณดาวเหนือถามผมว่าดีไหม..
ผมก็บอกแกไปว่า ผมจำได้แต่แผ่นอื่นครับ เช่นแผ่น rickie lee jones-the magazine lp
แต่แผ่น ที่คุณดาวเหนือถาม ม่ายเคยเห็นครับ

เลยขอถามคุณปอว่าแผ่นนี้ดีไหมครับ
RICKIE LEE JONES Self-titled LP

[paganini]

จากการฟังทั้งสองแผ่นแบบ A-B เทสต์ พบว่าเสียงทั้งสองแผ่นแทบไม่มีอะไรต่างกันแม้แต่น้อย คือถ้ามีก็เล็กน้อยมากครับ เสียงของแผ่นเยอรมันจะฟังนวลกว่านิดนึง

ส่วนแผ่นที่เป็น label แบบดอกผักบุ้งจะเป็นยังไง เอาไว้รอให้ได้มาก่อนนะครับค่อยว่ากัน หรือถ้าใครมีแล้วลองเอามาฟังเทียบกันดูครับ

[paganini]

สำหรับ Label ของ  sheffield lab สองแผ่นที่ผมมีนั้น เป็น label เดิมของยี่ห้อนี้ ส่วนลาเบลที่เราคุ้นเคยประจำคือตราที่เป็นดอกผกบุ้งสีเขียว

ผมพิจารณาหน้าปกของทั้งสองแผ่น ไม่มีอะไรแตกต่างกันเลย รวมทั้งสีที่พิมพ์ด้วย

ตรงลาเบลต่างกันสองจุดครับคือ มีกันคนละสี สีแดง กับสีขาว

ต่างกันจุดที่สองคือ ตรงกลางลาเบลสีแดงจะเขียนว่า Print in USA กับ Press in German

ส่วนสีขาว จะเขียนว่า Print in USA เท่านั้น

เข้าใจว่าเป็นแผ่นที่ผลิตพร้อมกัน เวลาเดียวกัน แต่แผ่นสีแดงนำออกไปขายในยุโรป ส่วนแผ่นสีขาวขายในอเมริกา

[paganini]

สุดสัปดาห์นี้ผมขอแนะนำแผ่นที่หลายท่านคุ้นเคย เป็นแผ่น Audiophile ที่หาง่าย คุ้มค่า ราคาไม่แพงมาให้ท่านได้ซื้อมาฟังทดสอบซิสเต็มกันให้หนำอารมณ์ แต่ที่พิเศษคือ เผอิญผมได้มาสองแผ่น ซึ่งมี Label ต่างกัน...

Artist : lincoln mayorga
Album : volume III sheffield lab 1
Label : sheffield lab

สำหรับอัลบัมชุดนี้เป็นที่นิยมสำหรับคนเล่นเครืองเสียงอัลบัมหนึ่งเลยทีเดียว ประการแรกคือ การบันทึกเสียง ที่ใช้กรรมวิธี direct to disc อัดสดทั้งวง การตั้งไมค์จึงต้องแม่นยำมาก และเสียงที่ได้ยินจะต้องเหมือนก้องกังวานอยู่ในห้องบันทึก ผมสังเกตว่าอัลบัมทุกชุดของ sheffield lab จะมีความสด เสียงกลองเหมือนจริง ขณะที่เครื่องดนตรีเวลาโหมโรงทั้งหมดจะให้รายละเอียดที่ชัดเจนมาก ตำแหน่งชิ้นดนตรีมีอิมเมจที่จับตัวมันได้

ส่วนการมิกเสียงก็เป็นหน้าที่ของ Drug Sax เจ้าเก่ามือเก๋า เชื่อขนมกินได้ครับ

เพลงที่นำมาเล่นในอัลบัมนี้เป้นเพลง Pop เลพงจากละครบอร์ดเวย์ ทำมาเรียบเรียงเสียงประสานเป็น Contempolary หรือปีอปแจ๊สที่ฟังง่ายไพเราะ ท่วงทำนองอ่อนหวาน แทรคแรกและแทรคที่สองในหน้า A ถือเป้นสุดยอดของอัลบัมชุดนี้ครับ

แผ่น sheffield lab ราคาขายไม่ได้แพงมากมายนะครับ ราคาอยู่ที่ 900-1500 ตามสภาพ ใครขายแพง ๆ แสดงว่าตุ๋นครับ อย่าให้เขาตุ๋นจนเปื่อยละกัน

Music 8/10
Sound 9/10

[paganini]

ภาพนี้เป็นแผ่น 180 Gram แผ่นใหม่ที่ผมซื้อมา ผมตัดสติ๊กเกอร์เก็บเอาไว้ครับ เพราะพลาสสติกชีลแบบบางมันเก็บเอาไว้ไม่ได้ เพราะหน้าปกเป็นแบบ พับสองหน้า จึงจะเป็นต้องฉีกพลาสสติกชีลออก

[paganini]

ส่วนภาพนี้ เป็นแผ่นบลูโน๊ต ญี่ปุ่น แต่ดันไม่มีโอบิเหมือนพวกทั่วไป แต่ว่ามีสติ๊กเกอร์ Label ติดอยู่บนพลาสสติกที่ชีลมาบนหน้าปกแบบบาง ตอนที่ผมซื้อมา คนที่ขายต่อเขาตัด Label นี้แล้วแนบมาให้ผมด้วย ผมก็เอามาแนบเอาไว้บนปกไม่ให้มันหาย

[paganini]

ส่วนในภาพข้างล่างนี้
ผมแกะพลาสติกที่ชีลออกตามรอยปะ ซึ่งพลาสติกที่ชีลมีสติ๊กเกอร์ของแผ่นรุ่นนี้อยู่ ผมไม่ทิ้ง และอยากให้มันสมบูรณ์ ส่วนอีกภาพเป็นใบแทรก และโพสคาร์ดที่แนบมาในแผ่น เก็บเอาไว้เถอะครับ ไม่เสียหาย

[paganini]

ตอนนี้ขอพักเรื่องแนะนำแผ่นเสียงสักตอนนะครับกันเบื่อ
แรก ๆ ผมตั้งใจจะแนะนำแผ่นเพลงไทยด้วย แต่นึกไปนึกมา แผ่นเสียงเพลงไทยผมมีไม่มาก แล้วอีกอย่างราคามันไม่มีมาตรฐาน มันขึ้นอยู่กับว่าตลาดกำลังปั่นแผ่นไหนอยู่ ผมเลยคิดว่าจะไม่เขียนถึงแผ่นเพลงไทยครับ ส่วนแผ่นเพลงไทยที่บันทึกดี ๆ มีน้อยมาก ส่วนใหญ่อยู่ในระดับมาตรฐานเท่านั้น แล้วบางทีในแผ่นเดียวกัน ความแตกต่างกันก็เห็นได้ชัด

สำหรับวันนี้ผมอยากนำเสนอเรื่องราวของการสะสมแผ่นเสียงนิดหนึ่งครับ เป็นเกร็ดเล็กเกร็ดน้อย...

หากจะพูดว่าคนฟังเพลงจากแผ่นเสียง ส่วนหนึ่งเป็นนักสะสม (Collector) ด้วยในคราวเดียวกันก็ไม่ผิด แน่นอนครับ เราฟังเพลงเป็นหลัก แต่แผ่นเสียงมันมีความรู้สึกมากกว่า มีสิ่งให้สะสมมากกว่า มีคุณค่าทางจิตใจมากกว่า ฟอร์แมตอื่น ๆ

แผ่นเสียงที่ผมซื้อทั้งมือสองและมือใหม่ ผมมักจะเก็บสติกเกอร์ที่ติดอยู่บนพลาสติกชีล แผ่นแทรก โปสการ์ด หรืออะไรก็ตามที่ติดอยู่ในแผ่นเสียงทุกอย่างเอาไว้ให้เหมือนเดิมมากที่สุด

ทำไมเป็นแบบน้นครับ เพราะแผ่นเสียงแต่ละล๊อต จำนวนผลิตมีจำนวนจำกัด ผลิตออกมาไม่มาก การผลิตใหม่แต่ละครั้งก็มักจะแตกต่างกันในเรื่องใบแทรก ลาเบล รวมถึงสติกเกอร์ ซึ่งตรงนี้ถ้าเราเป้นคนละเอียด การเก็บเอาไว้ให้เหมือนเดิม ทำให้แผ่นมีค่าไปโดยปริยาย และในแง่ของการสะสม มันทำให้ผู้สะสมพอใจกับความสมบูรณ์ของแผ่น

ผมเป็นคนหนึ่งที่ชอบแผ่นเสียงที่ผลิตในญี่ปุ่น นอกจากคุณภาพแผ่นเสียงจะดี และของผลิตในญี่ปุ่น 80% มีความละเอียดอ่อน มีความปราณีต แผ่นเสียงญี่ปุ่นจะมีความแตกต่างจากที่อื่นตรงใบแทรกจะเป็นภาษาญี่ปุ่น แต่สิ่งที่มีค่าที่สุดของแผ่นญี่ปุ่นคือ OBI (โอบิ) โอบิหมายถึงสายคาดกิโมโน ผลิตภัณฑ์ของญี่ปุ่นจึง มักจะมีโอบิมาให้ทั้งสิ้น โอบิที่เห็นชัดในผลิตภัณฑ์ต่าง ๆ เช่นหนังสือ ซีดี และแผ่นเสียง

โอบินอกจากจะมีคำโฆษณาสินค้าแล้ว นักสะสมแผ่นเสียงญี่ปุ่นถือว่าถ้าแผ่นญี่ปุ่นที่สมบูรณ์ต้องมีโอบิครับ ดังนั้นใครที่ซื้อแผ่นญี่ปุ่นมา อย่าได้เอาโอบิทิ้งหรือเอาออกนะครับ มันมีค่ามาก ๆ

รูปที่แนบมาตามลูกศรคือ OBI

[xthaix]

http://cgi.ebay.com/MAROON-5-Songs-About-Jane-LP-New-Vinyl_W0QQitemZ4834913165QQcategoryZ306QQssPageNameZWDVWQQrdZ1QQcmdZViewItem#ebayphotohosting

Bid ได้เลยครับ....

[poppy]

อีกสักอัลบัม กะ เพลงร้อง สไต irish voice or celtic voice... collected เสียง ของ mary Black เย็น ยะเยือก บวกกะ ชิ้นดนตรี น้อยชิ้น  ทำให้รุ้สึกถึงกลิ่นไอของความหนาวเย้น ( ผมคิดไปเองอะ) 

เพลงเป้นภาษาอังกฤษ บางเพลงก็ ฟังไม่ออก น่าจะเป็นภาษา  Gaelic แต่ก็ไพเราะดี    สรุปว่าถ้าเป็น แควน ๆเดอะคอร ไม่น่าจะผิดหวัง  จริง ๆผมหา แผ่น ของ maroon 5 มีเปล่าไม่รุ้ ผมชอบเกือบทุกเพลงเลยอะใครมี แผ่น LP  พอ

แบ่งขายได้ บอกหน่อยนะจะ 

[poppy]

มาแจม ผมแนะนำแผ่น โมบาย MFSL 0006 John Klemmer - album touch..

เป็นอัลบัมที่เห็นบ่อยสุด เพลงฟังสบาย ถึงสบายมาก ๆ เสียงเป่านุ่มนวล ชวนฝัน  ผมเผลอหลับบ่อยๆ   

หายากสักหน่อยในตลาด ราคาก็ไม่มิตรภาพนัก  มีเพื่อนผมบอกว่า ชุดที่อัดจาก  abc เสียงดีกว่าแต่ผมม่เคยฟัง ครับ
 


 

[paganini]

ปกในพิมพ์สองด้าน ด้านหนึ่งเป็นเนื้อร้อง อีกด้านเป็นรูปพระจันทร์และรวงข้าว

[paganini]

Artist : Neil Young
Album : Harvest Moon
Label : Reprise: Warner Brother: German

นีล ยัง เป็นนักดนตรีชาวแคนาดา ที่มาโด่งดังในอเมริกาในสายโฟล์คร็อค โดยเฉพาะวงโฟล์คร็อคคลาสสิกตลอดกาลอย่าง Crossby Still Nash and Young กลายเป็นหนึ่งในตำนานเพลงที่นักฟังทุกคนต้องผ่านหู ผ่านเสียง กันมาไม่มากก็น้อย

สำหรับอัลบัมที่จะแนะนำเป็นอัลบัมที่ค่อนข้างหายากสำหรับฟอร์แมตที่ผลิตเป็นแผ่นเสียง แม้ว่าอัลบัมของ Young ชุดอื่น ๆ ไม่ใช่ของหายากเลยก็ตาม ผมวิเคราะห์ว่าช่วงเวลา 1990 เป็นต้นมา แผ่นซีดีน่าจะครองตลาดทางด้านฟอร์แมตเพลงได้เกือบหมดแล้ว และผลิตแผ่นเสียงเลิกผลิตไปหลายโรงงาน แต่ตลอดช่วงเวลาที่ผ่านมา ดนตรีในยุค 90 เป็นดนตรีอัลเธอเนทีฟ ดนตรีกรั๊น รวมถึงอีเลคโทนิคครอบงำตลาดอยู่ต่อเนื่อง จนกระทั่งปี 1992 Neil Young ปล่อยอัลบัมภาคสองอย่าง Harvest อันเคยสร้างชื่อให้กับ Young ตั้งแต่ปี 1972 คือชุด Harvest Moon แม้จะเหมือนเป็นอัลบัมภาคสอง แต่แนวดนตรีที่สุขุมขึ้น เนื้อหามีความหนักแน่นขึ้น รวมถึงมีความลงตัวทางดนตรีมากกว่าอัลบัมชุด Harvest ต่างก็ตรงที่ความสดใหม่ในชุดนี้ขาดหายไปมาก ซึ่งเป็นธรรมดาสำหรับนักดนตรีที่ทำงานอย่างต่อเนื่อง

แต่อย่างไรอัลบัมนี้ออกมาประจวบเหมาะกับเวลาเป็นอย่างมาก ท่ามกลางดนตรีไฟฟ้าที่รกหู นีล ยัง กลับเลือกออกอัลบัมที่บันทึกด้วยดนตรีอคูสติก และกลับไปหารากเหง้าความเป็นดนตรีโฟล์ค ดนตรีที่นุ่มนวลชวนฟังนี้เองทำให้นีล ยังกลับมาเป็นขวัญใจแฟนเพลงอีกครั้ง และปลุกให้กระแส MTV Unplugge ให้ยิ่งแรงขึ้น ชนิดที่วงดนตรีไหนไม่ได้รับเชิญไปเล่น MTV Unplugge ต้องถือว่าตกกระแสในช่วงเวลาดังกล่าว และในปีถัดมา นีล ยัง ก็ออกอัลบัมคอนเสิร์ตอัลปลั๊ก ของเอ็มทีวีด้วยเช่นกัน

เป็นที่น่าแปลกคืออัลบัมนี้ที่อเมริกา ไม่ผลิตฟอร์แมตเป็นแผ่นเสียง แต่อีกฟากฝั่งหนึ่งของอเมริกาคือทวีปยุโรปประเทศเยอรมัน กลับเป็นผู้ผลิตแผ่นเสียงชุด Harvest Moon แต่เพียงผู้เดียว จนกระทั่งในปัจจุบันก็ยังไม่มี Reissue ของอัลบัมนี้ออกมาเลยก็ตาม จึงทำให้ Harvest Moon ที่เป็น LP กลายเป็นของหายากไปโดยปริยาย นาน ๆ ทีจึงจะมีคนเอามาปล่อยใน Ebay แม้ราคาของมันจะยังไม่สูงระดับ 100-300 $US แต่เชื่อแน่ว่าคุณประมูลแผ่นเสียงชุดนี้มาไม่ได้ง่าย ๆ แน่ครับ

สำหรับคุณภาพการบันทึกเสียงนั้นถ้าเทียบการบันทึกเสียงในคุณภาพสูงแบบ Audiophile อัลบัมนี้อาจจะไม่ถึงมาตรฐานนั้น แต่ว่าโดยรวมแล้วทำออกมาได้มาตรฐานของแผ่น Commercial ทุกประการ

Music/Song 9/10
Sound 7/10

[paganini]

แผ่นเสียงสองแผ่นนี้ มีทั้งข้อดีข้อเสียนะครับคือ ไดดามิกนั้นดีมาก แต่ผมรู้สึกว่าปลายเสียงแหลมไม่ดีนัก อย่างที่ผมบอก การบันทึกเสียงเพลงคลาสสิกทำได้ยากกว่าเพลงแจ๊สมาก และเพลงที่จะเลือกมาบันทึกมีข้อจำกัดหลายอย่าง ตั้งแต่เรื่องเวลาของเพลงนั้น ๆ ด้วย รวมถึงอคูสติกในห้องบันทึกเสียงด้วย

แผ่นเสียงสองแผ่นนี้น่าจะหาได้ในอีเบย์ในราคาไม่แพงมากนักนะครับ สำหรับคนที่ชอบเพลงคลาสสิกที่บันทึกเสียงไดนามิกแรง ๆ

ภาพที่สองเป็นซองในของแผ่นเสียงชุดนี้

[paganini]

แผ่นเสียงสองแผ่นเสียงต่อไปนี้ขาดนตรีคลาสสิก โดยเฉพาะผู้ที่ชื่นชอบแผ่นคลาสสิกแบบ Audiophile

แผ่นแรก
SMETANA :The Moldau
SIBELIUS : Finlandia

แผ่นที่สอง
Wagner : Lohiegrin/ Flying Ducthman / Die Meistersinger / Parsifal

ทั้งสองแผ่น Conducts โดย  Herbert Von Karajan โดยวง  Berlin Philharmonic

แผ่นเสียงสองชุดนี้บันทึกมาเป็นสปีด 45 RPM สังกัด Angel’s Sonic Series ซึ่งสังกัดนี้ไปซื้อลิขสิทธิ์ผลงานของ EMI มาผลิตใหม่ เป็นสปีด 45

ดนตรีคลาสสิกกับสปีด 45 ถือเป็นของไม่ค่อยชอบกัน เนื่องมาจากดนตรีคลาสสิกซึ่งมีความยาวเพลงค่อนข้างมากน้น ถ้าจะบันทึกแผ่นเสียงสปีด 45 จะต้องใช้แผ่นเสียงต่อกันหลายแผ่น ผมนึกไม่ออกว่าถ้าแผ่นเสียงสปีด 45 บันทึกเพลงซิมโฟนี่หมายเลข 9 ของบีโธเฟ่น จะกินแผ่นเสียงไปกี่แผ่น

ดังนั้น Angel’s Sonic Series จึงเลือกเพลงที่เป็นท่อนสั้น ๆ นำมาบันทึกใหม่ ซึ่งสองแผ่นนี้ก็เช่นกัน

แผ่นแรก หน้าแรก SMETANA เพลง The Moldau เป็นเพลงที่นิยมนำมาเล่นกันมากพอสมควร เพราะเป้นดนตรีที่มีลีลาไพเราะสวยงาม ผมมีเพลงนี้ของ Smetana แต่เป้นแผ่นซีดีของ Chesky ซึ่งเล่นกันคนละสไตล์กับวง Berlin Philharmonic Orchestra เป็นอย่างมาก เพราะลีลาของ BPO ที่มี Karajan เป็นผู้ควบคุมวง นั้นออกลีลาดุดันมากกว่าโรแมนติก ถ้าถามว่าผมชอบแบบไหน มชอบแบบของ Chesky มากกว่า แต่แผ่นเสียงของ Angel's Sonic ผมเข้าใจว่าเขาตั้งใจที่จะเลือกเพลงคลาสสิกที่บันทึกให้มีสุ้มเสียงออกมาในลักษณะไดนามิกที่แรง

แต่อย่างไรก้ตาม Version นี้ก็ให้อารมณ์เพลงไปอีกแบบ ส่วนเพลงที่สองในหน้าบี เป็นผลงานของ SIBELIUS ในเพลง Finlandia ผมไม่ใช่แฟนเพลงของ Sibelius จึงไม่มีความเห็นเรื่องแนวดนตรี แต่ดนตรีเล่นในแบบเยอรมันคลาสสิกโดยแท้ โดยเฉพาะลีลาและการประสานงานของวงทำไอย่างดี

ส่วนแผ่นที่สอง เป็นผลงานของคีตกวีอย่าง Wagner ทั้งหมด เพลงทั้งหมดตัดมาจากอุปรากรในท่อนต่าง ๆ Wagner เองเป็นคีตกวีชื่อดังของเยอรมัน เมื่อ BPO นำมาเล่นได้อารมณ์ความรู้สึกเป้นอย่างมาก โดยเฉพาะช่วงโหมโรงกันทั้งวงฟังแล้วสะใจมากครับ

โดยเฉพาะเพลง Lohiegrin ของแผ่นที่สอง การบันทึกเสียงทำได้อลังการมาก ผมไม่ค่อยได้ยินเพลงคลาสสิกบันทึกเสียงดี ๆ โดยเฉพาะวงออร์เครสตร้าด้วยแล้ว ไดดามิกมักจะออกมาอั้น ๆ แต่แผ่นเสียงสองชุดนี้เรื่องไดดามิกหายห่วง วงดนตรีใหญ่มาก การแยกแยะกลุ่มเครื่องดนตรีทำได้อย่างชัดเจนจะแจ้ง โดยเฉพาะ Lohiegrin นั้นกลุ่มเครื่องสายอย่างไวโอลิน-วิโอลาซึ่งอยู่ด้านซ้าย และกลุ่มเชลโลและเบสด้านขวา โดยมีเครื่องเป่าอยู่ด้านหลัง

Song : 8/10
Sound : 8/10

[paganini]

Label ของบลูโน้ต นั้นเป็นลาเบลเดียวที่ดูง่ายมากครับ

สำหรับแผ่น Original นั้น ขอให้สังเกตบน Label ดังนี้ครับ

1.ที่อยู่ของบริษัท จะเขียนเอาไว้ว่า Blue Note Reccord Inc - 47 West 63rd NYC

2.ตัวหนังสือด้านบนที่เขียนว่า Microgroove จะต้องเป็นตัวเขียนแบบเอียงเท่านั้น (ตามแบบในรูปที่ผมแนบมา)

3.ต้องมี Deep Groove ด้วยครับ ลืมไม่ได้เด็ดขาด

นอกจากนั้นถือเป็น Blue Note รุ่นต่อมาทั้งนั้นครับ

[paganini]

ขอต่อประเด็นกับคุณหัวปลีนะครับ ช่วยผมได้เยอะเลย
จริง ๆ แผ่น John Coltrane ชุด Blue Train นี้ผมว่าจะรีวิวเช่นกันแต่ไม่ใช่ช่วงนี้ แต่ไหน ๆ แล้วก็เอามาเล่าสู่กันฟังครับ ผมจะเสริมเกร็ดเล็กเกร็ดน้อยเกี่ยวกับแผ่นเสียงชุดนี้ เพราะการฟังเพลงแจ๊สนั้น บริบท "ชีวิตนักดนตรี" มีส่วนทำให้ฟังเพลงได้เข้าใจความรู้สึกเพิ่มขึ้นเป็นอย่างมาก

จอห์น โครเทรน บันทึกแผ่นเสียงให้กับสังกัดบลูโน๊ต เพียงแผ่นเดียวคือแผ่น  Blue Train เนื่องจากโครเทรนเคยสัญญาปากเปล่าและรับเงินสัญญานั้นมากับอัลเฟรด ไลออน ผู้ก่อตั้งบริษัทบลูโน้ตมาแล้ว จากนั้นโครเทรนก็ไปเซ็นสัญญากับสังกัดแผ่นเสียงเพรสติค แต่เขาก็กลับมาบันทึกเสียงให้กับบลูโน๊ตตามสัญญาสุภาพบุรุษ และอัลบัมนี้ก็กลายมาเป็นตำนานในเวลาต่อมา เป็นอัลบัมที่ขายดีแผ่นหนึ่งของบลูโน๊ต มีการรีมาสเตอร์หลายครั้งในห้วงเวลาหลากหลาย

สำหรับแผ่นของผม ผมหาแผ่นญี่ปุ่นไม่ได้ครับ เพราะประมูลสู้ฝรั่งไม่ได้ ส่วนแผ่น original Blue Note ราคาไม่ต้องพูดถึง ถ้าเป็นแผ่นใหม่กริ๊บราคาไม่น่าจะต่ำกว่า 100 $US ในที่สุดผมก็หาแผ่นที่มีคุณภาพดีระดับมาตรฐานได้แผ่นหนึ่งครับ

แผ่นของผมแผ่นนี้เป็นแผ่น Remaster เมื่อปี 1986 โดยกรรมวิธี DMM (Direct Metal Masterring) อันเป็นเทคโนโลยีของ Teldec แห่งเยอรมัน (แต่แผ่นนี้ผลิตในอเมริกานะครับ)

แผ่นเสียงรีมาสเตอร์แบบ DMM ฝรั่งเขาไม่ค่อยเล่นกันครับ (แต่คนไทยชอบเล่น) ราคาแผ่นรีมาสเตอร์แบบ DMM ก็เลยมีราคาไม่แพงนัก หรือถ้าจะซื้อก็ไม่น่าจะมีราคาแพงมากนัก

สำหรับเสียงก็อยู่ในมาตรฐานครับ ผมเคยได้แผ่นซีดีจากจีนแดงจากแม่สายมาฟังเทียบ สู้แผ่นเสียงไม่ได้แม้แต่ก้าวเดียวครับ ตอนนี้ผมพยายามจะหาแผ่นที่เป็นออดิโอฟลายมาฟังเทียบ หรือแผ่นจากญี่ปุ่นที่ผมชอบนกชอบหนา แต่ยังหาไม่ได้ครับเอาไว้ได้เมื่อไหร่จะรายงานทันที

ทั้งนี้แผ่นผลิตใหม่แบบ 200 G ของ Classic Records ทำออกมาสองเวอร์ชั่นครับคือ แผ่นที่เป็น Stereo กับแผ่น Mono ส่วนแผ่นสังกัด OJC (Original Jazz Classic) ผมไม่แน่ใจว่ามีการผลิตหรือไม่ถ้ามีก็จะเป็นแผ่นที่มีราคาย่อมเยาว์ที่สุด (ต่างประเทศ ขายแผ่น OJC เท่ากับแผ่นซีดีครับ)

[BAY]

ฟังเพลงไทยเบื่อแล้ว มาฟังเพลงจีนต่อ ไฉ่ ฉิน ทั้งสี่แผ่นนี้ไพเราะทุกแผ่นครับ ผมว่าหลายๆท่านต้องมี ซีดีกันมาบ้างแล้ว น่าหามาฟังครับ
และอีกแผ่นที่อยากแนะนำครับที่สุดของที่สุด ไพเราะทุกเพลง และที่สำคัญจากนี้ไปจะไม่มีอัลบั้มใหม่ให้เราได้ฟังกันอีกต่อไป เต้ง ลี่ จวิน เธอผู้เป็นตำนานไปแล้วครับ

[BAY]

สองแผ่นนี้ผมว่าเกิดเป็นคนไทยต้องเคยได้เย็นมาบ้าง ไม่มากก็น้อยอะครับ 

[BAY]

ผมว่าฟังเพลงฝรั่งมากๆ ไปก็จะเลี่ยน หันมาฟังเพลงไทยของเรา ต้องบอกว่าไพเราะมากๆ ควรที่จะอนุรักษ์ และรักษาไว้ แม้ว่าแผ่นมันจะหายากมากๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ จริงมั๊ยครับ

[BAY]

 :secretเท่าที่ผมทราบแผ่นเสียงแสนคำนึงชุดที่ 2 นี้คุณนัท แห่งร้านนิค แกไปซื้อลิขสิทธิ์มาจากร้านน้องฯ แล้วเอามาสเตอร์ไปจ้างอเมริกาทำแผ่นเสียงมาประมาณ 1000 แผ่นเป็นแผ่น 180 กรัม แต่ฝรั่งไม่ยอมให้หมดขอเก็บไว้ 300 แผ่น เห็นบอกว่าท่วงทำนองไพเราะน่าฟัง
ผมเองติดตามการทำ น่าจะประมาณต้นปี 48 และได้รับแผ่นมาเมื่ออาทิตย์ที่แล้ว  (แต่ปกยังพิมพ์ไม่เสร็จครับ เนื่องจากมีการแก้ไขปกใหม่) ต้องบอกว่าไพเราะมากๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆครับ 

[Huapee]

มีแผ่นมาแนะนำเช่นกันครับ
 
John coltrane / Blue Train

เป็นแผ่นที่ผมฟังไม่เบื่อเลยครับ ผลิตโดยสังกัด BLUE NOTE เป็นที่รู้กันครับว่าสังกัดนี้มีการบันทึกเสียงที่ดีมาก และเป็นแผ่นแจ็สเป็นส่วนใหญ่
เพลงเปิดเป็นเพลงที่มีการ improvise ที่น่าสนใจเป็นอย่างมาก เปิดเพลงเป็นการเล่น melody ร่วมกันโดยมีการประสานกันของ Curtis Fuller -trombone Lee Morgan -trumpet และ John coltrane - ternersax เหมือนการพูดคุยทักทายกันหลังจากจบ melody หลัก ก็เข้าสู่ช่วง Improvise ที่เครื่องดนตรีทุกตัวต่างก็ผลัดกันพูด จนกระทั่งตอนจบ ก็กลับมารวมกันเล่น melody เดิมเป็นการส่งท้าย เพลงที่ผมชอบที่สุดในแผ่นนี้
คือเพลง I'm Old Fashioned ที่เครื่องดนตรีทุกชิ้นจะผลัดกันพูดไปทีละช่วง ตัวโน้ตแต่ละตัวที่หลุดออกมาจากลำโพงให้ความรู้สึกเศร้าที่ละเมียดละไมมากครับ มันเหมือนคนที่มีอะไรอยากละบายออกมาแต่ไม่ใช่แบบโฉ่งฉ่างครับเป็นแบบบ่นๆให้ฟัง ฟังแล้วกินของมึนเมาไปด้วยจะได้อารมณ์
มากๆครับ 555  แผ่นที่ผมมีอยู่เป็นแผ่นใหม่ครับ ราคาไม่แพงแต่มีผู้รู้บอกว่าถ้าเป็นแผ่นเก่าจะดีกว่ามากๆๆๆๆๆๆๆๆๆ ผมยังไม่เคยมีโอกาสฟังเหมือนกันครับว่าดีกว่ามากแค่ไหน แต่เท่าที่ฟังจากแผ่นที่มีอยู่นี้ก็ดีมากอยู่แล้ว ขอแนะนำครับสำหรับผู้ที่ชอบฟังแจ็ส

คุณภาพเพลง : 9/10
คุณภาพเสียง : 9/10

[paganini]

เผื่อบางท่านยังไม่ทราบนะครับว่า

ร้านน้องท่าพระจันทร์ กำลังผลิตแผ่นเสียงเพลงไทย ผลงานของ อ.ชัยภัค ภัทรจินดา ชุด แสนคำนึงสอง แผ่นเสียงชุดนี้ผลิตในอเมริกา เป็นแผ่น 180 Gram โดยเปิดจองตั้งแต่วันนี้ จนถึงวันที่ 1 มีนาคม

ราคาสั่งจอง 950 บาท โดยไปวางเงินมัดจำที่ร้านน้อง ท่าพระจันทร์ สาขาหน้าวัดพระธาตุ ในจำนวนเงิน 300 บาท

ท่านใดสนใจฝากเงินมาสั่งจองได้นะครับ ผมจะไปสั่งในวันศุกร์นี้ครับ

หมดเขตสั่งจองวันที่ 1 มีนาคม 2549

แล้วถ้าเขาออกวางขายหน้าร้านจะขายในราคา 1200 บาทครับ

สำหรับแผ่นเสียงชุดนี้ จะเป็นแผ่นเสียงเพลงไทยชุดแรกที่ผลิตขึ้นหลังจากที่เพลงไทยหยุดผลิตเป็นแผ่นเสียงไปนานแล้ว แผ่นสุดท้ายที่ผลิตเป็นแผ่นเสียงคือ ทาทา ยัง ชุดแรกที่ออกกับแกรมมี่นั่นเอง

[paganini]

สำหรับแผ่นเสียงสังกัด ECM นั้นมีแหล่งผลิตด้วยกันสามแหล่งคือ

1.เยอรมัน (ต้นสังกัด)

2.อเมริกา

3.ญี่ปุ่น

สำหรับท่านที่ต้องการซื้อแผ่นเสียงของค่ายเพลงนี้แผ่นที่ผลิตในเยอรมันเป็นตัวเลือกแรก ญี่ปุ่นเป็นตัวเลือกที่สอง ส่วนอเมริกาเป็นตัวเลือกสุดท้าย ทั้งนี้ทั้งสามแหล่งผลิตมีคุณภาพใกล้เคียงกันมาก แต่เท่าที่ผมฟังเทียบกันแล้วแผ่นผลิตในเยอรมันเฉือนญี่ปุ่นปลายจมูก แต่เป็นต่อกว่าแผ่นผลิตในอเมริกาเกือบหนึ่งก้าวแต่ไม่ถึงก้าวนะครับ แผ่นญี่ปุ่นบางแผ่น Label อาจจะเป็นสีเหลือง

แผ่น The Koln Concert เป็นแผ่นที่หาไม่ยากนัก แผ่นของผมซื้อที่ร้าน Deco มาหลายปีแล้ว ราคาไม่แพงครับ แผ่นใน Ebay พยายามเลือกแผ่นที่มีสภาพดีเอาไว้ก่อน และควรเป็นแผ่นที่ผลิตในเยอรมัน และไม่ควรประมูลมาในราคาสูง

ส่วนภาพปกในถ้าสังเกตดี ๆ เราจะเห็นภาพสะท้อนของคนดูที่มายืนตรงหน้าเปียโน

[paganini]

สำหรับแผ่นแรกที่ผมจะแนะนำ เป็นแผ่นสามัญประจำบ้านที่ทุกท่านที่ฟังแผ่นเสียงต้องมีเอาไว้ฟัง โดยเฉพาะท่านที่ชอบเสียงเปียโน !

Artist : Keith Jarrett
Album : The Koln Concert
สังกัด : ECM

แผ่นนี้บันทึกเสียงเมื่อวันที่ 24 มกราคม ปี 1975 
Keith Jarrett เป็นนักเปียโนแจ๊สที่มีพื้นฐานดนตรีคลาสสิก ช่วงหนึ่งเขาเคยออกผลงานนตรีคลาสสิก แต่ได้รับผลตอบรับที่ไม่ดีนัก  Keith Jarrett เป็นนักดนตรีที่มีไหวพริบในการเล่นเป็นอย่างมาก เวลาออกคอนเสิร์ต ผู้ชมจะไม่รู้ว่าเขาจะเล่นเพลงอะไร เพราะเขาจะอิมโพรไวส์ หรือด้นสดเมื่อขึ้นเวทีแล้วเท่านั้น

อัลบัม The Koln Concert เป็นอัลบัมเดี่ยวเปียโนแจ๊ส แผ่นนี้ก็เช่นกัน เขาเดี่ยวเปียโนด้วยการด้นสดเดี๋ยวนั้น ซึ่งเขาต้องใช้ไหวพริบในการเล่นเป้นอย่างมากเพื่อที่จะสร้างเมโลดี้ และโครงสร้างเพลงให้ต่อเนื่องกันได้ สำหรับอัลบัมชุดนี้มีโครงสร้างคล้ายเพลงคลาสสิก ผสมผสานแจ๊ส แนวดนตรีในช่วงแรกจึงเต็มไปด้วยเมโลดี้ที่สวย อ่อนหวาน เต็มไปด้วยอารมณ์ความรู้สึกรแมนติกอย่างเต็มเปี่ยม

สำหรับแผ่นเสียงชุดนี้ ผมซื้อมาตั้งแต่ยังไม่มีเครื่องเล่นแผนเสียง เป็นแผ่นเสียงผลิตใหม่ อัลบัมนี้มีด้วยกันสองแผ่น ความหนา 180 Gram ปกติแผ่นเสียงของ ECM มักจะไม่ผลิตเป็นแผ่นหนา จะมีก็เฉพาะแผ่นเสียงชุดนี้ The Koln Concert เป็นชุดที่ขายดีที่สุดของ jarrett รวมถึงสังกัด ECM ด้วย

เสียงเปียโนในแผ่นเสียงชุดนี้มีไดนามิกที่ดีมาก การบันทึกเสียงทำได้ดี ซึ่งนับว่าหายากมากสำหรับแผ่นเดี่ยวเปียโนจะมีเสียงที่ดีได้ เพราะขั้นตอนการบันทึกเสียงเปียโนทำได้ยาก นอกจากเสียงเปียโนแล้ว เสียงบรรยากาศรอบ ๆ อย่างเช่นเสียงครวญของ  Keith Jarrett ( Keith Jarrett เป็นนักเปียโนที่มีเสียงครางดังมาก ยิ่งตอนที่เขาคิดถึงเมโลดี้ที่เขาคิดได้แล้วเล่นออกมาได้ เขาจะร้องออกมาดังมาก นักฟังบางคนก็ไม่ชอบแต่บางคนบอกว่ามนเป็นธรรมชาติดี) ที่น่าสังเกตอีกอย่างคือ เสียงกระทืบเท้าลงบนพื้นเวทีในเพลงแรกหน้าแรก ถ้าซิสเต็มถึง ๆ เสียงนี้จะเหมือนเสียงกระทืบเท้าที่เกิดขึ้นตรงหน้า ผมเคยไปฟังซิสเต็มนี้ของรุ่นพี่คนหนึ่งต้องอึ้งครับ มาฟังที่บ้านแล้วเสียงมันเล็กไปถนัดใจ

สำหรับท่านที่ชอบเสียงเปียโนอัลบัมนี้คือหนึ่งในอัลบัมการบันทึกเสียงเปียโนที่ดีมากชุดหนึ่ง เพลงในหน้าแรกแผ่นแรกไพเราะมาก มีท่วงทำนองติดหูทันทีที่ได้ฟัง เพราะมีลีลาดนตรีคลาสสิกแฝงเร้นอยู่

แผ่นเสียงชุดนี้มีคะแนนดังนี้ครับ

คุณภาพเพลง : 9 เต็ม 10
คุณภาพเสียง : 9 เต็ม 10

[paganini]

เกริ่นนำ

แผ่นเสียงเป็นฟอร์แมตที่มีอายุยืนยาวมากที่สุดที่เหลือมาถึงปัจจุบัน นับตั้งแต่มีการคิดค้นการบันทึกเสียงเป็นต้นมา แผ่นเสียงมีการพัฒนาในขั้นตอนการผลิต การบันทึกเสียง การตัดแผ่นในทางที่ดีขึ้นมาโดยตลอดจนถึงปัจจุบัน นั่นย่อมตอบคำถามว่ามันต้องมีข้อดีอะไรบางอย่างของมันอยู่ในตัวโดยไม่มีวันตาย

ท่ามกลางสงครามดิจิตอลฟอร์แมตที่หนักหน่วงตั้งแต่ยุคปี 1980 แผ่นเสียงทำท่าว่าจะตายหายจากไปในโลก ทั้งที่มันเคยเป็นฟอร์แมตหลักของการฟังเพลง การฆาตกรรมแผ่นเสียงมาจากความพยายามที่จะลดต้นทุนการผลิตซอร์ฟแวร์ ให้มีความสะดวกสบายมากขึ้น บันทึกได้มากขึ้น และผลิตจำนวนมาก ๆ ได้ในครั้งเดียวโดยไม่มีผลต่อเสียง เมื่อครั้งที่แผ่นซีดีฟอร์แมตวางตลาดใหม่ ๆ นักวิจารณ์ นักวิชาการต่างทำนายกันว่าจุดจบของแผ่นเสียงน่าจะสิ้นสุดลงเสียแล้ว เพราะความที่ว่าแผ่นซีดีสะดวกสบายกว่า บันทึกได้มากเพลงกว่า และราคาถูกกว่านั่นเอง 

ขณะที่ร้านขายแผ่นเสียงได้เปลี่ยนชั้นวางแผ่นเสียงมาเป็นซีดี แล้วซีดีก็เริ่มเบียดแผ่นเสียงออกไปเรื่อย ๆ ผู้คนเริ่มมองว่าโลกยุคดิจิตอลมาถึงแล้ว ยอดขายซีดีเพิ่มมากขึ้นอย่างต่อเนื่อง มีการ ReIssue แผ่นเก่า ๆ ออกมาเป็นจำนวนมาก ส่วนเพลงใหม่ ๆ ก็ผลิตเป็นแผ่นซีดีแทนทั้งหมด ร้านขายแผ่นเสียงทั่วโลกต่างเอาแผ่นเสียงออกมาลดราคากันในราคาถูก เพราะขายได้น้อยลงจนถึงขายไม่ได้เลย

แต่แล้วเวลาผ่านไป หลายคนคิดว่าแผ่นเสียงคงเลิกผลิตอย่างไม่มีวันหวนคืนมาได้ นักฟังเพลงรุ่นใหม่ ๆ แทบจะไม่รู้จักแผ่นเสียง บ้างเห็นกรุของคุณพ่อก็เอามาตอกฝาประดับบ้าน เด็กขายของเก่าเอามาโยนเล่นเป็นจานบิน บ้างถูกเก็บเอาไว้ตากฝน ปลวกกิน ไม่เคยถูกเหลียวแล แต่ท่ามกลางกระแสยุคดิจิตอล ยังมีกลุ่มคนบางกลุ่มยังคงสวามิภักดิ์อยู่กับแผ่นเสียงไม่เปลี่ยนแปลง โดยเฉพาะกลุ่มผู้เล่น Audiophile ที่เคยทดลองเครื่องเล่นซีดีราคานับแสนมาแล้ว กลับบอกว่าเสียงซีดีโดยเฉพาะรุ่นแรก ๆ นั้นแห้งแล้งเหลือทน สู้แผ่นเสียงที่อยู่ในคอเลคชั่นของตนไม่ได้ ยิ่งแผ่นซีดีที่นอัลบัมเก่า ๆ มาผลิตใหม่ มีแต่เสียงอับทึบไร้สีสันเป็นอย่างยิ่ง พวกเขาเหล่านั้นจึงยนแผ่นดิจิตอลทิ้งแล้วเริ่มขุดเอาแผ่นเสียงในกรุกลับมาฟังใหม่อีกครั้ง

ผู้เล่นกลุ่ม Audiophile ขยายตัวขึ้นตามสภาพเศรษฐกิจ และผู้ผลิตที่ผลิตเครื่องเสียงระดับกลาง ๆ เข็นผลิตภัณฑ์ระดับกลางออกมาในตลาดมากขึ้น ทำให้ผู้เล่นหน้าใหม่หรือคนชั้นกลางมีโอกาสเลือกหาสิ่งที่ให้เสียงที่ดีที่สุดมาเล่นกันอย่างกว้างขวาง ขณะเดียวกันกลุ่มคนฟังเพลงเริ่มหันมาเล่นเครื่องเสียงมากขึ้น จุดนี้ทำให้การฟังเครื่องเสียงขยายตัวรวดเร็ว ข่าวสารต่าง ๆ จากอินเตอร์เน็ตมีมากขึ้น ข่าวคราวของคนฟังแผ่นเสียงแทรกซึมไปในพื้นที่ต่าง ๆ ราวกับป่าล้อมเมือง แม้ซีดีจะพัฒนามากขึ้นเรื่อย ๆ ผิดจากเมื่อแรกกำเนิดของมัน เทคโนดลยีที่ดีขึ้น ภาค DAC ที่ทำงานได้ดีขึ้น แต่ซีดีกลับพัฒนาได้ไม่เร็วนัก เนื่องจากมันถูกกำหนดค่ามาตรฐานของมันมาต่ำเกินไป ขณะที่เทคโนโลยีเพิ่มขึ้น แต่ค่ามาตรฐานของซีดีกลับมีข้อจำกัด ทำให้แผ่นซีดีไม่สามารถตอบสนองความต้องการของผู้ฟังที่เรียกร้องคุณภาพที่มากขึ้นได้

หลายปีที่ผ่านมาแผ่นซีดีมีระดับการขายที่คงที่และมีแนวโน้มลดลง เพราะนักเล่นจนถึงนักฟังเพลงรุ่นใหม่นิยมดาวโหลดไฟล์เพลงจากอินเตอร์เน็ตมากกว่าซื้อแผ่นซีดี ขณะที่ยอดขายแผ่นเสียงเพิ่มขึ้นหลายเท่ายิ่งในรอบห้าปีที่ผ่านมาการเติบโตของตลาดแผ่นเสียงเป็นไปอย่างคึกคัก บางบริษัทผลิตควบคู่ออกมาพร้อมแผ่นซีดี มีการนำเอาอัลบัมเก่ามาผลิตใหม่ และอัลบัมที่เป็น Original มีราคาขายที่ลิบลิ่ว เพราะนักฟังลงความเห็นว่าแผ่นผลิตแรก ๆ ให้เสียงที่ชุ่มฉ่ำ เต็มไปด้วยบรรยากาศของยุคนั้นอย่างเต็มเปี่ยม

ห้วงเวลานี้พูดได้เต็มปากเต็มคำว่าแผ่นเสียงกลับมาแล้วอย่างเต็มตัว และมาแรงแซงหน้าฟอร์แมตน้องใหม่อย่าง SACD รวมถึง DVD Audio หลายเท่าตัว มันยืนยันว่าของเก่าลายคราม ยังคงยืนระยะในโลกนี้ไปได้อีกนานขณะที่ SACD เริ่มมีอาการถอดใจ

เครื่องเล่นแผ่นเสียงได้ถูกผลิตขึ้นมาใหม่ ๆ มากมาย หลายเทคนิคให้นักเล่นได้เลือกซื้อ ส่วนเครื่องเก่า ๆ คลาสสิกก็มีราคาขายที่น่าสนใจ แต่ที่น่าตื่นเต้นคือ มีหัวเข็มผลิตออกมามากมายหลายยี่ห้อ หลายรุ่นให้นักเล่นได้เลือกใช้อย่างกว้างขวาง

สำหรับฟอรั่มนี้ผมตั้งใจว่าจะรีวิวแผ่นเสียงที่มีคุณภาพเพลงเป็นอันดับแรก และบวกคุณภาพการผลิตหรือบันทึกเสียงมาเป็นเด็นรอง แนวเพลงผมจะสลับสับเปลี่ยนระหว่างแจ๊ส คลาสสิก และร็อคหรือป๊อป ทั้งเพลงไทยและเพลงสากล ให้เท่าเทียมกัน เพื่อที่เพื่อน ๆ พี่ ๆ น้อง ๆ ที่กำลังเริ่มสะสมแผ่นเสียงจะไม่ต้องลองผิดลองถูกให้เสียเงินเสียทอง (เหมือนผม) แต่ทั้งนี้การรีวิวอยู่ภายใต้เงื่อนไข "รสนิยมส่วนตัว" ของผมเป็นหลัก รวมถึงขอบเขตอาทิเช่นห้องฟัง ชุดเครื่องเสียง อารมณ์ เป็นตัวแปร

หวังว่าทุกท่านคงมีความสุขกับการฟังแผ่นเสียงนะครับ ส่วนท่านใดจะแจมร่วมรีวิวด้วยก็จะยินดีมากครับ ถือเป็นการแบ่งปันข้อมูลแก่เพื่อนสมาชิก htg และผู้ที่เข้ามาอ่านฟอรั่มทุกท่าน